ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Απορίας άξιον...
Πήγα λοιπόν να πάρω ρούχα για τη βάφτιση. Δεν το είχα σκοπό ούτε ήθελα, αλλά επέμεναν (& φώναζαν) όλοι. "Νονά θα γίνεις", "Πρέπει", "Άσε τις χαζομάρες", κ.λ.π.
Μα γιατί χαζομάρες;;; Δεν καταλαβαίνω. Πρέπει δλδ σώνει & καλά να πάρω ένα ρούχο κυριλάουα που δε θα το ξαναφορέσω ποτέ; Γιατί δεν μπορώ να γίνω νονά με το τζινάκι μου ή ακόμη καλύτερα (μια που η βάφτιση θα γίνει στις 12 το μεσημέρι, "ντάλα" ο ήλιος δλδ) με το αγαπημένο μου σορτσάκι;;; "Γιατί έτσι"! Δε λέω, βρίθει επιχειρημάτων η απάντησή τους, αλλά ας όψεται...Θα εξοργιστεί λέει ο παπάς αν πάω με το σορτσάκι! Να, για κάτι τέτοια δεν πάω εκκλησία! Γιατί δλδ να εξοργιστεί ο κύριος;;; Ζούμε σε νησί που σημαίνει πως οι τουρίστριες κυκλοφορούν με ...τα στριγκ μαγιουδάκια τους, είναι κατακαλόκαιρο & το χειρότερο η ώρα βάφτισης είναι μεσημέρι! Με τί πρέπει να έρθω δλδ; Με κάπα; (Α, ρε Debby τί μου κάνεις!) Πρέπει δλδ για να μη φωνάζει ο παπάς εγώ να ...πλαντάξω; Έ;
Τέλος πάντων, επείσθηκα! Και πήγα στα μαγαζιά μή ξέροντας καλά-καλά τί ακριβώς πήγαινα να αγοράσω. Εδώ αρχίζουν τα ωραία!
Μπαίνω στο πρώτο ανάλογο κατάστημα (που η βιτρίνα του η αλήθεια καθόλου δεν με ενέπνευσε!), μόλις είπα τη φράση "γιατί θα γίνω νονά" αρχίσαν να μου δείχνουν ΤΑ ΑΙΣΧΗ! Κάτι φορέματα μακρυά (& πώς θα ανέβω δλδ στο λόφο της Φιλερήμου με την τουαλέτα να σέρνεται;), πλουμιστά, τίγκα στην χάντρα & στην πούλια, που για να τα φορέσεις πρέπει να έχεις να πας σε δεξίωση στην οποία θα είναι καλεσμένος & ο ...Πάπας!
Εγώ φρικαρισμένη, ούτε να τα κοιτάξω δεν ήθελα, όχι να τα δοκιμάσω κιόλας! Το τί "λαμέ" υφάσματα & τί χάντρα είδαν τα μάτια μου, δεν περιγράφεται. Αφού ακόμη τώρα που τα θυμάμαι νομίζω πως βλέπω αστεράκια & πεταλουδίτσες από τη λάμψη...
Α πα-πα! Δεν είναι αυτά για μένα! Εξήγησα όμορφα κι ευγενικά πως δεν είναι του style μου τέτοια ...περίτεχνα καμωμένα ρούχα, πως θέλω κάτι πιό απλό, πιό ...χρήσιμο! Κάτι εν πάσει περιπτώσει, που θα μπορώ να το φορέσω & σε άλλη περίσταση, σε μια γιορτή, σε μια έξοδο, σε ένα μπαράκι βρε αδερφέ!
Αρχίσαν τότε οι επίδοξοι πωλητάδες να μου δείχνουν κοστούμια & ταγέρ, πάλι πολύ κυριλέ! ΤΑΓΕΕΕΡ;;;;;;;;;;; Εγώ;! Δε θα είστε με τα καλά σας! Αχ, τί τραβάω η γυναίκα! Εγώ δε φόρεσα τέτοια ρούχα όταν παντρεύτηκα, τώρα θα τα φορέσω;;;
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μερικοί νομίζουν πως ένα "ωραίο ταγεράκι" ή κοστουμάκι σου προσδίδει κύρος! Ειλικρινά! Εγώ μια χαρά τα καταφέρνω πάντως & με ένα ωραίο τζηνάκι & το αντίστοιχο μπουστάκι! Τέλος πάντων για δεύτερη φορά!
Αφού "έπρεπε" κάτι να πάρω, άρχισα να κοιτάζω αυτά που μου δείχναν, αλλά ρε γ@μτ, όσο τα κοίταζα τόσο απογοητευόμουνα. Πώς θα περπατήσω εγώ με τέτοιες κλασικούρες; Ρεζίλι θα γίνω & στις φίλες μου, όχι τπτ άλλο! Και οι τιμές; Όχι απλά στα ύψη αλλά στα ...ουράνια! Τα συγκεκριμένα φορέματα (αυτά που εγώ τα θεωρώ κάτι σαν "είδη λαϊκής τέχνης προς έκθεση σε μουσείο", με τις πούλιες & τις χάντρες)να ξεκινούν από 500 ευρωπουλάκια & να φτάνουν μέχρι όσο μπορείς να φανταστείς... Φαίνεται θα είναι πολύ ακριβές οι χάντρες, δεν εξηγείται διαφορετικά! Τα δε "ταγεράκια" από 800 & πάνω! Και καλά, εγώ να τα σκάσω τα -όπουλα, δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί ένα ρούχο που το παίρνεις για να το φορέσεις μόνο μία φορά πρέπει να είναι τόσο ακριβό. Κρίμα δεν είναι; (Άντε μη με πιάσουν τώρα τα ανθρωπιστικά μου κι αρχίσω τη γκρίνια για τους ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε κι εμείς εδώ να φοράμε τόσο ακριβά ρούχα!)
Έφυγα! ΝΑΙ έφυγα! Και με το που βγήκα από το μαγαζί ένιωσα να ανασαίνω ξανά ελεύθερα! Μα είχε πραγματικά πιαστεί η ανάσα μου εκεί μέσα σε τόση ...χλίδα! (Αν & για μένα η χλιδή είναι αλλού, αλλά λέμε τώρα...) Πήγα σε άλλα 2-3 τέτοια καταστήματα "που έχουν ρούχα για καλά" αλλά τα ίδια & χειρότερα κι εκεί!
Άρχισα να σκέφτομαι πως μάλλον έπρεπε να είχα γεννηθεί άντρας (όχι, κανένα πρόβλημα θηλυκότητας δεν έχω, το αντίθετο μάλιστα!) αφού για τους άντρες είναι μακράν πιό απλά τα πράγματα: τί θα βάλουν; Ένα ωραίο λινό παντελονάκι & ένα πουκαμισάκι! Ούτε φούστες, ούτε ταγεράκια, ούτε φορέματα. Μόνο σε μας τα κορόϊδα κάνουν τη ζωή δύσκολη οι σχεδιαστές μόδας τελικά...
Μετά από μια βαθυστόχαστη συζήτηση με τον εαυτό μου, κατέληξα στο πολύ σοβαρό συμπέρασμα πως "θέλω & την ώρα που θα γίνομαι νονά να είμαι πρώτα απ΄όλα ο εαυτός μου"!!! Κι αφού για μένα μέχρι τώρα τα ρούχα που είναι ιδανικά είναι τα απλά, πρακτικά & άνετα, τέτοιο έπρεπε να πάρω & τώρα! Ακούς εκεί ΤΑΓΕΡ στις 12 το μεσημέρι με τέτοιες ζέστες! Γιατί, κοστούμι; Σωπάτε καλέ που θα ...πλαντάξω εγώ από τη ζέστη για να πουλήσετε εσείς τα χλιδάτα σας βλαχοκυριλέ ρουχαλάκια!
Με βήμα σταθερό κι αποφασιστικό κατευθύνθηκα σε γνωστό μου κι αγαπημένο κατάστημα, από το οποίο ψωνίζω πολλά από τα καθημερινά μου ρουχάκια, συμπεριλαμβανομένων ακόμη & των μαγιό μου! (Οκ, δε θέλω να κάνω διαφήμιση, στο κάτω-κάτω δεν είναι δικό μου το μαγαζί, αλλά μη μου πείτε πως στα STEFANEL δεν έχει τέλεια ρούχα; Α, το καλό να λέγεται!) Άνετα, εξαιρετικής ποιότητας, πάντοτε καλοραμμένα, από casual μέχρι πιό βραδυνά!
Πάω λοιπόν, κοιτάζω με νόημα τη γνωστή μου πωλήτρια, της εξηγώ & σε 10 λεπτάκια είχα φύγει περιχαρής με ένα υπέροχο φουστανάκι, ολομέταξο, καλοκαιρινότατο (στη Ρόδο οι βροχές ξεκινάνε το συντομότερο από τέλος Οκτώβρη, ενώ τα κρύα από Χριστούγεννα κι έπειτα), δλδ ...ευάερο & ευήλιο! Δροσερό & πρακτικό, ό,τι πρέπει για την περίπτωση! Τώρα αν ο παπούλης ψιλοφρίξει (είναι λίγο ξώπλατο το άτιμο, έ & από μπροστά είναι "κάπως"), δεν με απασχολεί το θέμα! Πρόβλημά του στην τελική, αυτοί λύσσαξαν να βαφτίζουμε τα παιδιά μας! Ο καλός μου πάντως το λάτρεψε & σίγουρα το ίδιο θα το λατρέψω κι εγώ, αφού σίγουρα θα ευχαριστηθώ να το φοράω! Αυτά! Ακούς εκεί χάντρες, πούλιες, ταγεράκια λαμέ & μ@λ@κίες!
Α! Έκοψα & τα μαλλιά μου χθες αρκετά! Είχαν παραβαρύνει, κόντευαν να φτάσουν ...μην πω πού! Κι αυτό σίγουρα για Καλοκαίρι δεν είναι ό,τι καλύτερο. Τα έκοψα λοιπόν λίγο κάτω από το ύψος των ώμων & αισθάνομαι πως ανανεώθηκα αρκετά. Έτοιμη πια για να ξαναγίνω νονά, αυτή τη φορά των υπέροχων & γλυκύτατων αντρούληδων της κολλητής μου! Και ναι, ξέρω τα καθήκοντά μου είναι & άλλα (να τους πηγαίνω εκκλησία, να τους κοινωνώ, κ.λ.π.) αλλά επειδή εμείς (εγώ & η μαμά τους) δεν είμαστε -όπως έχουμε ξαναπεί- από τους πλέον θρησκόληπτους πιστούς, θα περιοριστούμε στο να τους εξηγήσω τα βασικά της πίστεως, όπως τα νιώθω εγώ κι όχι όπως τα διδάσκουν οι παπάδες φυσικά!
Άντε βρε, φιλάκια τώρα! Πάω για μπανάκι σε κάποια απο τις πολύ ωραίες, πεντακάθαρες παραλίες του νησιού, γιατί πρέπει να έχουμε κι ένα σχετικό μαυρισματάκι αύριο!

ΠΣ: Ούτε το φόρεμα είναι στη φωτογραφία, το δικό μου είναι καλύτερο φυσικά, ούτε εγώ! Για μένα λόγω της γνωστής μου μετριοφροσύνης δε θα σας πω!
4 Responses
  1. καλημέρα!!!

    Διάβαζα όσα έγραψες και ήταν σαν να τα έγραφα εγώ όταν έγινα νονά.. ακριβώς το ίδιο έκανα και εγώ.. πήγα στο μαγαζί που ψωνίζω συνήθως και πήρα μία ωραιότατη φουστούλα ένα σούπερ τοπάκι... κάτι που εγώ ένιωθα άνετα, και κάτι που έχω ξαναφορέσει.. έλαμπα..

    πάντα άξια!!!!!!!!!!!!!!!

    καλές βουτιές!!


  2. Kαλώς ήρθες Ζαχαρούλα!
    Ε, μα πες μου κι εσύ καλή μου, δεν είναι ανοησία νέοι άνθρωποι να ακολουθούν τέτοιους απαράδεκτους κανόνες ακόμη & στο ντύσιμο; Αν εγώ δε νιώθω άνετα & όμορφα μέσα στο ρούχο μου, τότε όσο κι αν αυτό ακτινοβολεί, όσο ακριβό κι αν είναι, εμένα δεν πρόκειται να μου προσθέσει τίποτα! Απλά θα μου κάνει τη ζωή δύσκολη. Γι΄αυτό κι εμείς (αφού κι εσύ ζυγίνα είσαι!) κάναμε αυτό που εμείς θεωρήσαμε καλύτερο & ...μαγκιά μας!
    Φιλάκια κι ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Κι εσύ ό,τι ποθείς!


  3. ΄Ελαααα.... και μπροστά σου, τύφλα να 'χουν τα μανεκέν....

    Φιλί και Γλλαρένιες αγκαλιές


  4. Γλυκιά μου Φύρδην-Μίγδην!
    Οκ, το ξέρω πως είμαι ...επιεικώς θεά!!!!!
    Αλλά να, εκείνο το μάτι το αλλίθωρο, τα πεταχτά αυτιά, η γαμψή μύτη, τα δόντια που μου λείπουνε, τα στραβά πόδια, έ & η έντονη τριχοφυΐα παντού, ακόμη & στο πρόσωπο, με ξενερώνουνε λιγάκι! ;-)))
    Φιλάκια!