ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Aληθινό περιστατικό: "στημένο παιχνίδι"...
Γνωρίζω καλά πως -όπως μου είπε & ο φίλος μου Αφεόφοβος σε σχόλιο στο blog του - "η εμπειρία δεν μεταβιβάζεται", ωστόσο σκεπτόμενη πως ίσως κάποια άτομα βοηθηθούν διαβάζοντας ορισμένες εμπειρίες μου, αποφάσισα να καταθέσω μερικές εδώ μέσα. Έτσι λοιπόν:

Σάββατο βράδυ & έχω βγει με τη φίλη μου την Εύα για ποτάκι. Δεν τρελλαίνομαι να βγαίνω χωρίς τον καλό μου ούτε Σάββατο βράδυ που γίνεται χαμός, αλλά αυτή τη φορά η φίλη μου μου το ζήτησε γιατί "δεν ήταν στις καλές της" & δε θέλησα να της χαλάσω το χατήρι. Βγήκαμε λοιπόν οι δυό μας για να τα πούμε & να τη βοηθήσω -αν μπορούσα- να ξεσκάσει.
Η Εύα είναι παντρεμένη με τον Αλέξανδρο, καλό παιδί, έξω καρδιά, με απίστευτο χιούμορ κι έχουν ένα μικρό παιδάκι κι αυτοί. Δε γνωριζόμαστε πάνω από μερικούς μήνες, αλλά κάνουμε όλο & περισσότερη παρέα. Αυτοί είναι πολύ συντηρητικοί & οι δύο ακόμη & στο ντύσιμο, αλλά κατά τα άλλα είναι μια χαρά ζευγαράκι. Κανείς απ΄τους δυό τους δεν είναι Ροδίτης, έτσι οι γνωριμίες τους στο νησί είναι περιορισμένες & μια που δείχνουν να επιζητούν πολύ τη συντροφιά μας (δεν περνάει μέρα που να μην τηλεφωνήσει είτε ο Αλέξανδρος στον καλό μου, είτε η Εύα σ΄εμένα), τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε πολύ τακτικά. Γελάμε πάααααρα πολύ στις συναντήσεις μας!
Είμαι λοιπόν προβληματισμένη το Σάββατο που βγήκα μόνη μαζί της για το τί μπορεί να της συμβαίνει. Είναι πραγματικά κακόκεφη & μου ζητά αρχικά να πάμε σ΄ενα ήσυχο, αλλά πολύ όμορφο μπαράκι "για να μπορούμε να μιλήσουμε". Φυσικά δεν έχω αντίρρηση κι έτσι καταλήγουμε στο μπαρ "Christo's Garden"! Mια που ξέρω καλά το μαγαζί (& τους ιδιοκτήτες του) παραγγέλνω Martini dry που το λατρεύω (κι όχι Space ή Ice από τα εμφιαλωμένα που παραγγέλνω όταν δεν εμπιστεύομαι το κατάστημα) ενώ η φίλη μου ξεκινά με "πέρδικα". Περιμένω με αγωνία να μου πει τί συμβαίνει, αλλά εκείνη παρότι δείχνει στεναχωρημένη, σαχλαμαρίζει για αρκετή ώρα, μέχρι που ξαναπαραγγέλνουμε. Στο 2ο ποτό αρχίζω να τη ρωτάω περί τίνος πρόκειται. Ξεφυσά, κάθεται πιό κοντά μου κι αρχίζει να μου λέει πως με τον Αλέξανδρο "έχει πρόβλημα", πως "κοντεύει να σκάσει", πως "πρέπει σε κάποιον να μιλήσει επιτέλους"...
- Δεν καταλαβαίνω, της λέω. Εσείς δείχνετε να τα πηγαίνετε μια χαρά.
- Άσε τί δείχνουμε, μην ξεχνάς πως είναι & το παιδί στη μέση.
- Δηλαδή;
- Δηλαδή τα τελευταία 5 χρόνια δεν έχω έρθει σε ...οργασμό!

Εγώ έχω μείνει κάγκελο, δεν ξέρω τί να πω κι απλά πίνω μια ακόμη γουλιά από το ποτό μου, το οποίο τελειώνει ήδη κι αυτό. Εκείνη ξαναπαραγγέλνει & χωρίς να με ρωτήσει παραγγέλνει & για μένα.
- Βρε Εύα μου (της λέω), 5 χρόνια είναι πάρα πολύς καιρός. Δεν έχεις κάνει κάτι γι΄αυτό; Ο Αλέξανδρος τί λέει; Έχετε απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό;
- Πήγαμε!
- Και δεν μπόρεσε να σας βοηθήσει;
- Πώς! Με συμβούλευσε να "μην έχω καθόλου αναστολές στο sex & να ζητώ να πάρω αυτό που πραγματικά θέλω"!
- Ωραία, δίκιο είχε. Δεν είδες αποτέλεσμα;
- Θα δείξει!
- Δηλαδή;
(Εδώ με πλησιάζει ακόμα πιό πολύ & ακουμπώντας το χέρι της πάνω στο γόνατό μου:)
- Γι΄αυτό είμαστε σήμερα εδώ.
- Δεν καταλαβαίνω, εγώ πώς μπορώ να βοηθήσω;
- Είμαι ερωτευμένη μαζί σου!
............................................................

Δεν σας κρύβω πως κόντεψα να πέσω από το σκαμπό που καθόμουνα! Ποτέ δε θυμάμαι να είχα νιώσει τόσο αμήχανα! Καταρχήν φρόντισα να της απομακρύνω αμέσως το χέρι από το γόνατό μου! Έπειτα είπα:
- Ναι, αλλά ξέρεις Εύα (χωρίς "μου" αυτή τη φορά για να μην παρεξηγηθώ), εγώ δεν ελκύομαι από το γυναικείο φύλλο!
Κατσουφιάζει αλλά χαζογελάει:
- Το φοβόμουνα (απαντά). Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που στέκομαι τόσο άτυχη!
- (Εδώ αρχίζω να εκνευρίζομαι:) Ρε Εύα, συγνώμη, αλλά ο Αλέξανδρος γνωρίζει αυτή σου την "τάση";
- (Γελάει σαρκαστικά &:) Όχι βέβαια! Για τον Αλέξανδρο αυτό θα ήταν κάτι σαν προδοσία, θα τον εξόργιζε απίστευτα & φυσικά το πιό πιθανό είναι πως θα μου ζητούσε να χωρίσουμε.
- Εγώ προσωπικά δεν τον αδικώ! Εφόσον προτιμάς το γυναικείο κορμί, τότε γιατί είσαι με σύντροφο άντρα; Δε θα ήταν καλύτερα, εάν ήσουν πιό ειλικρινής καταρχήν με τον εαυτό σου;
- Ρε Μαρία, ξέρεις τώρα πως είναι: Η κοινωνία, οι γονείς μου, το παιδί...
Προτιμώ να μην της απαντήσω, καθώς μπορεί για μένα τα πράγματα να είναι απλά & ξεκάθαρα, αλλά δεν μπορώ να μην της αναγνωρίσω & πως έχει δίκιο πως ζούμε σε προκατειλημμένη κοινωνία. Της λέω μόνο "πάντως εγώ νομίζω πως για να αλλάξει η κοινωνία σε τέτοια θέματα, πρέπει το κάθε άτομο που βρίσκεται σε ανάλογη θέση να πάψει να κρύβεται πίσω από μια οικογένεια & να διεκδικήσει το δικαίωμά του στη διαφορετικότητα!"
- Ναι (μου λέει), αλλά εγώ ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα γενναία...
(Και συνεχίζει:) Τέλος πάντων, κάνε μου μια χάρη, αφού προφανώς δε θα ξαναβγούμε οι δυό μας, πάμε τουλάχιστον να πιούμε άλλο ένα ποτάκι σε κανένα πιό "ζωντανό" μαγαζί! Έτσι, για να μου δείξεις πως δε μου κρατάς κακία που εκφράστηκα ελεύθερα!
Δίστασα να πω το οk, όμως η Εύα επέμενε, παρακαλώντας με να το κάνω για να τη βοηθήσω να ξεχάσει τον "πόνο" της! Τελικά αφού με διαβεβαίωσε πως θα ήταν μόνο για ένα ποτό ακόμη, πήγαμε. Σε ένα μάλλον "πιπινομάγαζο", αφού ήταν γεμάτο πιτσιρίκια (το πολύ μέχρι 19-20 χρονών), στο οποίο εγώ δεν είχα ξαναπάει, ούτε εκείνη είπε & γι΄αυτό ήθελε "να δει πώς είναι". Εδώ φυσικά παρήγγειλα Space (για να είμαι & σίγουρη πως δε θα μου φέρουν να πιω πετρέλαιο). Δεν υπήρχαν καρέκλες παρά μόνο λίγα σκαμπό στο μπαρ που όμως ήταν πιασμένα, έτσι στεκόμασταν με το ποτό στο χέρι & ψιλοκουνιόμασταν... Η διάθεσή μου φυσικά είχε πιάσει πάτο, όσο κι αν προσπαθούσα από ευγένεια να το παίξω άνετη. Πού να ήξερα πως με περίμενε και ...συνέχεια!

Σε λίγο η Εύα άρχισε να ...παρα-κουνιέται, να χαζογελάει & πριν καλά-καλά το καταλάβω εγώ, μας είχε πλησιάσει ένας τύπος γύρω στα 35, με ντύσιμο του στυλ "είμαι γυμνασμένος εγώ, έχω μπράτσα & τα δείχνω", εντελώς άγνωστος σ΄εμένα, ο οποίος τη χαϊδολογούσε κι όλο & πλησίαζε κι εμένα...! Η "φίλη μου" μου τον σύστησε σαν απλά Δημήτρη, χωρίς να μου πει τί της είναι. Όμως, ήταν ηλίου φαεινότερο πως ο "Δημήτρης" βρισκόταν εκεί μετά από προσυνεννόηση που υπήρξε μεταξύ τους, γι΄αυτό & η Εύα επέμενε να πάμε οπωσδήποτε στο συγκεκριμένο μαγαζί! Εξάλλου, καθώς το κατάστημα αυτό ήταν στέκι μικρών ηλικιών, δεν κινδύνευε τόσο εκεί να πέσει πάνω σε γνωστούς του άντρα της!
Εγώ πλέον είχα ξενερώσει εντελώς κι όσο έβλεπα τον τύπο να με πλευρίζει με ένα ηλίθιο χαμόγελο γόη, τόσο περισσότερο νευρίαζα. Κανονικά είμαι άνθρωπος που δύσκολα χάνει τα λόγια του, ή αλλιώς "δε μασάει", ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση είχα μείνει τόσο άφωνη, που δυσκολευόμουν να φερθώ όπως θα ήθελα (δλδ να τη διαολοστείλω & να σηκωθώ να φύγω)! Όμως, δεν είμαι βέβαια & κορόϊδο για να γίνω έρμαιο στις ορέξεις του καθενός, εν προκειμένω & της καθεμιάς, έτσι τους την έφερα εγώ:
Είπα πως πάω στο WC, εκεί πήρα τηλέφωνο τον καλό μου, του εξήγησα εν συντομία τα καθέκαστα & του ζήτησα να έρθει εκεί & καλά τυχαία & να κάνει πως δεν ξέρει τίποτα! Εκείνος -που δε χρειαζόταν να του το πω & 2η φορά- ήρθε πολύ γρήγορα (ένα από τα καλά της επαρχίας & ειδικά του νησιού είναι οι πολύ μικρές αποστάσεις) & έπαιξε τέλεια το ρόλο του "έκπληκτου"! Η Εύα κι ο τύπος τα έχασαν εντελώς, γιατί σίγουρα μόνο τέτοια εξέλιξη δεν περίμεναν, ενώ εκείνη πρέπει να ντράπηκε κιόλας γιατί ο άντρας μου είναι φίλος του Αλέξανδρου, του δικού της συζύγου, που εκείνη δεν έδειχνε να λογαριάζει καθόλου το συγκεκριμένο βράδυ... Εγώ με τον Στελλάκο μου αρχίσαμε να χορεύουμε στους "πιπινορυθμούς" αγκαλιά & να περνάμε -επιτέλους για μένα- ωραία! Εκείνη, αφού πια είχε χαλάσει η διάθεσή της, σιγά-σιγά με τον Δημήτρη της ξεμάκρυναν από κοντά μας μέσα στο χαμό από πιτσιρίκια που είχαν γεμίσει πια ασφυκτικά το μαγαζί (ήταν & άνοιξη, τότε που εδώ έρχονται τα σχολεία όλης της Ελλάδας για πενθήμερη) κι ούτε ξαναγύρισαν! Εμείς αφού χορέψαμε αρκετά κι εκτονωθήκαμε μια χαρά, φύγαμε κατά τις 3:30.
Το πρωί όταν ξύπνησα, είδα στο κινητό μου ένα μήνυμα από την Εύα που έλεγε "στον Αλέξανδρο να ξέρεις, είπα πως είμασταν μαζί μέχρι τις 5 & κάτι που γύρισα σπίτι, πάντως έχασες!"...

Το όλο θέμα μας προβλημάτισε πάρα πολύ τόσο εμένα όσο & τον Στέλιο μου: όχι μόνο για το ότι η Εύα μου την έπεσε, αλλά γιατί είχε & γκόμενο & κυρίως γιατί μου είχε στήσει ένα τόσο πρόστυχο παιχνίδι... Και βέβαια, γιατί θεώρησε δεδομένο πως εγώ δε θα έλεγα τίποτε από τα "κατορθώματά της" στον Αλέξανδρο, ο οποίος στο κάτω-κάτω ήταν εξίσου φίλος μου! Μετά απ΄αυτό εγώ ήθελα οπωσδήποτε να ενημερώσω τον άνθρωπο, γιατί θεωρούσα πως δεν του άξιζε τέτοια υποκρισία, ωστόσο ο Στέλιος με παρακάλεσε να μην το κάνω γιατί: πρώτον μπορεί να τον πληγώναμε & στην τελική μπορεί να μην μας πίστευε κιόλας & δεύτερον θα μπορούσε & να τα ήξερε όλα! Γιατί στην εποχή μας, πολλά είναι τα συμβατικά ζευγάρια που κάνουν ο καθένας τη ζωούλα του & ούτως ή άλλως, πολλά έχουν δει & μας τα μάτια μας! Έτσι. άκουσα την προτροπή του άντρα μου να μην του πούμε τίποτα κι απλά κόψαμε εντελώς τις επαφές με το συγκεκριμένο ζευγάρι, αν κι εγώ ένιωθα πως έτσι τον αδικούσαμε τον άνθρωπο. Αλλά εδώ είχα άδικο: καμμιά δεκαριά μέρες μετά την έξοδό μου με την Εύα, ήρθαν αιφινιδίως & οι δύο (η Εύα μαζί με τον Αλέξανδρο) στην εργασία μου (που ευτυχώς είναι δική μου επιχείρηση) για να μου ζητήσουν το λόγο που είχα ξαφνικά κόψει τόσο εγώ, όσο & ο Στέλιος την παρέα μαζί τους!!!
Το πιστεύετε;! Κι αφού έμεινα για λίγο σιωπηλή από το θράσος της "κυρίας", μετά αποφάσισα πως ο καθένας μας πρέπει να έχει την ευθύνη των πράξεών του & τα είπα όλα στον Αλέξανδρο, μην παραλείποντας στο τέλος να του πω, πως θα μπορούσε εάν ήθελε, να ζητήσει κι από τον άντρα μου να του τα επιβεβαιώσει, τουλάχιστον τα περί του Δημήτρη. Εκεί όμως ήταν που με περίμενε το 2ο σοκ: ο Αλέξανδρος χαζογέλασε, μου είπε πως "πρέπει να παρεξήγησα" & πως "δεν ήθελαν για τίποτα να χαλάσουμε την ωραία παρέα μας από μικροπαρεξηγήσεις"!!!

Αφού έμεινα για 2η φορά "παγωτό" από την έκβαση της ιστορίας, σκέφτηκα να του δείξω το μήνυμα της γυναίκας του στο κινητό μου, αλλά τελικά συμπέρανα πως δεν άξιζε, αφού προφανώς & οι δύο έπαιζαν ένα ρόλο & με είχαν γεμίσει ψέματα. Αναλογίστηκα επίσης, πως δεν επιτρέπω σε κανένα να παίζει παιχνίδια που με αφορούν πίσω από την πλάτη μου ή να λογαριάζει για μένα εν αγνοία μου & χωρίς να οξύνω τα πνεύματα, τους έστειλα από εκεί που ήρθαν! Τους είπα δλδ πως λυπάμαι, αλλά για μένα & το Στέλιο η παρέα είχε ήδη χαλάσει, όχι βέβαια γιατί αυτοί ήταν συμβατικό ζευγάρι (δικαίωμά τους) αλλά πολύ απλά, γιατί πλέον δεν μπορούσαμε να τους έχουμε καμμία εμπιστοσύνη!

Αυτά τα "όμορφα" της εποχής μας & της κοινωνίας μας αγαπημένοι μου φίλοι... Σας τα έγραψα για να έχετε πλέον κι εσείς τα ματάκια σας ανοιχτά, μια που σήμερα, όλα μπορούν να συμβούν!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


O Όλεθρος του Μικροαστού (Συνέχεια)
Σας ζητώ & πάλι συγνώμη που δεν σας απάντησα στα σχόλια που μου γράψατε στο προτελευταίο μου post! Ήταν αγένεια, αλλά μερικές φορές τα συναισθήματα είναι πιό δυνατά από τους κανόνες συμπεριφοράς....

Θα προσπαθήσω όμως να επανορθώσω τώρα, με το να κάνω post τα σχόλιά σας! Κι από δω θα σας απαντήσω. Πάμε λοιπόν:
At 9/06/2008 1:59 μμ, nikiplos said…
καλησπέρα... δεν ξέρω αν είναι βέβαια σωστό να τα ζυγίζουμε όλα με βάση το κόστος και το κέρδος... Βέβαια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήμουν και εγώ αντίθετος, γιατί πρέπει να ξοδεύεις ανάλογα με το βαλάντιό σου...
Ξέρεις αυτά αποφασίζονται άνωθεν... θυμάσαι βέβαια τις ηλίθιες διαφημίσεις που δήθεν περάγαμε απο τη χαρά μας όταν ανακοινώθηκε το Άθενσ...
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα τότε έχασε μια μοναδική ευκαιρία για έργα υποδομής στην Επαρχία... Αυτά που έγιναν στο λεκανοπέδιο, τα "έφαγε η μαρμάγκα"... Ευτυχώς τουλάχιστον έγιναν τα παράπλευρα (Αττική Οδός, μετρό, προαστιακός). Αμφιβάλλω ότι θα ήταν ακόμη και σήμερα έτοιμα αν δεν ήταν οι ΟΑ2004... μαζί τους όμως έφεραν άλλο ένα ..εκατομύριο κόσμο στο Λεκανοπέδιο... για μετανάστευση αμφιβάλλω... έχουμε κακή φήμη...
Εδώ που έιμαι ξέρεις έρχονται οι βολεμμένοι συμπατριώτες μας να ξεχειμάσουν, γιατί η Αθήνα πια δεν είναι ιν...
Για αυτό και δεν έχω επαφή με κανέναν...
Κρατείστε γερά εκεί στην επαρχία γιατί κρατάτε θερμοπύλες...
χαιρετισμούς


Καλέ μου Nikiplos, καλώς ήρθες στο blog μου! Συμφωνώ απολύτως μαζί σου πως ΔΕΝ πρέπει να τα ζυγίζουμε όλα με βάση το κόστος και το κέρδος! Κι εγώ μόνο για το πολύ μεγάλο πραγματικά για τη χώρα (κρίνοντας από τις συνέπειές του) θέμα των Ολυμπιακών το έκανα, γιατί όπως πολύ σωστά λες "πρέπει να ξοδεύεις ανάλογα με το βαλάντιό σου"! Άρα, όταν η Ελλάδα ήδη χρωστούσε (έλλειμμα είχαμε & τότε όπως τώρα, μόνο που τότε ήταν σημαντικά μικρότερο) ήταν τουλάχιστον απερισκεψία να αναλάβει ένα τόσο πολυέξοδο εγχείρημα... Γι΄αυτό & το κάνω θέμα! Γιατί ήταν απερισκεψία άλλων, στην οποία όμως ΔΕΝ μιλήσαμε, τους αφήσαμε να την κάνουν εις βάρος όχι μόνο δικό μας, μα & των γενιών που θα μας ακολουθήσουν. Φρίκη!
Δεν με χαλάει που δεν έγιναν με αυτά τα χρήματα έργα στην επαρχία, μια που είμαι πεπεισμένη πως ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να γίνουν... Με χαλάει όμως αφάνταστα, το ότι τώρα τα έργα που εγώ θα πληρώνω για όσο θα ζω, αυτοί τα ξεπουλάνε ή τα αφήνουν να ρημάξουν... Την ίδια στιγμή που ο Έλληνας δεινοπαθεί για να "τα φέρει βόλτα" & για να τα ξεχρεώνει!
Λέγοντας "μετανάστευση" καλέ μου, εννοούσα προς εύρεση εργασίας στο εξωτερικό, όπως κάποτε πήγαιναν οι παππούδες μας, επειδή η μάνα Ελλάδα δεν είχε τα μέσα να τους προσφέρει το ψωμάκι των παιδιών τους... Κάπως έτσι δε συμβαίνει & τώρα; Όταν οι Τράπεζες (οι μεγαλύτεροι κατ΄εμένα τοκογλύφοι) έχουν ήδη ξεκινήσει τις κατασχέσεις οικιών, λόγω απλήρωτων στεγαστικών δανείων;;;
Τέλος πάντων, ίσως ακόμη δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, όμως γι΄αυτό μίλησα τώρα για κόμμα bloggers (μια ιδέα έριξα), για να μη φτάσουμε στο σημείο που θα είναι όντως τραγικά!
Τέλος, δεν ξέρω αν σε ζηλεύω που ζεις στη Γαλλία... Είναι σε πολλά καλύτεροί μας οι Γάλλοι. Αλλά & σε πολλά δε θα μας φτάσουν ποτέ! Την Αγαπώ κι εγώ πολύ τούτη τη χώρα (την Ελλάδα)! Και ακριβώς γι΄αυτό θυμώνω που οι πολιτικοί μας δεν τη νιάστηκαν ποτέ, που την ξεπουλάνε με τέτοια ευκολία, που θα αναγκάσουν πάλι κάποιους πολίτες της να την εγκαταλείψουν ίσως...
Να είσαι καλά, να χαμογελάς & να συνεχίζεις να εμψυχώνεις την ...επαρχία! Το χρειάζεται!

At 9/06/2008 4:31 μμ, zouri1 said…
οτι και αν γινει,μην ξεχνας σε παρακαλω οτι φερω ηδη τον τιτλο του υπουργου


Πώς να το ξεχάσω αυτό, καλέ μου Zouri ?! Ίσα-ίσα, ακριβώς λόγω αυτής σου της εμπειρίας θα μας φανείς πολύ χρήσιμος! Αν & από το Αθλητισμού μάλλον σε βλέπω να παίρνεις μετάθεση στο Πολιτισμού (τόσες γνωριμίες με τόσες αξιόλογες ξένες κυρίες, να μην τις αξιοποιήσουμε;)!

At 9/06/2008 5:21 μμ, Ασκαρδαμυκτί said…
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: η τωρινή τραγική κατάσταση της οικονομίας δεν έχει να κάνει ούτε με τα έξοδα των Ολυμπιακών Αγώνων ούτε με αυτά που παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση!
Σου υπενθυμίζω ότι πέρυσι τέτοιον καιρό είχαμε προεκλογική περίοδο και η κυβερνώσα παράταξη επέρονταν ότι επιτέλους είχε βάλει σε τάξη την οικονομία, είχε βγάλει τη χώρα απ' τη διεθνή επιτήρηση, μιλούσαν για "οικονομικό θαύμα Αλογοσκούφη" κλπ κλπ.
Βέβαια, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και γρήγορα αποκαλύφθηκε η απάτη! Ο προϋπολογισμός που η ίδια η κυβέρνηση έφτιαξε μπάζει από παντού καθώς: α) τα έξοδα έχουν εκτροχιαστεί απ' την προσπάθεια μπουκώματος του κομματικού κράτους και β) τα έσοδα είναι φυσικό να υπολείπονται των υπερφίαλων και υπεαισιόδοξων προβλέψεων του Υπουργού σε συνδιασμό πάντα με τη πολιτική βούληση για μη ουσιαστική πάταξη της παραοικονομίας και φοροδιαφυγής!
Η άποψη "όλοι ίδιοι είναι" δεν στέκει! Γιατί ερωτώ: η προηγούμενη κυβέρνηση διανοήθηκε ποτέ να φορολογήσει με 10% τους μικροεπαγγελματίες από το πρώτο ευρώ;
Διανοήθηκε ποτέ να αυξήσει το ΦΠΑ όπως έκανε ο Αλογό το 2005; Και πολλά άλλα...
Προσωπικά είμαι βεβαιος πως η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα κι αν υπάρξει σωστή και χρηστή διαχείριση μπορεί άνετα να θρέψει τα παιδιά της!
Γι' αυτό στην κυβέρνηση των μπλόγκερς ζητώ να μου δώσετε το Υπουργείο Οικονομικών!


Βρε Άσκαρ μου! Είχες δεν είχες, κομματικά μου απάντησες πάλι! Μα εγώ η καϋμένη γι΄αυτό έγραψα "Όχι, δε θέλω καθόλου να δικαιολογήσω με όλη την ιστορία των ολυμπιακών τη σημερινή κυβέρνηση! Γιατί ήξεραν πάρα πολύ καλά τί παρελάμβαναν, τί υπέρογκα χρέη είχε επωμιστεί η χώρα & παρόλα αυτά έταζαν & έταζαν & έταζαν προεκλογικά." Όμως θα συμφωνήσω κι εγώ μαζί σου, πως η Ελλάδα με σωστή διαχείριση μια χαρά μπορεί να γίνει αυτάρκης! Αλλά το θέμα είναι ΠΟΙΟΣ θα την κάνει αυτή τη διαχείριση;;; ΕΣΥ στο Οικονομικών, έ; Ε, λοιπόν μια χαρά θα τα πήγαινες! Το πολύ-πολύ οι τύποι με τα κότερα να μην σε πολυγούσταραν, αλλά αυτοί δεν μας απασχολούν, ούτως ή άλλως! Σε προτείνω λοιπόν!

At 9/06/2008 6:41 μμ, ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said…
Θα σταθώ εδώ, που έμμεσα σήμερα το έθιξα στα σχόλιά μου. Στο κομμάτι του Askard, που τα λέει ΟΛΑ: "Προσωπικά είμαι βεβαιος πως η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα (θα προσθέσω και αυτάρκης) κι αν υπάρξει σωστή και χρηστή διαχείριση μπορεί άνετα να θρέψει τα παιδιά της!
΄Οσο για τη συνονόματη.... εκδικείται μέσω του πλούσιου γάμου της όλο το πολιτικο σύστημα.
Κατά βάθος ο φιλόδοξοι άνθρωποι μισούν όλο τον κόσμο ακόμη και τη γη που τους γέννησε...
΄Οσο για το κόμμα των bloggers... αντέχεις το φτύσιμο;
Στη συνείδηση των πολλών είμαστε οι....ΑΡΓΟΣΧΟΛΟΙ....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές


Γλυκιά μας Γλαρένια, απάντησα ήδη στον Άσκαρ για την αυτάρκεια της χώρας μας! Αλλά για το ...φτύσιμο, ΔΕΝ το δέχομαι! Στο χέρι μας είναι να μας πάρουν στα σοβαρά!!! Το θέμα είναι πως κάτι πρέπει να γίνει! Και τουλάχιστον όλοι εμείς οι bloggers έχουμε έναν τρόπο επικοινωνίας, αυτό μπορεί να γίνει μια πολύ καλή αρχή, δε νομίζεις;;; Σε φιλώ!

At 9/07/2008 12:49 πμ, simela said…
χαχαχααααααααααα
σε διάβασα στο μειλ που μου 'στειλες....αποθέωση είσαι!!!
συμφωνώ στην κάθε γραμμή του κειμένου σου!
καλά αν ήταν στο δικό μου το χέρι τους ολυμπιακούς θα τους σταματούσα!
ούτως ή άλλως καθαρός αγώνας δεν γίνεται, η ντόπα δουλεύει κι όχι η φυσική δύναμη του αθλητή!
όσο για κόμμα των bloggers είμαι μέσα!
μη με ξεχάσετε όταν το ξεκινήσετε έτσι;


Συμέλα μου! Δεν ξέρω αν είμαι αποθέωση, ξέρω όμως πως δε γουστάρω να μη λέω αυτό που σκέπτομαι! Και στην προκειμένη σκέπτομαι πως αν είχαμε κι άλλους σαν εσένα να μας υποστηρίζουν, θα γινόμασταν σίγουρα εξουσία! Λοιπόν, το εννοώ, δεν ξέρω πότε & ποιός θα το ξεκινήσει, όμως σίγουρα εσύ θα είσαι μέσα! Γιατί η παρρησία σου & το τσαγανό σου θα μας είναι ιδιαιτέρως χρήσιμα!!! Να περνάς πολύ-πολύ όμορφα εκεί στα ξένα & θα τα λέμε!

At 9/07/2008 12:52 πμ, αθεόφοβος said…
Δεν ξέρω τι γίνεται αλλά πολλές φορές όταν μπαίνω στο μπλογκ σου το σύστημα κολάει και δεν ανοίγει τα σχόλια.Έχω την υποψία ότι πρέπει να φταίει η μουσική που γίνεται αυτό.
Όσο για την κυρία που γράφεις που είναι προφανές ότι ψοφάει για προβολή τουλάχιστον αυτή από ότι λέγεται έβαλε και από την τσέπη της για πετύχουν οι αγώνες και μαζί και η προσωπική της φιγούρα και από ότι φάινεται δεν έβγαλε από αυτούς γιατί δεν έιχε και την ανάγκη να βγάλει.
Εκέινη που την δίνει είναι εκείνη η τσιτωμένη μούμια με το νοσοκομείο των παιδιών με κακοήθεια που όλο μοστράρει σε διάφορες εκδηλώσεις για συλλογή χρημάτων αλλά δεν λεει να βάλει η ίδια το χέρι στην τσέπη για να το φτιάξει.


Αθεόφοβε καλέ μου, καταρχήν όντως πρέπει να φταίει η μουσική, οπότε θα την αφαιρέσω για λίγο καιρό από τον κώδικα & βλέπουμε. Για την κυρία Γιάννα τώρα, για να πω την αλήθεια δεν τα έχω μαζί της, ξέρω (το έγραψα κιόλας) πως άλλοι ήταν πίσω από αυτή & απλά η ίδια ανέλαβε λόγω "γνωριμιών" να ...βγάλει το φίδι από την τρύπα! Ωστόσο, μια που όλη η ιστορία των Ολυμπιακών τότε της χώρας μας, ήταν απόλυτα συνυφασμένη με το πρόσωπό της, δεν μπορούσα φυσικά να μην της κάνω την ...τιμή να την αναφέρω!
"Τσιτωμένη";! Εξαιρετικά πετυχημένο! Σχεδόν σα μούμια θα έλεγα εγώ! Αφού δεν μπορεί ούτε να γελάσει από το ...τσίτωμα! Μιλάει & έχει το ανέκφραστο ύφος του ...Βούδα! Μα δεν ξέρεις καλέ μου, για ποιό λόγο αυτές οι κυρίες "αφιερώνουν" τον πολύτιμο χρόνο τους σε αγαθοεργίες; Για προβολή, για να το παίζουν ανθρωπίστριες, αλλά & για να γλιτώνουν τα τεράστια ποσά που θα φορολογούνταν, εάν δεν είχαν προβεί στις δωρεές τους!!! Γιατί όντως κάνει δωρεές, μόνο που τις κάνει για να εκπίπτουν από το τεράααααστιο εκκαθαριστικό της...

At 9/07/2008 11:03 πμ, spy said…
OMORFH GITONIA!
OSO TO KOMA TON BLOGGERS POY PROTEINEIS ,DEN EINAI K ASXIMH IDEA! ALLA TO BLEPO XLOMO! PERSI AN THIMASE TETOIA PERIPOY EPOXH ,STHN ATHINA OI BLOGERS EIXAN KANEI MIA EPITHXHMENI POREIA DIAMARTIRIAS!HTAN MIA KALI ARXI! ALLA META DEN YPHRXE SYNEXEIA! GIATI?
K APANTO->AYTO POY SOY GRAFEI H FILI SIMELA PARANO TA LEEI OLA:"OSO GIA KOMMA BLOGGERS EIMAI MESA! MH ME KSEXASETE OTAN TO KSEKINISETE ETSI?"
KALA NA PERNAS K PERNA K KAMIA VOLTA APO THN GEITONIA MOY!!


Φίλε Spy, καλως ήρθες! Σε ευχαριστώ καταρχήν για τα θερμά σου λόγια σχετικά με την ομορφιά του blog-οσπιτικού μου. Δεν ξέρω εάν πραγματικά είναι όμορφο, μάλλον όμως είναι ...λιχούδικο(σοκολάτες βλέπεις σας σερβίρω με το template μου)!
Χαίρομαι που είσαι μέσα εάν προκύψει προσπάθεια υλοποίησης της ιδέας μου! Κι όσο για το ότι δεν υπήρξε συνέχεια πέρισυ μετά την πορεία διαμαρτυρίας των bloggers, ΜΗΝ απογοητεύεσαι! Εν καιρώ, όταν το κλίμα θα είναι έτοιμο, όταν θα έχει ωριμάσει, τότε θα δεις που μπορεί να γίνει & κανένα θαύμα! Γιατί σκέψου: στην πετυχημένη πορεία που λες, δεν συμμετείχαν καν οι bloggers της επαρχίας!!! Οι οποίοι -να ξέρεις- δεν υπολείπονται καθόλου σε αποφασιστικότητα ή δυναμισμό, το αντίθετο θα έλεγα! Κι έπειτα, από πέρισυ μέχρι φέτος, ξέρεις πόσα νέα blogs έχουν ξεκινήσει; Άρα; Είμαστε ουκ ολίγοι! Θα τα λέμε!

At 9/07/2008 12:55 μμ, habilis said…
!!!Για ονομα του θεού.Οχι κόμμα των bloggers οι περισότεροι bloggers ειμαστε σε κωμα...[μην βάλεις τωρα τις φωνες, χιουμορ κάνω]..


Καλώς ήρθες κι εσύ φίλε Habilis! To ξέρω πως κάνεις χιούμορ, όμως δεν μπορώ να μην ανταπαντήσω (με χιούμορ πες κι εγώ): εάν λοιπόν καλέ μου, οι bloggers είμαστε σε κώμα, τότε οι μή bloggers τί να πουν; Έ;...
Το blog σου πολύ ιδιαίτερο!

At 9/08/2008 3:20 μμ, Sidepap21 said…
Καλησπέρα, κατ' αρχάς
να σας ζήσουν τα βαφτιστήρια ...
Συμφωνώ με τους Ολυμπιακούς αγώνες
η χώρα μας έκανε μια τεράστια φούσκα
που τελικά έκανε "Μπάμ" ...
Αποτέλεσμα ένα σωρό εγκατελειμένες
εγκαταστάσεις, το χάλι με το Βατοπέδι
Κι αρκετά λεφτά χαμένα που θα μπορούσαν
να προσφέρουν υποδομές στην επαρχία
Νησιά Αιγαίου π.χ. αλλά κι αλλού...
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ...


"Άγρυπνε" φίλε Sidepap21 σε καλωσορίζω κι εσένα με χαρά! Να είσαι καλά για τις ευχές, μακάρι τα μικρά να είναι πάντοτε υγιή & καλότυχα εύχομαι κι εγώ!
Για τη φούσκα των Ολυμπιακών έχεις κι εσύ απόλυτο δίκιο! Το χειρότερο βέβαια είναι που ήρθε κι αυτή η φούσκα μετά την άλλη, εκείνη του χρηματιστηρίου! Έ & πόσα να αντέξει κανείς σ΄αυτόν τον τόπο; Θα τα ξαναπούμε!

-----------------------^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^-----------------------

Καλοί μου Φίλοι, αφού σας ευχαριστήσω που με τιμήσατε στο τόσο σημαντικό (κατ΄εμένα) αυτό θέμα μου, θα σας μιλήσω απολύτως ειλικρινά:
Λοιπόν, ξέρω πως η κοινωνία μας δεν είναι ακόμη έτοιμη να δεχτεί μια τόσο σημαντική κίνηση, όπως θα ήταν ένα κόμμα αποτελούμενο από bloggers! Όπως ακριβώς ξέρω πως εν καιρώ θα τη δεχτεί & θα την αφομοιώσει αυτή την κίνηση! Γιατί ακριβώς δεν μας έχουν αφήσει άλλα περιθώρια, ο Έλληνας αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε τρομερό αδιέξοδο, βλέπει τις ελπίδες του για οικονομική ανάκαμψη να θρυμματίζονται & τις καταθέσεις του να μηδενίζονται! Από την άλλη τα χρέη του υψώνονται μπροστά του σα θεριά έτοιμα να τον κατασπαράξουν... Το 85% των ελληνικών νοικοκυριών είναι καταχρεωμένο κι ας παριστάνει ακόμη το ...άνετο & αμέριμνο. Το υπόλοιπο 10% ζει ήδη κάτω από τα όρια της φτώχειας & μόνο ένα 5% διάγει βίον πολυτελή! Κι αυτό το 5% είναι βέβαια οι πολιτικοί μας με τα φιλαράκια τους...
Ως πότε όμως θα περιμένουμε για να κάνουμε κάτι; Εδώ δεν παίζεται μόνο η δική μας η ευημερία, παίζεται & η ζωή των παιδιών μας! Τα οποία έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, σε μια ζωή υγιή από όλες τις απόψεις! Κι εμείς οφείλουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους τη διασφαλίσουμε! ΕΜΕΙΣ!!!
Όχι, δεν έχω προσωπικές βλέψεις ούτε για "πολιτικάντισσα", ούτε για τίποτε τέτοιο! Μόνο που δεν μπορώ να σωπαίνω όταν όλα ακριβαίνουν, όταν βγαίνω μια βόλτα & βλέπω όλο & περισσότερους ανθρώπους γύρω μου ανήμπορους κι εγκαταλελειμμένους από το υποτιθέμενο "κράτος πρόνοιας", όταν βλέπω να στήνουν τρελλό χορό τα κοράκια των τραπεζικών από τα σπίτια που θα βγάλουν στο σφυρί & θα τα αγοράσουν οι άνθρωποί τους μισοτιμής, όταν το νερό το πληρώνω πιό ακριβό κι από τη βενζίνη του αυτοκινήτου μου, κι όταν ακούω τους πολιτικούς να με εμπαίζουν κατάμουτρα λέγοντάς μου "εγώ πάντοτε ζούσα ως εύπορος".....!

Εγώ λοιπόν φίλοι μου, απλά έριξα μια ιδέα! Τη δική μου ταπεινή ιδέα! Η οποία προκύπτει από τη δική μου αίσθηση πως ΚΑΝΕΝΑ κόμμα αυτή τη στιγμή της χώρας μου δεν με εκφράζει, δεν με πείθει, δεν με ικανοποιεί! Από ΕΣΑΣ όλους εξαρτάται, αν συμμερίζεστε την άποψή μου κι αν θέλετε να δράσετε, να δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά! Πριν να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο... Όταν θα είστε έτοιμοι, ...σφυρίξτε μου! Θα είμαι κι εγώ μαζί σας!
Σας φιλώ γλυκά,
Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Γυάλινος κόσμος, γυάλινη ζωή...
Χθες έμαθα από το blog της Γλαρένιας μας για τον αναπάντεχο χαμό ενός φίλου blogger, του street spirit ή κατά κόσμο Νικήτα...
Έπαθα σοκ πραγματικά. Δεν τον γνώριζα βέβαια προσωπικά (ούτε το όνομά του δεν ήξερα μέχρι χθες), ωστόσο τον ήξερα πάρα πολύ καλά από τα κείμενά του, αφού σχεδόν 2 χρόνια τώρα (από την 1η φορά που μου έκανε την τιμή να με επισκεφθεί) ανταλάσσαμε σχόλια.
Τί να πρωτοπώ γι΄αυτόν τον πραγματικό Άγγελο;...
Ένα ΥΠΕΡΟΧΟ πραγματικά πλάσμα! Πανέξυπνος, ευγενικός, πάντοτε αξιοπρεπής & πνευματώδης, γλυκύτατος άνθρωπος, ευαίσθητος, ιδιαίτερα καλόκαρδος, με μεγάλο ενδιαφέρον για τους γύρω του όπως & για τη φύση ολόκληρη, τρυφερός, πολύ ευχάριστος, εξαιρετικά ταπεινός, ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, μοναδικά αυθεντικός...
Από τους πιό αγαπημένους μου bloggers κι ας μην είχα αντικρύσει ποτέ τα μάτια του, ας μην ήξερα πώς μπορεί να είναι η μορφή του, μου αρκεί που ήξερα το μεγαλείο της ψυχής του!
Νέο παλληκάρι, κάπου στα 35 του χρόνια, τώρα που ήταν πραγματικά ευτυχισμένος, τώρα που πολύ πρόσφατα είχε πια παντρευτεί με τη λατρεμένη του Β. & ζούσαν τον έρωτά τους, έφυγε εντελώς ξαφνικά, εντελώς αναίτια ίσως στην πιό ευτυχισμένη φάση της ζωής του...
Δε λυπάμαι απλά, έχω συγκλονιστεί. Νιώθω οργή & πόνο. Γιατί; Γιατί αυτό το παλληκάρι που είχε τόση όρεξη για ζωή;;; Γιατί όχι κάτι γέροι με ανίατα προβλήματα που παρακαλάνε να φύγουν; Πόση αδικία υπάρχει στη γη μας...
Λυπάμαι Νικήτα που έφυγες τόσο γρήγορα. Από την άλλη σκέπτομαι, πως τουλάχιστον έφυγες τώρα που ήσουν τόσο ευτυχισμένος...
Ειλικρινά δεν έχω λόγια. Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι! Δύναμη & κουράγιο στη λατρεμένη σου Β. στην αδερφούλα σου την Ο. αλλά & σε όλους τους αγαπημένους σου. Κι όπως εσύ, στο τελευταίο σου post μας έγραψες (εντελώς προφητικά) πως ..." ...λοιπόν, όπου και αν βρίσκομαι πάντα σας σκέφτομαι" έτσι κι εμείς, να ξέρεις πως θα σε σκεπτόμαστε. Σ΄ευχαριστώ Πνεύμα του δρόμου για όσα καταπληκτικά μου δίδαξες μέσα από τα υπέροχα κείμενά σου στο blog σου. Τουλάχιστον μας άφησες αυτά ως μία πολύτιμη παρακαταθήκη!
*Η φίλη Urban-tulip δίνει επίσης στο blog της κάποιες πληροφορίες για τον αναπάντεχο χαμό του φίλου μας...

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι ελάχιστα δείγματα γραφής αυτού του καταπληκτικού ανθρώπου - πνεύματος (όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του) - Αγγέλου (θα πω εγώ):

Friday, November 26, 2004
... behind blue eyes
Nobody knows what is like to be the sadman behind blue eyes...posted by street spirit at 12:34 PM

Tuesday, December 28, 2004
............................
Ο θεός μάς βαρέθηκε... Λοιπόν και γω θα διασκεδάσω όσο περισσότερο μπορώ, θα γελάσω όσο πιο δυνατά μπορώ, θα φάω μέχρι σκασμού, θα πιω όσο αντέχω, θα κάνω shopping therapy, αν και δεν το συνηθίζω, θα κάνω και shopping therapy-spotting, το οποίο προτιμώ, θα κάνω έρωτα όσο πιο συχνά μπορώ, θα οδηγώ μες στη βροχή όπως σήμερα,...
.............................
posted by street spirit at 3:33 PM

Friday, December 03, 2004
Παγκόσμια ημέρα των street spirits
.............................
Street spirits είναι όλοι αυτοί οι ιδιαίτεροι άνθρωποι που συναντάς στον δρόμο, που μπορεί και να τους προσπεράσεις αλλά αποκλείεται να τους ξεχάσεις... .............................
posted by street spirit at 5:32 PM

Monday, January 10, 2005
.................................
Μυστήριο πώς τόσοι ξένοι γίνονται τόσο γνωστοί μέσω μιας ιστοσελίδας μοιράζονται όνειρα, φοβίες, στιγμές, σκέψεις..................................
posted by street spirit at 11:11 PM

Wednesday, February 09, 2005
σ' ευχαριστώ street spirit
Ήταν γύρω στις 2 το πρωί όταν έμεινα από βενζίνη με τη μηχανή, είχε πολύ κρύο, το βαρέθηκα, έριχνε χιονόνερο, και αυτό το βαρέθηκα, και το χειρότερο όλων ήμουν σε ανηφόρα κοντά σε στροφή... βαριά, πολύ βαριά η μηχανή, γύρω στα 240 κιλά, έπρεπε να περάσω τη στροφή τσουλώντας την στην ανηφόρα, μετά κόπων και βασάνων τα κατάφερα, ίδρωσα απίστευτο, και ενώ ήμουν έτοιμος να την παρατήσω κάπου μετά τη στροφή, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο μ'έναν πιτσιρικά με ζωγραφισμένη την αγωνία στο πρόσωπό του να με ρωτάει αν είμαι καλά, αν χρειάζομαι καμιά βοήθεια... Με ξάφνιασε φυσικά ευχάριστα, με προσπεράσανε καμιά δεκαριά αυτοκίνητα, στη στροφή δύο παραλίγο να με πατήσουν και τελικά βρέθηκε άνθρωπος και δη πιτσιρικάς να σταματήσει για βοήθεια...
Μπήκα ξαφνιασμένος και αμήχανος στο αυτοκίνητο και οργώσαμε τη γύρω περιοχή, μέχρι να βρούμε βενζινάδικο... σίγουρα ήταν ένα street spirit δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς... ποιος δεν θα φοβόταν να πάρει έναν άγνωστο στο αυτοκίνητό του στις 2 το βράδυ και ποιος θα 'χε την όρεξη να γυρνάει στους δρόμους για μισή ώρα, ενώ σε δυο λεπτά θα μπορούσε να ήταν στη θαλπωρή του σπιτιού του... Φυσικά μόνο ένας street spirit, σ' ευχαριστώ, υπάρχει ελπίδα...
posted by street spirit at 11:10 PM

Monday, May 16, 2005
There is always the sun
posted by street spirit at 11:25 PM

Friday, September 16, 2005
Μόλις πέρασε η ημέρα της γιορτής μου... (12.15 μεσάνυκτα Πέμπτης)
posted by street spirit at 12:13 AM

Wednesday, October 03, 2007
Μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη μου;posted by street spirit at 12:06 PM

Tuesday, November 13, 2007
Πέρασε ένας μήνας από τις 13 Οκτωβρίου. Ξέρω πως άργησα να γράψω, όμως ήθελα κάποιο χρόνο για να συνειδητοποιήσω ό,τι είχε συμβεί αυτόν τον έναν μήνα, να επεξεργαστώ όλα τα συναισθήματα που γέμισαν το είναι μου, να ξεκαθαρίσω με όλες τις αισθήσεις που ένιωσα, μάλλον ο «σκληρός» είχε φρακάρει. Ζούσα σαν ένα όνειρο μέσα σ'ένα όνειρο, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. 13 Οκτωβρίου μια μέρα που δεν μπορείς να την περιγράψεις, μόνο να την αισθανθείς μπορείς. Μια μέρα που θα μείνει για πάντα μέσα μου, βαθιά χαραγμένη. Η πλημμυρίδα συναισθημάτων που με διακατείχε κείνη τη μέρα θα έσπαγε όλα τα κοντέρ. Η ευτυχία είχε φτάσει στο κόκκινο τόσο που με τρόμαξε την επομένη που ξύπνησα, φοβήθηκα μήπως δεν το έζησα, όμως τα πόδια μου ακόμη με πονούσαν, το νυφικό ήταν πεταμένο στο πάτωμα όπως και το κοστούμι, η Β ήταν δίπλα μου ξαπλωμένη με το πρόσωπό της ακόμη βαμμένο και βρισκόμασταν σ'ένα υπέρδιπλο κρεβάτι, που σίγουρα δεν ήταν δικό μας, άρα τα έζησα όλα.
.......................................
Ήταν ένα όνειρο που έδωσε τη θέση του σε ένα άλλο όνειρο. Στο ταξίδι. Ναι σ'αυτό που θα κάνουμε εγώ και η Β για την υπόλοιπή μας ζωή,.......................
posted by street spirit at 2:56 PM

Friday, March 18, 2005
Η Αύρα...
...γιατί είμαι αέρας που περνά μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τ'ανοιχτά παράθυρα να τρίζουν
γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν...

Αυτό το τραγούδι με έχει σημαδέψει,...
.....................................
posted by street spirit at 6:42 PM
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Ο Όλεθρος του Μικροαστού...
Γιατί μή μου πείτε πως δεν είμαστε μικροαστοί;! Φυσικά & είμαστε! Κατά τη γνώμη μου όλοι εμείς οι bloggers! Γιατί αν δεν είμασταν, θα είχαμε καλύτερα (με την έννοια του πολυτελέστερα) πράγματα να ασχολούμαστε (δες δεξιώσεις, συναντήσεις σε λέσχες, ταξιδάκια με ιστιοπλοϊκά, e.t.c.) πέραν του blogging! Δεν παραπονούμαι, μια χαρά είναι το blogging. Συνειδητή επιλογή να ξεφεύγεις λιγάκι από τα καθημερινά, να ανταλάσσεις απόψεις, να γελάς, να επικοινωνείς...
Το θέμα είναι ο όλεθρος, η καταστροφή, η οικονομική μας απαλλοτρίωση! Βαλόμαστε από παντού: φόροι, τεκμήρια, κι άλλοι ανελέητοι φόροι, τρελλές αυξήσεις σε όλα, περικοπές επιδομάτων, παγώματα αυξήσεων. Πόσα πια θα αντέξουμε; Και φοβάμαι πως τα χειρότερα ακόμη δεν τα έχουμε δει...
Οκ, δεν είμαι αφελής, ξέρω πως έπρεπε να τα περιμένω όλα τούτα, από την ανάθεση της διοργάνωσης των ολυμπιακών αγώνων στη χώρα μας ακόμη. Δε λέω, μεγαλόπνοο όραμα ήταν, αλλά όραμα τίνος; Όχι πάντως του Έλληνα που χρωστούσε σε όλες τις τράπεζες, όραμα μάλλον της κας.Γιάννας, αλλά αυτή γιατί να μην οραματίζεται; Μήπως έχει καμμιά άλλη έγνοια να τη βασανίζει; Αυτή τρώει με χρυσά κουτάλια & δεν είναι σχήμα λόγου...Δεν την απασχολεί ούτε η δόση του δανείου της που δε θα έχει το πρωί να την πληρώσει, ούτε τα δίδακτρα του παιδιού της! Και ποιός μας ρώτησε; Μου άρεσε πάντως που μας το πλάσαραν & καλά σα μεγάλη νίκη της χώρας μας, σαν εκπληκτική ευκαιρία, σαν να είχαμε κερδίσει κανένα τεράστιο οικονομικό πακέτο! Μα εγώ ξέρω πως πανηγυρίζεις όταν κερδίζεις, όχι όταν χάνεις! Γιατί, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους επιτέλους! Τί κέρδισε ο Έλληνας από όλη αυτή την ιστορία;;; ................. Όχι, αν μου βρείτε απάντηση σ΄αυτό το δύσκολο ερώτημα θα σας παραδεχτώ! Θα πω: Ναι ρε παιδιά, δίκιο έχετε, λάθος μου! Αλλά γιατί εγώ τώρα, είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να μου βρείτε απάντηση, όσο κι αν ψάχνετε; Γιατί βέβαια τί απάντηση να υπάρχει; Μήπως πως μας επαίνεσαν διεθνώς; Πως μας έμαθαν ακόμη & όσοι δεν γνώριζαν πως κάπου στο χάρτη υπάρχει μια μικρή χώρα που τη λένε Ελλάδα; Ε, και; Πώς μας βοηθάει αυτό δλδ εμάς τους πολίτες αυτής της ρημάδας χώρας; Μήπως μας ξεπληρώνει τα χρέη; Μήπως μας απαλάσσει από τους λογαριασμούς & τους φόρους; Το αντίθετο!!!!!!! Καλούμαστε κι εμείς, αλλά το χειρότερο & τα παιδιά & τα εγγόνια μας (μην πω & τα τρισέγγονά μας) να πληρώνουμε με τον ιδρώτα μας, με τα άγχη μας, με τη σκληρή δουλειά μας, την υστεροφημία της κας.Γιάννας!!! Έτσι ακριβώς!
Εγώ προσωπικά, ούτε που την ήξερα την κυρία πριν την ιστορία με τους Ολυμπιακούς (μη γελάς φίλε μου, εσύ δλδ την ήξερες;), αλλά πού να την ξέρω; Ούτε με συνεστιάζεται (δεν είμαι βλέπετε ιδιοκτήτρια κάστρου εγώ!), ούτε από τα ίδια μαγαζιά τυχαίνει να αγοράζουμε ρούχα! Την έμαθα λοιπόν (όπως κι όλοι μας) τότε, λίγο πριν μας ανακοινώσουν τη συμφωνία που είχαν κάνει (& θέλουν να πιστέψουμε κιόλας πως ήταν & άθλος αυτό που "καταφέραμε"...), την άκουγα-έβλεπα παντού μέχρι & το τέλος των Ολυμπιακών & έπειτα ούτε που την ματαξαναείδα-άκουσα! Δλδ η κυρία (αν δεν είναι & άλλοι πίσω από αυτή) ήρθε, μας κατα-καταχρέωσε σαν χώρα (ή αλλιώς υπέγραψε συμβόλαια να μας παίρνουν το ψωμάκι μας ακόμη & σε 100 χρόνια από σήμερα) & μετά; Μην την είδατε!
Ναι, αλλά αγαπητή μου κυρία Γιάννα, όταν κάποιος θέλει να κάνει ένα μεγάλο-τρικούβερτο πανηγύρι, πρέπει να λάβει υπόψη του, πως δεν μπορεί να το κάνει με λεφτά άλλων! Σωστά βρε παιδιά; Μας ρώτησες εμάς αν θέλουμε; Αλλά τί λέω; Εδώ ούτε που μάθαμε τελικά ποτέ, πόσο κόστισαν συνολικά όλα τα ολυμπιακά έργα μαζί, τί εισπράξαμε σα χώρα από το πανηγύρι & τί απέμεινε...
Πανηγυρίζαμε κι εμείς οι χαμένοι, σα μωρά παιδιά... Και μη με πείτε μίζερη ή γκρινιάρα, γιατί ούτε ψέματα λέω, ούτε καν υπερβάλλω: γιατί δλδ να θέλει να αναλάβει ένα τέτοιο πολυέξοδο έργο, όπως ήταν εν προκειμένω οι ολυμπιακοί αγώνες, μια χώρα με τέτοια οικονομία -όπως ήταν η δική μας τότε-; Έ; Γιατί; Μήπως για να πατώσει μια & καλή; Πιό λογικό δε θα ήταν να ανελάμβανε τη διοργάνωση μια εύρωστη οικονομικά χώρα; Αλλά μ@λ@κες ήταν; Μας την πάσαραν, οι επιτήδειοι έβαλαν μπροστά την έρημη τη Γιάννα να φάει όλο το στραπάτσο, εμείς ούτε που το πήραμε χαμπάρι να κάνουμε κάτι, να μην επιτρέψουμε να μας τη ...φορέσουν & το αποτέλεσμα αυτής της ανικανότητάς μας να μη γινόμαστε παίγνια στα χέρια πονηρών (ή του ωχαδερφισμού μας) θα το πληρώνουν ακόμη & τα τρισέγγονά μας!
Τόσο καλά...

Όχι, δε θέλω καθόλου να δικαιολογήσω με όλη την ιστορία των ολυμπιακών τη σημερινή κυβέρνηση! Γιατί ήξεραν πάρα πολύ καλά τί παρελάμβαναν, τί υπέρογκα χρέη είχε επωμιστεί η χώρα & παρόλα αυτά έταζαν & έταζαν & έταζαν προεκλογικά. Κι ο κακομοίρης ο Έλλην που είχε κουραστεί τόσα χρόνια να πιστεύει τους πράσινους, είπε να πιστέψει μια φορά & τους μπλε. Και να τα χάλια μας! Σε λίγο δε θα έχουμε πού να κρυφτούμε από τα χρέη & την ανέχεια... Θα αρχίσουμε πάλι να μεταναστεύουμε (ψεύτρα να βγω) για να δούμε καμμιά άσπρη μέρα! Και τώρα θα είναι τρισ-χειρότερα τα πράγματα: γιατί τώρα είμαστε καλομαθημένοι (όχι όπως κάποτε οι παππούδες μας που φεύγαν αναγκασμένοι από την πείνα της κατοχής), με τους αλλοδαπούς εργάτες μας & τις αλλοδαπές μανικιουρίστες μας, άντε να πάμε τώρα να πλύνουμε πιάτα στα restaurant του εξωτερικού...
Βρε παιδιά, δεν μας μένει τίποτε άλλο να κάνουμε πριν να είναι αργά; Κανείς, καμμιά ιδέα; Μήπως αν ιδρύαμε ένα κόμμα των bloggers????? Ούτως ή άλλως, ιδεολογίες & κουραφέξαλα πια δεν υπάρχουν! Εδώ βλέπεις φανατικούς κομμουνιστές να γίνονται δεξιοί ή πράσινοι (κ.Θεοδωράκης, κα.Δαμανάκη)! Μήπως;;;!