ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Γυάλινος κόσμος, γυάλινη ζωή...
Χθες έμαθα από το blog της Γλαρένιας μας για τον αναπάντεχο χαμό ενός φίλου blogger, του street spirit ή κατά κόσμο Νικήτα...
Έπαθα σοκ πραγματικά. Δεν τον γνώριζα βέβαια προσωπικά (ούτε το όνομά του δεν ήξερα μέχρι χθες), ωστόσο τον ήξερα πάρα πολύ καλά από τα κείμενά του, αφού σχεδόν 2 χρόνια τώρα (από την 1η φορά που μου έκανε την τιμή να με επισκεφθεί) ανταλάσσαμε σχόλια.
Τί να πρωτοπώ γι΄αυτόν τον πραγματικό Άγγελο;...
Ένα ΥΠΕΡΟΧΟ πραγματικά πλάσμα! Πανέξυπνος, ευγενικός, πάντοτε αξιοπρεπής & πνευματώδης, γλυκύτατος άνθρωπος, ευαίσθητος, ιδιαίτερα καλόκαρδος, με μεγάλο ενδιαφέρον για τους γύρω του όπως & για τη φύση ολόκληρη, τρυφερός, πολύ ευχάριστος, εξαιρετικά ταπεινός, ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, μοναδικά αυθεντικός...
Από τους πιό αγαπημένους μου bloggers κι ας μην είχα αντικρύσει ποτέ τα μάτια του, ας μην ήξερα πώς μπορεί να είναι η μορφή του, μου αρκεί που ήξερα το μεγαλείο της ψυχής του!
Νέο παλληκάρι, κάπου στα 35 του χρόνια, τώρα που ήταν πραγματικά ευτυχισμένος, τώρα που πολύ πρόσφατα είχε πια παντρευτεί με τη λατρεμένη του Β. & ζούσαν τον έρωτά τους, έφυγε εντελώς ξαφνικά, εντελώς αναίτια ίσως στην πιό ευτυχισμένη φάση της ζωής του...
Δε λυπάμαι απλά, έχω συγκλονιστεί. Νιώθω οργή & πόνο. Γιατί; Γιατί αυτό το παλληκάρι που είχε τόση όρεξη για ζωή;;; Γιατί όχι κάτι γέροι με ανίατα προβλήματα που παρακαλάνε να φύγουν; Πόση αδικία υπάρχει στη γη μας...
Λυπάμαι Νικήτα που έφυγες τόσο γρήγορα. Από την άλλη σκέπτομαι, πως τουλάχιστον έφυγες τώρα που ήσουν τόσο ευτυχισμένος...
Ειλικρινά δεν έχω λόγια. Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι! Δύναμη & κουράγιο στη λατρεμένη σου Β. στην αδερφούλα σου την Ο. αλλά & σε όλους τους αγαπημένους σου. Κι όπως εσύ, στο τελευταίο σου post μας έγραψες (εντελώς προφητικά) πως ..." ...λοιπόν, όπου και αν βρίσκομαι πάντα σας σκέφτομαι" έτσι κι εμείς, να ξέρεις πως θα σε σκεπτόμαστε. Σ΄ευχαριστώ Πνεύμα του δρόμου για όσα καταπληκτικά μου δίδαξες μέσα από τα υπέροχα κείμενά σου στο blog σου. Τουλάχιστον μας άφησες αυτά ως μία πολύτιμη παρακαταθήκη!
*Η φίλη Urban-tulip δίνει επίσης στο blog της κάποιες πληροφορίες για τον αναπάντεχο χαμό του φίλου μας...

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι ελάχιστα δείγματα γραφής αυτού του καταπληκτικού ανθρώπου - πνεύματος (όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του) - Αγγέλου (θα πω εγώ):

Friday, November 26, 2004
... behind blue eyes
Nobody knows what is like to be the sadman behind blue eyes...posted by street spirit at 12:34 PM

Tuesday, December 28, 2004
............................
Ο θεός μάς βαρέθηκε... Λοιπόν και γω θα διασκεδάσω όσο περισσότερο μπορώ, θα γελάσω όσο πιο δυνατά μπορώ, θα φάω μέχρι σκασμού, θα πιω όσο αντέχω, θα κάνω shopping therapy, αν και δεν το συνηθίζω, θα κάνω και shopping therapy-spotting, το οποίο προτιμώ, θα κάνω έρωτα όσο πιο συχνά μπορώ, θα οδηγώ μες στη βροχή όπως σήμερα,...
.............................
posted by street spirit at 3:33 PM

Friday, December 03, 2004
Παγκόσμια ημέρα των street spirits
.............................
Street spirits είναι όλοι αυτοί οι ιδιαίτεροι άνθρωποι που συναντάς στον δρόμο, που μπορεί και να τους προσπεράσεις αλλά αποκλείεται να τους ξεχάσεις... .............................
posted by street spirit at 5:32 PM

Monday, January 10, 2005
.................................
Μυστήριο πώς τόσοι ξένοι γίνονται τόσο γνωστοί μέσω μιας ιστοσελίδας μοιράζονται όνειρα, φοβίες, στιγμές, σκέψεις..................................
posted by street spirit at 11:11 PM

Wednesday, February 09, 2005
σ' ευχαριστώ street spirit
Ήταν γύρω στις 2 το πρωί όταν έμεινα από βενζίνη με τη μηχανή, είχε πολύ κρύο, το βαρέθηκα, έριχνε χιονόνερο, και αυτό το βαρέθηκα, και το χειρότερο όλων ήμουν σε ανηφόρα κοντά σε στροφή... βαριά, πολύ βαριά η μηχανή, γύρω στα 240 κιλά, έπρεπε να περάσω τη στροφή τσουλώντας την στην ανηφόρα, μετά κόπων και βασάνων τα κατάφερα, ίδρωσα απίστευτο, και ενώ ήμουν έτοιμος να την παρατήσω κάπου μετά τη στροφή, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο μ'έναν πιτσιρικά με ζωγραφισμένη την αγωνία στο πρόσωπό του να με ρωτάει αν είμαι καλά, αν χρειάζομαι καμιά βοήθεια... Με ξάφνιασε φυσικά ευχάριστα, με προσπεράσανε καμιά δεκαριά αυτοκίνητα, στη στροφή δύο παραλίγο να με πατήσουν και τελικά βρέθηκε άνθρωπος και δη πιτσιρικάς να σταματήσει για βοήθεια...
Μπήκα ξαφνιασμένος και αμήχανος στο αυτοκίνητο και οργώσαμε τη γύρω περιοχή, μέχρι να βρούμε βενζινάδικο... σίγουρα ήταν ένα street spirit δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς... ποιος δεν θα φοβόταν να πάρει έναν άγνωστο στο αυτοκίνητό του στις 2 το βράδυ και ποιος θα 'χε την όρεξη να γυρνάει στους δρόμους για μισή ώρα, ενώ σε δυο λεπτά θα μπορούσε να ήταν στη θαλπωρή του σπιτιού του... Φυσικά μόνο ένας street spirit, σ' ευχαριστώ, υπάρχει ελπίδα...
posted by street spirit at 11:10 PM

Monday, May 16, 2005
There is always the sun
posted by street spirit at 11:25 PM

Friday, September 16, 2005
Μόλις πέρασε η ημέρα της γιορτής μου... (12.15 μεσάνυκτα Πέμπτης)
posted by street spirit at 12:13 AM

Wednesday, October 03, 2007
Μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη μου;posted by street spirit at 12:06 PM

Tuesday, November 13, 2007
Πέρασε ένας μήνας από τις 13 Οκτωβρίου. Ξέρω πως άργησα να γράψω, όμως ήθελα κάποιο χρόνο για να συνειδητοποιήσω ό,τι είχε συμβεί αυτόν τον έναν μήνα, να επεξεργαστώ όλα τα συναισθήματα που γέμισαν το είναι μου, να ξεκαθαρίσω με όλες τις αισθήσεις που ένιωσα, μάλλον ο «σκληρός» είχε φρακάρει. Ζούσα σαν ένα όνειρο μέσα σ'ένα όνειρο, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. 13 Οκτωβρίου μια μέρα που δεν μπορείς να την περιγράψεις, μόνο να την αισθανθείς μπορείς. Μια μέρα που θα μείνει για πάντα μέσα μου, βαθιά χαραγμένη. Η πλημμυρίδα συναισθημάτων που με διακατείχε κείνη τη μέρα θα έσπαγε όλα τα κοντέρ. Η ευτυχία είχε φτάσει στο κόκκινο τόσο που με τρόμαξε την επομένη που ξύπνησα, φοβήθηκα μήπως δεν το έζησα, όμως τα πόδια μου ακόμη με πονούσαν, το νυφικό ήταν πεταμένο στο πάτωμα όπως και το κοστούμι, η Β ήταν δίπλα μου ξαπλωμένη με το πρόσωπό της ακόμη βαμμένο και βρισκόμασταν σ'ένα υπέρδιπλο κρεβάτι, που σίγουρα δεν ήταν δικό μας, άρα τα έζησα όλα.
.......................................
Ήταν ένα όνειρο που έδωσε τη θέση του σε ένα άλλο όνειρο. Στο ταξίδι. Ναι σ'αυτό που θα κάνουμε εγώ και η Β για την υπόλοιπή μας ζωή,.......................
posted by street spirit at 2:56 PM

Friday, March 18, 2005
Η Αύρα...
...γιατί είμαι αέρας που περνά μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τ'ανοιχτά παράθυρα να τρίζουν
γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν...

Αυτό το τραγούδι με έχει σημαδέψει,...
.....................................
posted by street spirit at 6:42 PM
1 Response
  1. Δεν έχουν νόημα τα σχόλια... Τί να πουν τα λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις; Είναι τόσο φτωχά... Σας παρακαλώ μή σχολιάσετε εδώ. Κι αν έχετε την ανάγκη να πείτε κάτι, (όπως θα ανάβατε ένα κερί για την ψυχή του) περάστε από το δικό του bog κι αφήστε το εκεί...