ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




ΆΝΤΡΕΣ ΓΙΑ ...ΦΙΛΗΜΑ (& όχι μόνο)!

Ποιά από τις 2 εικόνες επιλέγετε;! Μα φυσικά την πρώτη, σωστά; Απόλυτο δίκιο έχετε, γιατί να σας αρέσει μια εικόνα που προβάλλει τη μιζέρια του γάμου, τη στασιμότητα, την ΉΤΤΑ (ναι!) όταν έχετε τη δυνατότητα να ενθουσιαστείτε με μια άλλη, η οποία με τρόπο σουρεαλιστικό μα & ρεαλιστικό ταυτόχρονα, απεικονίζει το πάθος, την ηδονή, το έντονο sex ;!!!
Λοιπόν, στο θέμα μου τώρα. Και το θέμα μου είναι το πόσο με εξιτάρουν οι άντρες που μετά το γάμο αντιμετωπίζουν τη γυναίκα τους ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που την αντιμετώπιζαν πριν απ΄αυτόν (χωρίς να τη θεωρούν δεδομένη) κι απ΄την άλλη πόσο δεν μπορώ να μην απεχθάνομαι τους άλλους κυρίους (& κυρίες, αλλά σα γυναίκα λογικό είναι να μιλώ για άντρες νομίζω), αυτούς που με το που παντρευτούν βολεύονται, ξεχνούν όλο τον ενθουσιασμό της σχέσης τους & καταλήγουν να ...κοιμούνται καθημερινά μπροστά στον καναπέ & στην TV!
Tις απόψεις μου για το γάμο, που για μένα δεν είναι τίποτε παραπάνω από απλή συμβίωση, τις έχω γράψει από καιρό & εδώ, ωστόσο επειδή βλέπω πολλλλλλλλλά ζευγάρια γύρω μου να ...κατακρεουργούν τη σχέση τους μόλις παντρευτούν, αποφάσισα να επαναφέρω το θέμα.
Οκ, ξέρω, θα μου πείτε πως είμαι άδικη, πως δεν είναι δυνατό να ευθύνεται μόνο ο άντρας, πως & η γυναίκα έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης όταν ο γάμος-σχέση του ζευγαριού πάει κατά ...διαόλου. Σαφώς & έχετε δίκιο, σαφώς & εμείς οι γυναίκες μπορούμε με τον τρόπο μας να σας ταρακουνήσουμε & να σας δώσουμε να καταλάβετε πως δεν είμαστε ικανοποιημένες με ένα "γεροντίστικο" τρόπο καθημερινότητας, πως επιθυμούμε ένταση στη ζωή μας, κ.λ.π, κ.λ.π.! Αλλά -ξαναλέω- πως αφενός επειδή είμαι γυναίκα θα μιλώ για τα ανδρικά λάθη κι αφετέρου στο παράδειγμα φίλων μας που έχω τώρα στο μυαλό μου, το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης το φέρει ο άντρας, αφού η κοπέλα & δεν έχει επαναπαυθεί & δεν παραλείπει να του επισημαίνει πως πλέον τα πράγματα στη σχέση τους έχουν γίνει από βαρετά έως μίζερα...
Κι εγώ σαν τρίτη, δεν μπορώ να μην ανησυχώ για την έκβαση & αυτού του γάμου! Εννοώ δλδ πως με τέτοια βαρεμάρα που βλέπω από την πλευρά του συζύγου, με τέτοια αδιαφορία, με τόσο ωχαδερφισμό σε σημείο αναισθησίας πολλές φορές, θα κατανοήσω απόλυτα την κοπέλα, εάν κουραστεί να λέει τα ίδια & τα ίδια & αποφασίσει σε λίγο καιρό να χωρίσουν! Και καλά θα κάνει βέβαια!
Γιατί καρδούλες μου, ναι, σε σας τους άντρες μιλώ, ποιός σας είπε πως πλέον από τη ζωή μας το μόνο που θέλουμε είναι να παντρευτούμε-"αποκατασταθούμε", να κάνουμε παιδιά κι από κει & πέρα είμαστε ικανοποιημένες;;; Αυτό μπορεί να ίσχυε παλιά, με τις μανάδες ή τις γιαγιάδες μας, τότε που ο άντρας θεωρούνταν λόγω της εμποτισμένης από το μεγάλο διάστημα της τουρκοκρατίας αντίληψης, ότι είναι ο "άρχοντας", ο "αρχηγός" της οικογένειας, τότε που μόνο αυτός εργαζόταν ενώ η γυναίκα έπρεπε να παραμένει κλεισμένη μέσα στο σπίτι με μόνο της μέλημα τη φροντίδα του!
Τώρα όμως που τα πράγματα έχουν τόσο αλλάξει (επιτέλους), τώρα που & η γυναίκα εργάζεται & άρα έρχεται καθημερινά σε επαφή με κόσμο, τώρα πια το σπίτι, τα παιδιά, όλα όσα αφορούν στο ζευγάρι πρέπει να είναι εξίσου κοινό μέλημα & των δύο! Δεν μπορεί δλδ ο άντρας να γυρίζει στο σπίτι, να περιμένει το φαγητό του έτοιμο να το φάει, τα ρούχα του πλυμένα-σιδερωμένα να τα φορέσει, το σπίτι καθαρισμένο-συμαζεμένο & τα παιδιά τακτοποιημένα... Μα από ποιόν θα γίνουν όλα αυτά;;; Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνετε τη σημερινή εποχή που ούτως ή άλλως, είναι επιβεβλημένη ανάγκη να εργάζεται & η γυναίκα (γιατί όλοι θέλουμε να ζούμε με "ανεβασμένο" επίπεδο, άρα & τα δικά της εισοδήματα είναι απαραίτητα στην οικογένεια), δεν μπορεί λοιπόν να μην καταλαβαίνετε πως κι εκείνη είναι κουρασμένη & δεν μπορεί -ούτε θέλει, ούτε πρέπει!- να τα κάνει όλα εκείνη μέσα στο σπίτι-οικογένεια!
Μαζί οφείλετε να διεκπεραιώνετε τις δουλειές του σπιτιού, από κοινού πρέπει να φροντίζετε για το διάβασμα-φροντιστήρια των παιδιών, ακριβώς γιατί & οι δύο είστε πλέον επικεφαλής* της οικογένειας! Και φυσικά & οι δύο έχετε ανάγκη ξεκούρασης, χαλάρωσης, όπως & ερωτικής εκτόνωσης! Όπως ακριβώς όταν ζούσατε ο καθένας μόνος του, εργένης ή φοιτητής για παράδειγμα, φροντίζατε για τα ρούχα σας, το σπίτι σας, τα ψώνια του, το φαγητό σας, έτσι & τώρα δεν μπορεί να μην κάνετε το ίδιο! Η γυναίκα σας δεν είναι ούτε η υπηρέτριά σας, ούτε το κορόιδο της υπόθεσης! Εάν κάνετε το λάθος να την αντιμετωπίσετε κατ΄αυτόν τον τρόπο, τότε έχετε σεις ο ίδιος υπογράψει τη θανατική καταδίκη του γάμου σας... Αντιθέτως, το έξυπνο θα είναι να την αντιμετωπίζετε απλά σα συγκάτοικο (αυτό είναι στην ουσία!), με την οποία συγκάτοικο έχετε φυσικά από κοινού τη μέριμνα του σπιτιού & των θεμάτων του, (εξάλλου στη ζωή ο/η σύζυγος είναι συνοδοιπόρος, είναι αυτή/ός που έχει αναλάβει τα ίδια βάρη με κάποιον άλλο) γιατί μόνο όταν της συμπεριφέρεστε έτσι της δείχνετε πως την εκτιμάτε & τη σέβεστε, σαν άνθρωπο αλλά & ως σύζυγό σας! Και άρα, ΜΟΝΟ τότε κι εκείνη θα μπορεί να έχει τη διάθεση (είτε από άποψη σωματικής κούρασης, είτε ψυχικής διάθεσης) να σας χαρίσει μοναδικές, αισθησιακές στιγμές ερωτικού πάθους, όπως παλιά, πριν παντρευτείτε...! Διαφορετικά, εσείς οι ίδιοι θα έχετε "ευνουχίσει" το γάμο σας, με την στενομυαλιά & την κουτοπονηριά σας ...
Σας φιλώ κι ελπίζω να έγινα κατανοητή!
(*Το επίθετο επικεφαλής δεν κλίνεται γραμματικά, οπότε δεν έχει πληθυντικό!)
26 Responses
  1. Το λέω χρόνια πως δεν πρέπει να επαναπαύεται κανείς όταν "πέφτει το οχυρό"...

    Να μη θεωρεί στη ζωή τίποτα δεδομένο.

    Να επαγρυπνά και να είναι έτοιμος για οτιδήποτε.

    Την πατάνε, κυρίως, αυτοί που νοιώθουν σιγουριά...

    Αμ, δε...

    Την καλησπέρα μου.

    vloutis.wordpress.com
    vloutis.blogspot.com


  2. Φίλη Ηλιαχτίδα
    Το θέμα που έθιξες σηκώνει πολλή συζήτηση (κατά προτίμηση σε τραπέζι Χριστουγέννων με όλο το σόι μαζεμένο!).

    Η άποψή μου είναι οτι αν το ζευγάρι έχει συζήσει αρκετό χρόνο μαζί και τα πάει καλά, τότε ο γάμος δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Αν όμως δεν έχουν περάσει καθόλου χρόνο στο ίδιο σπίτι και παντρευτούν βιαστικά, τότε μπορεί να βρεθούν προ μεγάλων εκπλήξεων (-Γιατί μωρή δεν κάνεις κανένα φαΐ της προκοπής; -Τι λες ρε αχαΐρευτε, που έχεις γεμίσει όλο το σπίτι με τα ρούχα και τα σώβρακά σου!!)


  3. faraona Says:

    Εσυ εισαι στη φωτογραφια?
    Κοριτσι μου ειδσαι μια θεα ,,,τι ομορφια ειναι αυτη?

    πολλα φιλια!


  4. Ellie Says:

    Όποιος κοιμάται στην αγάπη ξυπνάει στην απογοήτευση!!!


  5. Ο πατέρας μου έλεγε, κάνοντας αρκετές από τις δουλειές του σπιτιού ,γιατί και η μάνα μου ήταν εργαζόμενη,-εγώ είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά !


  6. suncitizen Says:

    Συμφωνώ μαζί σου ηλιαχτίδα.
    Ο άντρας πρέπει αν μοιράζεται τις δουλειές. Φοβάμαι όμως ότι τι κακό ξεκινά από την ανατροφή, που κάνει τα παιδιά (και κυρίως τα αρσενικά) νωχελικά, παχύδερμα, αδιάφορα και μαθημένα στην περιποίηση και όχι στη δουλειά.
    Ο Έλληνας άντρας χρειάζεται μαμά και όχι σύζυγο.
    Αυτό για μένα λέγεται αναπηρία.


  7. spy Says:

    GEIA SOY HLIAXTIDA!!


  8. Έτσι ακριβώς Κωστή μου! Ίσα-ίσα, μετά την κατάκτηση είναι που θέλει περισσότερη δουλειά (αν είσαι έξυπνος να το καταλάβεις) για να πάει καλά η ...συνταγή!
    Τα φιλιά μου


  9. Mια χαρά τα λες καλέ μου Ανορθόδοξε! Το έχω ξαναπεί κι εγώ (νομίζω & από ΄δώ μέσα) πως η συγκατοίκηση πριν το γάμο, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ! Με μία μόνο εξαίρεση βέβαια: νομίζω μπορεί & να παραληφθεί η περίοδος συγκατοικήσεως σε περίπτωση που το ζεύγος έχει την (κατά τη γνώμη μου) οξύνοια να ΜΗ συγκατοικήσει ούτε μετά το γάμο!!! Γιατί σε διαφορετική περίπτωση & όπως άψογα περιγράφεις κι εσύ, τους περιμένουν μεγάλα ...δεινά!
    Φιλιά



  10. Πες τα Ellie μου! Και μπορεί τα όνειρα του ύπνου του να είναι γλυκά, του ξύπνιου όμως θα είναι σίγουροι εφιάλτες!
    Φιλιά


  11. Αθεόφοβε! Θα τολμούσα να υποψιαστώ πως ίσως το έλεγε εκείνος για να μην προλάβει να το πει η μαμά σου, αλλά με πρόλαβες με το "κάνοντας αρκετές από τις δουλειές του σπιτιού"! Μπράβο λοιπόν στον έξυπνο & δίκαιο πατέρα σου! Εσύ -αναρωτιέμαι εγώ τώρα- με τις δουλειές του σπιτιού πώς τα πας; (Δεν εννοώ βέβαια αυτές που μπορείς να κάνεις σε ...ετήσια μα σε καθημερινή βάση!)


  12. Δεν έχεις άδικο Suncitizen καλέ μου! Κι εγώ εκεί εντοπίζω τη ρίζα του κακού. Στο ότι οι ελληνίδες μαμάδες(συμπεριλαμβανομένης της δικής μου) δεν αφήνουν στους γιους τους το περιθώριο να μάθουν να φροντίζουν το χώρο τους κι αυτό είναι όντως αναπηρία για ένα ανθρώπινο ον... Τα λέω & στην κολλητή μου αυτά (μεγαλώνει δίδυμα αγοράκια) με την επισήμανση "κακομοίρα μου, μην τυχόν κάνεις τα ίδια"!
    Αλλά από την άλλη, φταίμε & εμείς που τα ανεχόμαστε! Τώρα τα τελευταία χρόνια μόνο έχει αρχίσει η γυναίκα να αφυπνίζεται & να διεκδικεί ισονομία στο γάμο της κι αυτό είναι όντως καλό βήμα!
    Φιλιά πολλά


  13. Γειά σου φίλε Spy! Να υποθέσω πως διαφωνείς με το θέμα;
    :D
    Kαι σε ποιό ...μοναστήρι κατέληξες;!
    Φιλιά βρε


  14. Ανώνυμος Says:

    Το πρόβλημα είναι περισσότερο περίπλοκο από όσο το περιγράφεις Ηλιαχτίδα μου..
    Σκέφτομαι να κάνω μια εκτενέστερη ανάλυση από τη δική σου στο μπλογκ αλλά φοβάμαι πως πολλοί αναγνώστες/αναγνωστριες θα με μισήσουν γιατί θα πω πολλές αλήθειες που.. πονάνε..
    Πάντως σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο.
    Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως πρέπει να εξετάζεις την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Δεν πιστεύω πως "οι άνδρες είναι τεμπέληδες" ή "οι γυναίκες τα θέλουν όλα δικά τους" και άλλα τέτοια φαιδρά. Ο κάθε ένας μας διαμορφώνει την ζωή του και δέχεται έναν σύντροφο δίπλα του και είναι μοναδικά υπεύθυνος για τις συνθήκες που θα συμβιώσει.
    Δεν μπορούμε να "γενικολογούμε" λέγοντας πως η συμπεριφορά του ενός άντρα είναι η συμπεριφορά όλων των ανδρών (και το αντίστοιχο για τις γυναίκες).
    Σίγουρα είναι δύσκολο να βρεις κάποιον/α να συμβιώσεις σήμερα- οι όμορφοι άνθρωποι είναι σπάνιοι και σε εμάς έγκειται η προσπάθεια να τους βρούμε. Αν δεν τους βρήκαμε είμαστε εμείς υπεύθυνοι που δεν κάναμε σωστή επιλογή ή βιαστήκαμε να τους βάλουμε στη ζωή μας. Δεν φταίει ο άλλος που εμείς δεν κρίναμε σωστά.
    Γιατί να κατηγορώ κάποιον που δεν μου έκανε; Αν έπαιζε θέατρο δεν έπρεπε να τον ξεσκεπάσω; Δηλαδή να το πω πιο απλά αν αγοράσω μια τηλεόραση δεν θα κάνω έρευνα αγοράς; Έτσι στα τυφλά θα την πάρω;
    Άρα όταν αφιερώνω κάποιες ώρες στο να βρω την τηλεόραση που μου ταιριάζει δεν θα έπρεπε να αφιερώσω περισσότερο για να γνωρίσω αυτήν με την οποία θα περάσω το υπόλοιπο της μικρής μου ζωής;
    Προσέχουμε τις επιλογές μας και έχουμε τα μάτια μας ανοικτά- τον άλλον τον παίρνουμε με τα θετικά και τα αρνητικά του (και δεν τρέφουμε φρούδες ελπίδες πως θα αλλάξουμε την συμπεριφορά του άλλου κατά τη διάρκεια του γάμου).
    Ευχαριστώ και συγνώμη αν σας κούρασα.


  15. Kαλημέρα Stardust μου! Τελικά η δική σου προσέγγιση του post μου μάλλον είναι η πιό ..."υποψιασμένη"! Φυσικά & είναι λάθος μας να γενικεύουμε αφού ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός & σίγουρα φέρουμε κι εμείς οι ίδιοι μεγάλη ευθύνη για την επιλογή μας να είμαστε με τον συγκεκριμένο. Όταν τα έγραφα αυτά για να πω την αλήθεια είχα ένα συγκεκριμένο ζευγάρι στο μυαλό μου & ήθελα να περάσω ένα μήνυμα στον κύριο. Ο οποίος άλλα έδειχνε-έλεγε πριν το γάμο & άλλα κάνει (ή μάλλον δεν κάνει) μετά απ΄αυτόν... Κι επειδή γνωρίζω την κοπέλα, πόσο τον αγαπάει αλλά & πόσο αθώα είναι (σε σημείο που πραγματικά δε θα μπορούσε να τον ξεσκεπάσει πριν τον παντρευτεί) γι΄αυτό θέλησα να ανεβάσω το θέμα με τον τρόπο αυτό. Συμφωνώ δλδ με τα λεγόμενά σου με μόνη μικρή διαφωνία το παράδειγμα με την τηλεόραση :-) Δεν είναι βέβαια το ίδιο εύκολο να ψάξεις τα χαρακτηριστικά ενός εμπορεύματος με το να μπορείς να "διαβάσεις" την καρδιά ενός ανθρώπου, σωστά; "Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου", δυστυχώς...
    Να είσαι καλά & να έχεις μια πολύ όμορφη εβδομάδα!


  16. Stefanos Says:

    Έχω και εγώ κάτι παραδείγματα από την τελείως ανάποδη μεριά...
    Αυτές που λες οτι δεν υπάρχουν,υπάααααααααρχουν μια χαρά. Δεν ξεχάστηκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ξέρω -για να μη πω ΠΟΛΛΕΣ-, ΑΡΚΕΤΕΣ περιπτώσεις γυναικών που θέλαν μονο να παντρευτούν, να κλειστούν σε ένα σπίτι και να αμολήσουν ένα κουτσούβελο. Ξέρω ζευγάρια που πριν το γάμο συζούσαν κανονικα κλπ κλπ κλπ, και ήταν ολο έξω, ξενύχτια κλπ κλπ. Με ΜΟΝΗ αλλαγή την τελετή του γάμου, ξαφνικά λες και τους αλυσόδεσες στον καναπε. Και ωχ που να πηγαίνουμε τώωωρα, και τι να πα να κάνουμε μωρέ έεεξω και τέτοια.
    Έχω παραδείγματα προς αποφυγή, ένα κάρο.
    Ασε που σου τη λένε και απο πάνω όταν είσαι ελεύθερος. "Οταν θα κάνεις οικογένεια και συ θα δεις μπλαμπλαμπλαμπλα". Ή που οι σύζυγοί τους, ενώ ήσουν εξαιρετικός κύριος πριν το γάμο, αφού παντρεύτηκαν ε..δε σε έχουν και σε μεγάλη υπόληψη..γιατί ποιος ξέρει γιατί.. Ε ρε άμα ειναι να γίνω έτσι, άσε καλύτερα να μη δω. Ας κάνει και κανάς άλλος παιδί... :P


  17. Παιδιά, μην το κουράζουμε. Για όλα φταίει η μονιμότητα! Γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι μόλις διοριστούν ονειρεύονται την σύνταξη και αντιμετωπίζουν τον καημένο τον πολίτη σαν εχθρό που έρχεται να τους χαλάσει την ηρεμία;
    Για τον ίδιο λόγο και τα ζευγάρια που παντρεύονται, περιμένουν απλά τον θάνατο!
    Η λύση είναι μία: κατάργηση μονιμότητας ΠΑΝΤΟΥ!


  18. maika Says:

    κι εμείς τα κοριτσάκια πάντως δεν είμαστε πάντα και πολύ εντάξει...
    Νομίζω το είπαν κι άλλοι.
    Έχω μία φίλη που με το που παντρεύτηκε άλλαξε εντελώς...
    Σα να πήρε μεγάλη αξία, μετά την κουλούρα...
    Άλλαξε τρόπο ντυσίματος,μακιγιάζ και φυσικά άλλαξε ύφος...
    Στο σπίτι τους ,σε μας τους φίλους...φερόταν και μιλούσε πια σαν κάτι θείες του άντρα μου...
    Όταν δε έκανε και γιό...ε ,καλά δε σου λέω τίποτα... η απόλυτη καταξίωση...
    Περιτό να σου πω πως έφυγα τρέχοντας..!!!
    ;0)))


  19. Stefanos Says:

    Maika, εδώ προ καιρού ακούστηκε αττάκα από έγκυο "εγώ τουλάχιστον πέτυχα στη ζωή μου. Η άλλη τώρα, 30 χρονών ανύπαντρη και χωρίς γκόμενο τι να μας πει"
    Το "πέτυχα" πήγαινε στο "είμαι παντρεμένη και έγκυος"..
    :S


  20. Bρε Άσκαρ μου! Τί παραλληλισμός είναι τώρα αυτός;;; Οκ, για το δημόσιο δε θα διαφωνήσω καθόλου! Σαφώς & οι υπάλληλοί του (οι οποίοι σημειωτέον πληρώνονται από τους πολίτες διά μέσου της φορολόγησής τους) την έχουν δει "κάπως" λόγω της σιγουριάς που αισθάνονται, σαφώς & πρέπει άμεσα να καταργηθεί η μονιμότητα (κάτι που στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη -δες Γερμανία- έχει γίνει εδώ & πολλά χρόνια) για να αρχίσουν κάποτε να λειτουργούν σωστά οι δημόσιες υπηρεσίες μας!
    Όμως από το δημόσιο μέχρι το γάμο υπάρχει τεράστια απόσταση...
    Γιατί λογικά στο γάμο δεν μπορεί να υπάρχει στασιμότητα για πάρα πολλούς λόγους! Καταρχήν γιατί δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να αισθανθείς δεδομένο τον άλλο, τη στιγμή που σήμερα γύρω μας υπάρχουν τόσοι πειρασμοί που ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον χάσεις... Έπειτα γιατί μέσα στο γάμο το ζευγάρι μπορεί να εξελίσσεται, να ολοκληρώνεται, να αναπτύσσεται δημιουργικά! Και τέλος, γιατί όταν έχεις φτάσει στο γάμο για τους σωστούς -κατ΄εμέ- λόγους ("έρωτας είναι η αιτία" & όχι συμφέρον ή για ικανοποίηση των κοινωνικών status) τότε νιάζεσαι τον άλλον τόσο που δεν μπορείς ούτε εκείνον να παραμελείς ούτε βέβαια τη σχέση, αντίθετα προσπαθείς να βρίσκεις πάντα τρόπους να την ανανεώνεις!


  21. Kαι πολύ καλά έκανες Maika μου κι έφυγες τρέχοντας για να είσαι σίγουρη πως δε θα χρειαστεί ποτέ να τη ...μπουφλίσεις! Ελπίζω μόνο να της είπες 5 πραγματάκια πριν απαλλάξεις τον εαυτό σου από την ιδιότητα της φίλης της, μην τυχόν & την ξυπνούσες...
    Ναι οκ, & κάποιες από μας αποδεικνύονται "απάτη" (ελπίζω όχι πολλές), απλά εγώ σα γυναίκα μιλάω για τους κυρίους που μας παραπλανάνε με τον τρόπο αυτό...
    Φιλιά καλή μου.


  22. thamnos Says:

    καλησπέρα κι από εμένα.
    Ειμαι πλέον σίγουρος πως αν ενα ζευγάρι δεν συγκατοικήσει πρώτα δεν πρέπει να πάει σε γάμο.
    Πρέπει να ακούσεις την κλανιά του και το ρέψιμο του, πρέπει να δεις την γυνάικα σου όπως ξυπνάειι το πρωί και να χαιδέψεις τα πόδια της οταν είναι αξύριστα.
    Με τους ρυθμούς της κοινωνίας μας δεν μένουν και πολλά περιθώρια ιδιαίτερα μετά το-τα παιδιά.
    Το σημαντικό είναι πως ο καθένας έχε τον ρόλο του μέσα στο σπίτι και δεν γίνεται να γίνει μάνα ο πατερας και το ανάποδο.

    Επίσης δυστυχώς και πολύ δυστυχώς τα φράγκα φέρνουν την ευτυχία ή έστω νοκιάζουν λίγη...


  23. Εντάξει Estarian μου (ή μπορώ να σε λέω Στέφανε;), υπάρχουν & τέτοιες ανεγκέφαλες γυναίκες! (Ευχαριστήθηκες, έτσι;) Δυστυχώς υπάρχουν κι αυτές οι ...κότες (sorry κορίτσια, μα όποια είναι τόσο ανόητη που παντρεύεται για να μουχλιάσει στους καναπέδες της αξίζει ο χαρακτηρισμός!) & είναι μάλλον όσες ανόητες παντρεύονται όχι από έρωτα μα από ματαιοδοξία & για να ικανοποιήσουν τον κοινωνικό περίγυρο.
    Το θέμα είναι:
    1) Ο άντρας γιατί συμφωνεί-υποτάσσεται σ΄αυτές τις κυρίες με τη γηρασμένη νοοτροπία; Ας παίρνει π.χ. αυτός τους κολλητούς του να βγει! Υγεία είναι αυτό, σωστά;
    2) Μήπως κι αυτές αναγκάζονται να λειτουργήσουν έτσι, αφού βλέπουν από την πλευρά του συντρόφου τους αδιαφορία; Εννοώ δλδ πως μου φαίνεται λιγάκι λογικό το να μη θέλεις να βγεις, εάν ξέρεις πως ούτως ή άλλως ο καλός σου θα αδιαφορεί για σένα είτε έξω είτε μέσα στο σπίτι... Δε συμφωνώ με την τακτική, όμως εάν συμβαίνει για το λόγο που σου εξήγησα μπορώ να την καταλάβω.
    3) Εσύ μην παραδειγματίζεσαι από τις ξενέρωτες που μου αναφέρεις, γιατί βέβαια υπάρχουν πάντα & κοπέλες έξυπνες, που δε σκοπεύουν να παντρευτούν για να μεταλλαχτούν σε σπασίκλες, αλλά αντίθετα που με το γάμο νιώθουν πως αρχίζουν ένα πολύ ενδιαφέρον "ταξίδι" στη ζωή τους! Αλλά κοίτα μη γίνεις εσύ ο ξενέρωτος της υπόθεσης (δεν το εύχομαι)! Γιατί δεν ξέρω τί σας πιάνει, αλλά έχω την εντύπωση πως όταν ερωτευτείτε πολύ τη γυναίκα σας (& όπως σε "κόβω" από μεγάλη καψούρα μόνο θα παντρευτείς εσύ ευτυχώς), ξαφνικά ξυπνάει μέσα σας ο "Τούρκος" & προτιμάτε να την κλείνετε μέσα στο σπίτι από το να την κυκλοφορείτε... Αυτό όμως μόνο τραγικό λάθος μπορεί να είναι, αφού την κουράζει, της σπάει τα νεύρα & τη στρέφει τελικά εναντίον σας! Η γυναίκα τη γουστάρει τη διασκέδαση τρελλά, μη λέμε τώρα μ@λ@κίες!
    Φιλιά βρε παιδί


  24. Θάμνε Καλώς ήρθες! Αυτό για την αναγκαιότητα της συμβίωσης προ του γάμου το πιστεύω κι εγώ απόλυτα! Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να βλέπεις τον/ην άλλο/η μόνο στις εξόδους, άντε & σε κανένα διήμερο-τριήμερο ταξιδάκι, κι εντελώς αλλιώς όταν τον βιώνεις καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ & για καιρό. Εκεί είναι που θα δεις & τον πραγματικό χαρακτήρα του, τα νεύρα του & τα ελαττώματά του, τότε είναι που θα δοκιμαστεί & η σχέση (η καθημερινή τριβή δεν είναι απλή υπόθεση) & θα αποδειχτεί αν αξίζει!
    Βέβαια να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι & της άποψης πως πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας σε καμμιά περίπτωση ατημέλητο με τη δικαιολογία της συμβίωσης! Το ίδιο ισχύει & για το τί πρέπει να προσέχουμε απέναντι στο/η σύντροφό μας. Αυτό γιατί νομίζω πως για να εξακολουθεί η σχέση να ευδοκιμεί έχει ανάγκη τον έρωτα, για να ακριβολογώ εμείς οι ίδιοι έχουμε ανάγκη τον έρωτα! Όμως ο έρωτας "εξατμίζεται" όταν αρχίζει να απομυθοπoιείται το αντικείμενο του πόθου μας, δλδ πώς θα θαυμάζεις τη γυναίκα σου & θα έχεις την πιό όμορφή της εικόνα στο μυαλό σου αν τη βλέπεις με αξύριστα πόδια, αχτένιστη, κ.λ.π.?
    Εγώ πάντως ειλικρινά, συζούσα με τον άντρα μου 5,5 χρόνια πριν παντρευτούμε, έχουμε & 4,5 χρόνια παντρεμένοι, με πόδια αξύριστα δεν έχω αφεθεί να με δει ποτέ! Στο κάτω-κάτω ούτε εγώ δε θέλω να με βλέπω-νιώθω έτσι, γιατί να υποβάλλω σ΄εκείνον αυτή την ασχήμια!
    Θέλω να μπορώ να τον θαυμάζω, θέλω να τον έχω εξιδανικευμένο στο νου μου, οπότε ναι, θα προσέχω πολύ την εμφάνισή μου όλες τις ώρες που μπορεί να με δει & το ίδιο περιμένω να κάνει κι εκείνος!
    Αυτές οι δικές μου αντιλήψεις επί του θέματος καλέ μου, θα τα λέμε!


  25. Stefanos Says:

    το κακο είναι οτι εγώ καψουρεύομαι δυό φορές την εβδομάδα που λένε :P
    μπα δεν ειμαι εγώ για τέτοια προς το παρόν...
    κάτσε να πάω 35-36-37 και άμα έχω ηρεμήσει βλέπουμε.. :p