ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


...Φτου, Ξελευθερία"!!!
Απολύτως σωστή η έκφραση "καλή λευτεριά" που λένε στις εγκύους! Πραγματικά έτσι αισθάνθηκα από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά τη γέννα: ελευθερία κινήσεων βασικά αφού δεν έχεις όλη αυτή την τεράστια (πλέον στον 9ο μήνα) κοιλιά να δυσχεραίνει τις κινήσεις σου, ακόμη & την αναπνοή σου! Γέννησα λοιπόν ξημερώματα 29ης Μαίου κι αποκτήσαμε άλλο ένα υγιέστατο κοριτσάκι, καρμπόν κι αυτό στην εμφάνιση με τον μπαμπούλη του...! Ο οποίος μάλιστα χαζομπαμπάς, επέμενε να είναι αυτή τη φορά μέσα στο χειρουργείο κατά τον τοκετό κι έκοψε μόνος του τον ομφάλιο λώρο μόλις γεννήθηκε το μωρό!!! Απίστευτα μαγική στιγμή, από αυτές που & οι δυό μας θα θυμόμαστε πάντοτε!

Η "μεγάλη" μου κόρη (μέχρι χθες ήταν μικρή!) αντιμετώπισε εξαρχής το μωρό τόσο όμορφα & με τόση αγάπη & τρυφερότητα που ούτε στα πιό τρελά μου όνειρα δεν το περίμενα! Σαν κουκλίτσα την έχει την μπέμπα! Την κουνάει στο καρότσι για να κοιμηθεί, της μιλάει γλυκά, με βοηθάει & γενικά όλο το πακέτο της καλής πραγματικά συμπεριφοράς! Στην αρχή μάλιστα που φέραμε το μωρό στο σπίτι, όταν αυτό έκλαιγε, έκλαιγε & η Σμαραγδούλα με δάκρυα & με ρωτούσε "τί έχει το μωρό μας μαμά;"...!

Βέβαια από κούραση ή μάλλον αϋπνία, πέρασα δύσκολα. Ευτυχώς οι γονείς μου είχαν έρθει για βοήθεια -όπως τους ζήτησα- κι εγώ το μόνο που είχα να σκεφτώ 2 μήνες τώρα ήταν ο θηλασμός του βρέφους! Πραγματικά δεν υπάρχει πιό γλυκιά στιγμή στη ζωή μιας γυναίκας από αυτή που κρατάει το νεογέννητο στην αγκαλιά της & το θηλάζει! Δεν περιγράφονται με λόγια τα συναισθήματα που σου γεννιούνται, είναι από τις μαγικές στιγμές που δίνουν αξία στη ζωή μας! Και το βλέπεις μέρα με την ημέρα να μεγαλώνει (τώρα πλέον η μπέμπα μόλις τη θηλάσω αρχίζει τα χαμόγελα!) κι αισθάνεσαι ακόμα πιό υπέροχα & πιό χαζομαμά...

Το κακό δύο μήνες τώρα που είχα εδώ τους δικούς μου ήταν οι διαρκείς έλεγχοι που μου κάναν σε όλα, αλλά σε όλα όμως! Πότε θα ταΐσω τη Σμαράγδα, πόσο θα την ταΐσω, τί, πως, τί θα της φορέσω, όλα... Κι εγώ που έχω μάθει τόσα χρόνια τώρα να ζω μόνη μου & να μη δέχομαι παρεμβάσεις από κανέναν, παρότι ήμουν προετοιμασμένη για όλο αυτό, ένιωθα συνήθως σε "πόλεμο" μαζί τους. Ξέρω φυσικά πόσο με αγαπάνε & πως δεν το κάνουν με κακία, ωστόσο όταν έχεις μάθει μόνη σου & ξαφνικά οι γονείς σου αρχίζουν να επεμβαίνουν σε όλα, κάποια στιγμή αρχίζεις να χάνεις την υπομονή σου. Από αυτή την άποψη, ο τίτλος του ποστ έχει διπλό νόημα για μένα: ξελευθερία από την κύηση αλλά & ξελευθερία από τους γονείς μου που πλέον έφυγαν πάλι! Φυσικά & τους αγαπώ κι εγώ & τους το είπα όταν έφευγαν, αλλά η νοοτροπία τους απέχει πάαααρα πολύ από τη δική μου, οπότε το ρητό μακρυά κι αγαπημένοι έχει νόημα στην περίπτωσή μας. Ελπίζω αυτό να μας γίνει μάθημα & να μη γίνουμε κι εμείς έτσι (το ίδιο καταπιεστικοί) στα παιδιά μας αργότερα!

Το μωρό τώρα, ευτυχώς είναι ένα γλυκύτατο πλασματάκι, πολύ-πολύ ήσυχο, τόσο που μόλις ξυπνήσει για να φάει, αντί να κλάψει αρχίζει να πιπιλάει τα χεράκια του!!! Με κάνει να νιώθω σα να ξαναγεννήθηκα το ότι απέκτησα πάλι μωρό..! Και μάλιστα, επειδή αυτή τη φορά έχω προηγούμενη εμπειρία που την απέκτησα μεγαλώνοντας τη Σμαραγδούλα, αυτό το μωρό πραγματικά το απολαμβάνω κάθε στιγμή! Στην 1η μου κορούλα πριν 3 χρόνια είχα μονίμως άγχος για όλα, ακόμη & για το πως θα την κρατώ στην αγκαλιά μου, ενώ τώρα που δεν αγχώνομαι για τίποτα μπορώ & ζω πραγματικά την κάθε στιγμή μαζί της!

Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε με τον άντρα μου είναι όντως ευλογία, ωστόσο εγώ έτσι αισθάνομαι: απίστευτα τυχερή κι ευλογημένη! Είμαστε αγαπημένοι, υγιείς, τρελλά ερωτευμένοι (ΝΑΙ, όσο ανέφικτο κι αν ακούγεται μπορεί να υπάρχει έρωτας σε ένα ζευγάρι όσα χρόνια κι αν περάσουν!!!), αγκαλιάζουμε τα 2 πανέμορφα παιδάκια μας! Μακάρι να κρατήσει η αίσθηση αυτή & μακάρι ειλικρινά να τη ζήσουν όλοι οι άνθρωποι, γιατί δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο...

Σας φιλώ όλους γλυκά & σας εύχομαι καλές βουτιές (κι εμείς αρχίσαμε τα μπανάκια)!
Μαρία.

PS: Σας αφιερώνω το τραγουδάκι του Μύρωνα Στρατή που μου κόλλησε τελευταία "Πάνω απ΄όλα"! Αν προλάβω θα το βάλω για σας μουσική υπόκρουση!