ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Γειά και Χαρά σας!
Έχω να μπω πολύυυ καιρό γιατί πλέον γράφω μόνο στο Facebook και με 2 μικρά κι ένα σκυλάκι δεν μου μένει πολύς χρόνος. Ωστόσο σήμερα βρήκα πολλά-πολλά σχόλια σε παλαιότερες αναρτήσεις μου μάλιστα κάποια που με συγκίνησαν και σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ για τα γλυκά σας λόγια! Γι΄αυτό λοιπόν σας δίνω την ηλεκτρονική μου δ/νση στο Fb μια που πλέον οι μάσκες ούτε μας χρειάζονται ούτε και μας αξίζουν! Θα με βρείτε εδώ:
http://www.facebook.com/maira.smith1
 Μόνο παρακαλώ μαζί με το αίτημα φιλίας στείλτε μου και ένα μηνυματάκι στο FB στο οποίο θα μου λέτε ποιός από τους διαδικτυακούς μου φίλους ήσασταν στο blogger (π.χ. η ηλιαχτίδα) ώστε να σας κάνω φίλους μου κι εκεί! Θα το χαρώ πολύ να τα ξαναλέμε!! Μου λείψατε,
Αρβανίτη Κουκιά Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
Σωστά διαβάσατε, το 3ο μας μωράκι!!! Το μικρότερο κουκλάκι μας, η θεσπέσια "Θαμπελίνα" μας! Ναι, ναι, φυσικά από την Βarbie-νεραϊδούλα-τοσοδούλα τη βαφτίσαμε έτσι! Μα δεν της ταιριάζει τέλεια;! Πριν λίγο καιρό λοιπόν (στις 9 Μαρτίου) η μεγάλη μου κόρη, η Σμαραγδούλα μου ζήτησε σαν δώρο για την ονομαστική της γιορτή ένα ζωάκι (ένα ψαράκι ή μια χελωνίτσα ή ένα πουλάκι)! Αρχικά αυτό ήταν για μένα σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά όταν το καλοσκέφτηκα μου άρεσε πολύ η ιδέα του να μεγαλώνουν τα παιδιά μου (σχεδόν 6 & 3 ετών) με ένα κατοικίδιο! Αγαπώ πολύ τα ζώα & για πολλά χρόνια είχα μέσα στο σπίτι γάτα (κι απέξω μάζευα πάντοτε & τάιζα αρκετά αδέσποτα σκυλάκια-γατάκια), οι παλιοί μου φίλοι θα θυμούνται τον κούκλο Αγκύρας Άντζελο! Δυστυχώς ο Άντζελο δε ζει πια, οπότε τα παιδιά μου δεν έχουν επαφή με ζώο. Κι αυτό για μένα δεν είναι σωστό, είναι κατά κάποιο τρόπο ενάντια στη φύση! Ακριβώς έτσι! Γιατί η επαφή μας με τα ζώα μας φέρνει πιό κοντά στη φύση & με κάποιο μαγικό τρόπο μας κάνει & καλύτερους ανθρώπους!!! Πόσο μάλλον τα παιδιά (που τώρα αρχίζουν να μαθαίνουν τη ζωή) & διδάσκονται έτσι να είναι υπομονετικά, υπεύθυνα (αφού πρέπει να ξέρουν πως το ζώο οφείλουν να το φροντίσουν), κλπ. Το συζήτησα λοιπόν με τον άντρα μου πολύ καλά κι αποφασίσαμε να πάρουμε κάτι πιό "χαδιάρικο", ένα ΣΚΥΛΑΚΙ! Τους το ανακοινώσαμε, εκείνες πέταξαν κυριολεκτικά από τη χαρά τους & πήγαμε καταρχήν φυσικά στο κυνοκομείο Ρόδου μήπως βρούμε ένα μικρόσωμο εγκαταλειμμένο κουταβάκι. Δυστυχώς & τις 2 φορές που πήγαμε δε σταθήκαμε τυχεροί, αφού την 1η οι υπεύθυνοι ήταν μεν εκεί αλλά "έπρεπε να φύγουν γιατί έκλειναν" & την επόμενη φορά πάλι δεν μας άφησαν καν να μπούμε -παρότι πήγαμε εγκαίρως- γιατί "ήταν μία κυρία μόνη της & δεν γινόταν"...... "Τα πήρε" λοιπόν κι ο καλός μου & μας πήγε σε ένα γνωστό του που έχει το πιό καλόφημο & παλιό pet shop στη Ρόδο. Είναι άνθρωπος σοβαρός & σε καμμία περίπτωση δε ρισκάρει τη φήμη του (γνωστός μας του έχει ακουμπήσει τα τελευταία -το πολύ- 10 χρόνια γύρω στις 100.000€ για αγορές ενυδρείων, ψαριών, ωδικών πουλιών εκθέσεων, κλπ) με το να πουλήσει ζώα προερχόμενα από τα τρισάθλια "Puppy mills" (αν δε γνωρίζετε τον όρο googlaρεtέ τον οπωσδήποτε). Εννοείται πως είχα κάνει διαδικτυακή έρευνα αγοράς & είχα καταλήξει πως -θεωρητικά τουλάχιστον- για οικογένειες με μικρά παιδιά & για μέσα στο σπίτι, προσφέρονται ιδιαίτερα τα σκυλάκια ΜΑΛΤΕΖ!!! Εκτός από πανέμορφα είναι έξυπνα, πολύ ήρεμα, δε μαδάει καθόλου το τρίχωμά τους, είναι υπάκουα, σε γενικές γραμμές αξιαγάπητα! Στο pet shop λοιπόν είχε ένα υπέροχο, μωρό μαλτεζάκι αλλά η τιμή πώλησής του ήταν για μένα σχεδόν σοκαριστική (επειδή όπως προείπα το συγκεκριμένο κατάστημα φροντίζει να παίρνει ζώα μόνο από σοβαρά εκτροφεία, ανεβαίνει πολύ & το κόστος) ... Αντ΄αυτού λοιπόν, αγοράσαμε ένα αρκετά μεγάλο αυτοκαθαριζόμενο ενυδρείο 60 λίτρων καθώς κι ένα ψαράκι ποικιλίας "μονομάχο" σε μια μικρή γυαλίτσα (κάποιο ζωάκι έπρεπε να παίρναμε για να μην απογοητευτούν τα παιδιά) & φύγαμε (το ενυδρείο για όσους δεν ξέρουν χρειάζεται πρώτα "στρώσιμο" με ειδικά υγρά-φάρμακα κι έπειτα βάζεις τα ψαράκια). Στο σπίτι μπήκα στο facebook σε άπειρα φιλοζωικά σωματεία, αγγελίες, ακόμη & σε ιδιώτες που είχαν φωτογραφίες με τα μαλτεζάκια τους & έστειλα μηνύματα πως θέλω είτε να μου χαρίσουν ένα μωρό, θηλυκό μαλτεζάκι, είτε να το αγοράσω σε λογική τιμή (υπολόγιζα γύρω στα 300€). Μετά από άπειρες πραγματικά απαντήσεις & περιπέτειες αφού υπάρχουν πάαααρα πολλοί απατεώνες εκεί έξω, (γι΄αυτό ΠΡΟΣΕΞΤΕ ειδικά όταν πρόκειται να αγοράσετε κάτι από άγνωστό σας διαδικτυακό πωλητή) & δυστυχώς αρκετοί -κατ΄εμέ- ρατσιστές που το παίζουν φιλόζωοι, αλλά τρελαίνονται όταν ακούσουν πως κάποιος θέλει να αγοράσει ένα καθαρόαιμο ζώο ράτσας (ΓΙΑΤΙ; Ζώα δεν είναι κι αυτά;!) & συμπεριφέρονται το λιγότερο αγενέστατα, παρότι πείσμωνα, ωστόσο είχα αρχίσει να απογοητεύομαι λιγάκι... Και πριν 10 μέρες, στις 14 Μαρτίου το βραδάκι, επέστρεψε ο καλός μου ο Στελλάκος στο σπίτι, κρατώντας στην ΑΓΚΑΛΙΑ του ένα μωβ λούτρινο κρεβατάκι σκύλου με το μωρό-θηλυκό μαλτεζάκι που είχαμε δει στο pet shop!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δε φαντάζεστε τη χαρά & των 3 γυναικών του σπιτιού ...! Εγώ δε σχεδόν έβαλα τα κλάματα από τη χαρά μου... Τον λατρεύω αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά! Όχι βέβαια γιατί μου έφερε το μαλτεζάκι: αλλά γιατί ακριβώς καταλαβαίνει τις ανάγκες μου, τις επιθυμίες μου & προσπαθεί πάντα να μου τις εκπληρώνει χωρίς καν να του το ζητήσω... Εννοείται πως μετά τα φιλιά τον ρώτησα ανήσυχη για την τιμή, αλλά με διαβεβαίωσε πως είχε βάλει να μεσολαβήσει ένας φίλος του, στον οποίο ο ιδιοκτήτης του pet shop του είχε υποχρέωση & τελικά το αγόρασε με καλή έκπτωση. Το θέμα είναι πως για 1η φορά στη ζωή μου έχω σκυλάκι!!! Και μάλιστα μωρό & μάλιστα μαλτεζάκι!!! Νομίζω πως πλέον ξεκινά (ξεκίνησε δλδ εδώ & 10 μέρες) μια νέα, πολύ όμορφη περίοδος στη ζωή μας! Χθες λοιπόν 24/3ου η κουκλίτσα μας, η Θαμπελίνα μας είχε γενέθλια, έκλεισε τους 3 μήνες της ζωούλας της! Τις τελευταίες 10 της οποίας, κάνει τη δική μας ζωή πολύ-πολύ ομορφότερη: 1. Καταρχήν είναι τόσο πολύ ήσυχη που ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν έχουμε σκυλάκι ή κουνελάκι! Στις 10 μέρες μόνον 2 φορές ακούσαμε από ένα χαμηλότονο "γαβ"!!! 2. Έπειτα είναι πάρα πολύ έξυπνη: από την 4η μέρα που την είχαμε, είχε ήδη μάθει παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας της να μας φέρνει πίσω τα παιχνιδάκια της όταν της τα πετάμε! 3. Είναι Γ Λ Υ Κ Υ Τ Α Τ Η !!! Μας γλείφει με τη γλωσίτσα της συνέχεια τα χέρια μας, είναι απίστευτα υπάκουη, είναι πάντα τόσο χαρούμενη!!! Εννοείται πως την αγαπάμε όλοι ήδη σα να είναι το 3ο μας μωράκι στο σπίτι! Και σίγουρα ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ! Είμαστε πολύ τυχεροί που ο "μπαμπούλης μας" μας την έφερε & το εννοώ...! Χαρείτε την στα βιντεάκια μας (που για κάποιον ανεξήγητο λόγο παρότι δεν έχω κάνει τίποτε λάθος, ο βλογγερ αρνείται να "λινκάρει" & υποψιάζομαι πως φταίει το template όπως φταίει & για τη μη ύπαρξη παραγράφων): www.youtube.com/watch?v=eejiNxpLslc&feature=youtu.be www.youtube.com/watch?v=46CJC6EsINE&feature=youtu.be Κι εδώ:
Ποιό από τα δύο είναι το λούτρινο;;;!
Και χαρείτε & τις κοράκλες μου τις Απόκριες καρναβαλάκια!
Κι αν μας ψάχνετε, βρείτε μας στο facebook εδώ: www.facebook.com/maira.smith1 Σας Φιλώ με Αγάπη, Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
Παρουσίαση του βιβλίου "Τα Λιγαπάτητα" στη ΡΟΔΟ : Ημέρα εκδήλωσης: Τετάρτη 08 Φεβρουαρίου, Ώρα έναρξης: 20:00, Τιμή εισόδου: Είσοδος Ελεύθερη, Μέρος: Τεχνουργείο Art Cafe, Web: http://www.1978.gr/ - Επικοινωνία: vaeva25@hotmail.com - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ - Τα Λιγαπάτητα, www.1978.gr - "Τα Λιγαπάτητα, είναι μία συλλογή συνομιλιών. Συνομιλώ με την εποχή μου. Με εμένα. Με τους άλλους. Ο αναγνώστης δεν πρέπει να ξεκινήσει με την επιθυμία να με καταλάβει, διότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Άλλωστε θα ήταν δυστύχημα για μένα να είμαι κατανοητός, γι' αυτό και στα κείμενά μου δεν είχα την απερισκεψία να παράσχω υπερβολικές διευκρινήσεις για το τι θέλω να πω. Δε γράφω για να καταλάβουν οι αναγνώστες, αλλά για να νιώσουν. Στην προσωπική μου ζωή, η μανία της αυτοερμηνείας κάποια στιγμή έφτασε στα όρια της διαστροφής. Το έκοψα όμως πια αυτό, διότι δε με νοιάζει αν θα με καταλάβουν πλέον. Να με νιώσουν, ναι με ενδιαφέρει. Τα Λιγαπάτητα είναι μία προβολή εμπειριών. Έχουν γεύση αφύπνισης. Τα Λιγαπάτητα είναι υπερβολικά μολυσμένα από την αλήθεια μου. Την αλήθεια που βλέπω απέναντι. Την αλήθεια που γεννάω! Δεν πρόκειται για μία συλλογή τυχαίων εμπνεύσεων. Υπάρχουν συγκεκριμένες σκέψεις μέσα σ' αυτό το βιβλίο. Στα Λιγαπάτητα, ξεδιπλώνω και επιδεικνύω τα μυστικά μου, τους εσωτερικούς μου λαβύρινθους, τα σκόταδια και τα φώτα μου.." Βαγγέλης Ευαγγελίου. - "Διακρίνω αγάπη, διαβάζω εμπνεύσεις. Αντιλαμβάνομαι πρωτογενή σκέψη και πίστη στη ζωή. Είσαι ο ίδιος ένας αγώνας. Αγώνας επικοινωνίας για τον άνθρωπο, για τη σύμπνοια και την αλληλεγγύη. Έρωτας, παιχνίδια, γλωσσοπλασία, ομορφιά και υποσχέσεις. Ευάγγελε να είσαι πάντα με την ίδια εφηβική αγωνία." Γιάννης Ζουγανέλης
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ










"Μαμά ...γερνάαααμε...":-D

Χρόνια μας Πολλά & Καλά λοιπόν! Για όλα: για τις γιορτές που μόλις πέρασαν, για τα γενέθλιά μου που ήταν στις 9 Οκτώβρη, για όλα! Οι φωτογραφίες στο Παρίσι ήταν τις ημέρες των γενεθλίων μου: ευτυχώς ο καλός μου για να μου "γλυκάνει" την πίκρα των 39ων Μαΐων που έκλεινα, μου έκανε δώρο-έκπληξη το ταξίδι, που φυσικά κάναμε αφού αφήσαμε τις μικρές στη μαμά μου! Και ήταν πάλι Ε-ΞΑΙ-ΣΙΑ!!! Γιατί βέβαια το Παρίσι όσες φορές κι αν το επισκεφθείς δεν το χορταίνεις...! Και ζήσαμε & τρελλές περιπέτειες αυτή τη φορά, ρίξαμε απίστευτο γέλιο, οπότε Ναι, ήταν τα καλύτερα γενέθλια της ζωής μου κι ας μην πίστευα πως θα το έλεγα αυτό...!
Κρίση; Οκ! Και; Ο Ελληνάρας (καλώς ή κακώς) δεν το βάζει κάτω, δε λυγίζει, δεν πέφτει το ηθικό του, το παλεύει & βρίσκει πάντα τρόπους να περνάει καλά...!
Φιλιά στα μουτράκια σας & Χρόνια Πολλά κι Απτόηταααα!


*Εt voila, το πιό μεγάλο smart που έχετε δει!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Συντηρητικά από αποσμητικά σώματος συσσωρεύονται στο σώμα
"Ύπουλα Σπρέυ"


Aναδημοσιεύω (γιατί το θεωρώ πολύ σοβαρό) από εδώ:
http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=508192
Φωτογραφία Associated Press


"Λονδίνο:
Ουσίες που χρησιμοποιούνται σε αποσμητικά σώματος ως συντηρητικά απορροφώνται από το δέρμα και συσσωρεύονται στους ιστούς, διαπίστωσαν Βρετανοί ογκολόγοι. Αν και η χρήση τους είναι εγκεκριμένη και δεν υπάρχουν ενδείξεις τοξικότητας, η έρευνα προκαλεί ανησυχία, καθώς οι ουσίες ανιχνεύθηκαν σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού.

Οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι τα parabens, όπως ονομάζονται τα συντηρητικά, έχουν καλό ιστορικό όσον αφορά την ασφάλεια χρήσης και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι καρκινογόνα. Ωστόσο και οι ίδιοι αλλά και η βρετανική κυβέρνηση ζητούν να διερευνηθεί περαιτέρω δράση τους.

«Αυτή είναι η πρώτη έρευνα που δείχνει τη συσσώρευσή τους στους ανθρώπινους ιστούς» σχολιάζει στο BBC η Δρ Φιλίπα Ντάρμπρε, επικεφαλής των ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ.

Η Ντάρμπρε και οι συνεργάτες της πραγματοποίησαν αναλύσεις σε δείγματα ιστού που είχαν ληφθεί από 20 γυναίκες με καρκίνο του μαστού. Τα parabens βρέθηκαν σε όλα.

«Η ανίχνευσή τους σε ανθρώπινους όγκους του μαστού είναι ανησυχητική, καθώς έχει βρεθεί ότι τα parabens μπορούν να μιμούνται τη δράση των γυναικείων ορμονών οιστρογόνων» εξηγεί η ερευνήτρια.

«Τα οιστρογόνα μπορούν να πυροδοτήσουν την ανάπτυξη ανθρώπινων όγκων μαστού. Θα φαινόταν επομένως συνετό να εξετάσουμε κατά πόσο τα parabens θα πρέπει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται σε τόσο μεγάλο εύρος καλλυντικών που εφαρμόζονται στην περιοχή του στήθους» συνεχίζει.

Εκπρόσωπος της βρετανικής βιομηχανίας κοσμητικών προϊόντων δήλωσε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας χρήζουν μελέτης, αν και παλαιότερα δεδομένα υποδεικνύουν ότι οι ουσίες αυτές είναι ασφαλή.

Όπως ανέφερε εκπρόσωπος του βρετανικού υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας, τα συμπεράσματα της Δρ Ντάρμπε θα επανεξεταστούν τώρα και από άλλες ομάδες ειδικών.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο Journal of Applied Toxicology."

Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι να ΜΗ χρησιμοποιείται αντι-ιδρωτικά (ο ιδρώτας είναι τοξίνες που πρέπει να αποβάλλονται από τον οργανισμό) αλλά απλά αποσμητικά όσο γίνεται πιό "απαλά"-ήπια (πχ. μπορείτε να βρείτε πλέον σε όλα τα διαδικτυακά φυτικά φαρμακεία τους λεγόμενους αποσμητικούς ορυκτούς κρυστάλλους)!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
















7 ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑΣ & 2 ΑΓΓΕΛΟΙ!

Όταν η "μεγάλη" σου κόρη έχει γενέθλια στις 30/4 η μικρή στις 29/5 κι εσύ με τον άντρα σου επέτειο γάμου ακριβώς στη μέση στις 15/5 τότε τί καλύτερο από μια ΤΡΙΠΛΗ γιορτή;! Στις φωτογραφίες λοιπόν παραπάνω σβήσαμε οικογενειακώς κεράκια!!! Η Σμαραγδούλα έκλεισε κιόλας τα 5 της χρόνια, η Τζώρτζια τα 2 κι εγώ με τον άντρα μου κλείσαμε αισίως 7 χρόνια γάμου! Χαρείτε μας όπως τα χαρήκαμε κι εμείς!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υπέροχα ήταν (κι ας γυρίσαμε μετά στο σπίτι & τα μικρά διαλυθήκαν στους εμετούς {κι εμείς στο καθάρισε-πλύνε} από μια σιχαμένη ίωση γαστρεντερίτιδας) & σκέφτηκα να σας το δείξω να χαρούμε παρεούλα!
Πολλά-Γλυκά-Φιλάκια,
Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ









Μάθημα ... φυσικής ιστορίας να το πω;...

Πριν λίγο η "μεγάλη" μου κόρη (4+ ετών) προς εμένα:
- Μαμά, εγώ το καλοκαίρι στη θάλασσα δε θέλω να σκοτώνουμε ούτε τα σαλιγκαράκια γιατί κρίμα είναι κι αυτά τα καϋμένα!
Εγώ τρισευτυχισμένη που το παιδί μου αγαπάει κι αυτό όλα τα ζώα όπως η μαμά του:
- Μπράβο αγάπη μου! Μόνο τα απαραίτητα για την τροφή μας ζώα πρέπει να σκοτώνουμε, δηλαδή ψαράκια, κοτούλες, κουνελάκια, αρνάκια, κατσικάκια, γουρουνάκια, γελαδίτσες...
.......................................................................................................................................
Το πανέξυπνο παιδάκι μου σκεφτικό & "μπλοκαρισμένο":
- Αλλά μαμά, δε γίνεται τα αρνάκια & τα κουνελάκια να ΜΗΝ τα βαφτίζουμε ζωάκια;;;
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ















Κ Α Π Ν Ο Α Π Ε Ξ Α Ρ Τ Η Σ Η

Μέχρι τα 26 μου ήμουν σπασικλάκι-αντικαπνίστρια μέχρι αηδίας. Έμαθα να καπνίζω όταν γνώρισα τον άντρα μου που μου έλεγε "πάρε ένα για να μη σου βρωμάω". Κι εγώ η ...ερωτευμένη έπαιρνα & ξανάπαιρνα μέχρι που έγινα πιό φανατική καπνίστρια ίσως κι από εκείνον! Μιλάμε ότι μπήκα στο χειρουργείο (& τις 2 φορές) να γεννήσω με το τσιγάρο στο χέρι... Πολλές φορές στη δουλειά ξεχνιέμαι από την ένταση κι ανάβω 2 τσιγάρα ταυτοχρόνως!
Τα τελευταία βέβαια χρόνια αισθάνομαι αιχμάλωτη αυτής της συνήθειάς μου. Δεν μου αρέσει που ξυπνάω το πρωί & μου βρωμάνε τα μαλλιά μου, δεν μου αρέσει που λαχανιάζω γρήγορα ενώ παλιά έκανα 2-3 λεπτά μακροβούτι, δεν μου αρέσει που πρέπει να βγαίνω (τώρα, στη μετά παιδιών εποχή) όλο το χειμώνα έξω στο μπαλκόνι & να ξεπαγιάζω όλη την ώρα για να καπνίσω. Αλλά φυσικά, το τσιγάρο-τσιγάρο. Μπορεί να το μείωσα λίγο αναγκαστικά στο ένα πακέτο την ημέρα μετά τα παιδιά (από τα 2,5) αλλά εξακολουθώ να το ευχαριστιέμαι το άτιμο. Καπνίζω τα More τα οποία λατρεύω! Ξέρετε, αυτά που πολύς κόσμος τα νομίζει πουράκια, αλλά δεν είναι, είναι απλώς τσιγάρα μακριά τυλιγμένα σε καφέ σκούρο χαρτί. Υπέροχη γεύση μαζί με φινέτσα! Βέβαια φινέτσα ακριβή... Άλλος ένας λόγος που νιώθω τόσο ανόητη που καπνίζω αφού ξέρω πως κάποιοι έξυπνοι θησαυρίζουν πουλώντας σε μένα & άπειρους άλλους το ίδιο ανόητους με μένα, το θάνατο...
Όμως το Σάββατο το βράδυ ή μάλλον το πρωί κατά τις 4,30 έφτασα στο στάδιο της απόλυτης τσιγαροεξαθλίωσης: μετά από κάνα-δυο-τρία-τέσσερα ποτάκια & μπόλικο κούνημα, μας "έκοψε λόρδα" & είπαμε με τον άντρα μου αντί για "βρώμικο" να μπούμε σε ένα Swedco cafe (διανυκτερεύει) που θα είχαμε & τη ζεστούλα μας & το ωραίο μας περιβάλλον αλλά & ωραία-καθαρά υλικά για να φάμε ό,τι τραβούσε η ψυχούλα μας! Μπαίνουμε λοιπόν, προχωράμε στο βάθος πιάνουμε ένα ωραιότατο τραπεζάκι φάτσα στη θάλασσα & γυρνάμε να επιλέξουμε τί θα παίρναμε (self service γαρ). Μπανίζω εγώ εντωμεταξύ (με αγωνία) ότι δεν υπάρχουν τασάκια πουθενά εκτός από ένα τραπέζι που μια κοπέλα -μόνο!- καπνίζει κανονικότατα. Την πλησιάζω & τη ρωτάω ευγενικά αν όντως επιτρέπεται το κάπνισμα. Με διαβεβαιώνει πως ρώτησε & της είπαν "ναι, μετά τις 12,30 επιτρέπεται" & της δώσαν το τασάκι! Εγώ κι ο άντρας μου ανασαίνουμε! Παραγγέλνουμε λοιπόν, πληρώνουμε κι έπειτα ζητάμε ένα τασάκι για να πάμε στο τραπέζι μας να κορέσουμε την ξελιγωμάρα μας. Αλλά! Ο τύπος αρνείται! Μας λέει πως δεν μπορούμε να καπνίσουμε μέσα στο μαγαζί! Εγώ ΦΟΥΝΤΩΣΑ... Η άλλη να καπνίζει την ίδια στιγμή που εμένα μου λένε πως δεν μπορώ!!!!!!!! Ταυρίνα εν υαλοπωλείο η δικιά σου...
-"Μα η κοπέλα που καπνίζει με διαβεβαίωσε πως της είπατε ότι επιτρέπετε (εσείς) το κάπνισμα στο μαγαζί μετά τις 12,30 & της δώσατε τασάκι!"
- Όχι εγώ, μπορεί να της το είπε η κοπέλα που ήταν στην προηγούμενη από μένα βάρδια!
- Κι εμένα τί με νιάζει ποιός της το είπε; Εγώ θέλω να καπνίσω κι αφού επιτρέπετε το κάπνισμα στην κοπέλα θα το επιτρέψετε & σε μένα. Δώστε μου τασάκι!
- Δεν σας δίνω!
Εγώ σε κατάσταση έξαλλη βουτάω επιδεικτικά από ένα τραπέζι που έφευγαν εκείνη την ώρα κάτι νεαροί ένα άδειο κουτάκι αναψυκτικού, αγριοκοιτάω τον κατά τα άλλα -η αλήθεια- ευγενέστατο τύπο που μου αρνήθηκε το τασάκι & πάω & κάθομαι. Εννοείται πως άναψα κατευθείαν να ευχαριστηθώ το τσιγαράκι μου! Όταν έχεις νεύρα είναι ωραίο να ξεφυσάς με μανία...
.............................................
Ξαφνικά συνειδητοποιώ πως ο άντρας μου με κοιτά παγωμένα. Και πως πριν που εγώ λογομαχούσα με το νεαρό στο ταμείο, ο Στέλιος μου κάτι προσπαθούσε να μου πει. Αμέσως μετά συνειδητοποιώ πάλι πως περιέργως εκείνος δεν έχει ανάψει ακόμη τσιγάρο. "Γιατί με κοιτάς έτσι;" τον ρωτάω. "Και τί μου έλεγες πριν στο ταμείο;" Πριν προλάβει να μου απαντήσει βλέπουμε & οι δύο να μας πλησιάζει ο νεαρός του ταμείου. Εγώ ξαναρχίζω να ...φουντώνω στην υποψία πως έρχεται να μου την πει που άναψα τσιγάρο! Όμως ο νεαρός πολύ ευγενικά σκύβει, κάνει πως καθαρίζει το τραπέζι μας & μου λέει: "χίλια συγνώμη για πριν που δε σας έδωσα τασάκι, όμως δεν μπορούσα γιατί οι μπάτσοι πίσω μας κοίταζαν" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο άντρας μου απευθυνόμενος προς εμένα: "Αυτό σου έλεγα πριν!"

Εγώ που έχω μείνει κάγκελο γυρνάω & κοιτάω ερευνητικά τα τραπεζάκια γύρω από το ταμείο. Βλέπω πραγματικά ένα στο οποίο κάθονται 5 νεαροί ένοπλοι αστυνομικοί & μία κοπέλα επίσης ένστολη, με χεροπέδες, γκλομπς, κλπ. Κοιτάνε όλοι προς το μέρος μας! Τα χάνω αλλά όχι εντελώς. Κάνω ματιά στον άντρα μου, σηκώνω το ποτήρι μου (στο άλλο χέρι κρατώ αναμμένο τσιγάρο) & γνέφω στους αστυνομικούς στην υγειά τους! Τώρα τα χάνουν εκείνοι για λίγο, μετά μου χαμογελάνε & μας κάνουν κι αυτοί στην υγειά μας με τα ποτήρια τους (προς μεγάλο εφησυχασμό του συζύγου μου)!

Τρώμε, πίνουμε με τον καλό μου, φυσικά καπνίζουμε (μάλιστα & ένας από τους αστυνομικούς επίσης κάπνισε μετά) & ηρεμούμε ωραία-ωραία. Εγώ όμως που έχω θυμώσει πολύ με τον εαυτό μου που φέρθηκα έτσι απότομα κι άκομψα στο νεαρό του ταμείου κι έγινα & ρεζίλι λόγω του πάθους μου για το -συγχωρέστε με- γ@μημένο το τσιγάρο, λέω αποφασιστικά στον καλό μου: "είσαι να αφήσουμε φεύγοντας εδώ τα πακέτα μας & από αύριο να μην ξανακαπνίσουμε ποτέ;" Με κοιτάζει σκεπτικά, ξέρει ότι αυτή τη φορά το εννοώ. Ας το κάνουμε, μου λέει!

Από τα ξημερώματα της Κυριακής λοιπόν έχω να καπνίσω! Χτες ήταν κόλαση αλλά όσο πάει γίνεται & καλύτερο. Βασικά κρίσεις στέρησης είναι μερικών λεπτών, δεν το θες όλη μέρα. Ευτυχώς. Και τις στιγμές που το θες σκέφτεσαι τα οφέλη του "κοψίματος" & προσπαθείς να επικεντρώσεις σε κάτι άλλο τη σκέψη σου. Εμείς υποσχεθήκαμε να ρίχνουμε κάθε μέρα 10€ που θέλαμε για τα τσιγάρα μας σε ένα κουμπαρά & του χρόνου να πάμε μια κρουαζιέρα ή διακοπές στο Μαυρίκιο & μάλιστα σε πρόγραμμα νεονύμφων!!!! Καλό; Τουλάχιστον τώρα χωρίς τσιγάρο έχουμε περισσότερες πιθανότητες του χρόνου να είμαστε καλά για να πραγματοποιήσουμε την υπόσχεσή μας!!!

Εξάλλου, με αυτά που γίνονται (απαγορεύσεις δήθεν για το καλό & την υγεία μας, αλλά που εξετάζουν & το ενδεχόμενο να μπορεί ο κάθε καταστηματάρχης να εξαγοράσει ειδική "καπνιστική" άδεια για το μαγαζί του) αστρονομικές τιμές, κλπ όντως θα είμαστε εντελώς ανόητοι αν τους κάνουμε τη χάρη & συνεχίσουμε το βρωμοτσιγάρο... (Μωρές ας είχα ένα τώρα!)

Εδώ θα βρείτε σημαντικές πληροφορίες όσοι σκέφτεστε να το κόψετε: Το blog των Κυριών


Μακάρι να το αποφασίσετε γιατί τελικά όντως θέμα απόφασης είναι! Καλή επιτυχία από την καρδιά μου,
Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Πρέπει...

Πριν από 2 μόλις εβδομάδες μια από τις αδέσποτες γατούλες της γειτονιάς που ταϊζω εδώ κι ενάμιση χρόνο (από τότε δλδ που μετακομίσαμε σ΄αυτή τη γειτονιά) μας έφερε ένα πολύ όμορφο μωρό γατάκι, ηλικίας περίπου ενός μήνα.
Ήταν για μένα ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο δώρο, μια φανταστική έκπληξη. Ένα μικρούλη, ασπρόμαυρο γατάκι, παιχνιδιάρικο & τόσο γλυκό... Το αγαπήσαμε όλοι στην οικογένειά μου, το ταίζαμε, το φροντίζαμε, του βάλαμε ένα πολύ ωραίο σπιτάκι-ιγκλού για να μη βρέχεται ή κρυώνει ούτε αυτό ούτε η μανούλα του, ακόμη & μια μωρουδιακή κουβερτούλα μέσα στο σπιτάκι βάλαμε...

Το μωρό γατάκι από χθες δεν ήθελε να φάει τίποτα, ήταν συνέχεια μαζεμένο μέσα στο σπιτάκι του μόνο που κάπου-κάπου νιαούριζε με την ψιλή του φωνούλα παραπονιάρικα. Ανησύχησα λιγάκι, το είπα & στον άντρα μου μα εκείνος με καθησύχασε. Σήμερα το μεσημέρι πήγα κοντά να δω γιατί το έβλεπα συνέχεια ξαπλωμένο μέσα στο σπιτάκι & δυστυχώς το είδα να ψυχομαχάει... Μετά από λίγο είχε πεθάνει. Έτσι ξαφνικά & ήρεμα όπως μπήκε στη ζωή μας, έτσι μας ξαναάφησε...

Η καϋμένη η μανούλα του πήγε & το έγλειφε στο κεφαλάκι του. Μετά ξάπλωσε το κεφαλάκι της πάνω στο κεφαλάκι του πεθαμένου πια παιδιού της...

Φυσικά & κλαίω. Από το μεσημέρι συνέχεια. Αλλά τί αλλάζει;

Δεν μπορώ τώρα να καταλάβω γιατί μπήκε στη ζωή μας για τόσο λίγο καιρό αυτό το γλυκό κι όμορφο πλασματάκι. Μας γλύκανε πάντως...

Η μανούλα του μπαίνει-βγαίνει συνέχεια στο σπιτάκι. Το ψάχνει τώρα. Πρέπει κι αυτή κι εμείς να μάθουμε, ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή μας, να βρίσκουμε τη δύναμη να συνεχίζουμε μόνοι μας. Γιατί όπως σωστά λένε, "η ζωή συνεχίζεται"...
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Θ Ε Ο΄Σ ! ! !

Μπουράκ Χακκί, είσαι πραγματικά ο πιό ωραίος άντρας που έχω δει!

Μαρία.-

UPDATE: Όχι, ούτε εγώ έβλεπα τούρκικα έργα κι αυτό όχι βέβαια από ρατσισμό αλλά γιατί συνήθως (έβλεπε παλιά η μαμά μου σε βιντεοκασέτες) είναι εντελώς μελό κι εγώ με το μελό δεν τα πάω καλά! Όταν μάλιστα άρχισε να παίζεται εδώ η σειρά & είδα 2-3 φορές τρέιλερ την κορόιδευα φανατικά. Έπειτα μια μέρα εντελώς τυχαία είδα ένα επεισόδιο (γύρω στο τριακοστό ) & μου τράβηξε λιγάκι το ενδιαφέρον. Το σήριαλ, όχι ο "Κενάν"! Ο εν λόγω πρωταγωνιστής τότε με εντυπωσίασε μεν ως άντρας αλλά ως ηθοποιός μου είχε φανεί λιγάκι "κρυόκwλος"... Ύστερα φρόντισα να δω & το επόμενο γιατί ανακάλυψα πως με βόλευε ιδιαίτερα η ώρα προβολής (5-7 το απόγευμα) μια που μόλις έχουν κοιμηθεί οι μικρές κι εγώ επιδιώκω λίγη χαλάρωση. Έτσι, επεισόδιο στο επεισόδιο, κατέληξα σήμερα καταγοητευμένη τόσο με τον πανέμορφο πρωταγωνιστή όσο & με την ιστορία της σειράς!
Μου αρέσει πολύ που βλέπω χλιδή εκεί, με ξεκουράζει μάλλον από τα δικά μας κανάλια που μονίμως μας θυμίζουν την οικονομική μας κατρακύλα. Λες & δε τη ζούμε καθημερινά...
Επίσης, μου αρέσει που όλα σχεδόν τα πρόσωπα της σειράς είναι όμορφα ή έστω γοητευτικά. Τρελλαίνομαι που έχει τόση δράση, τόση ένταση & τόσες ανατροπές σε κάθε επεισόδιο (προφανώς αυτό έχει να κάνει & με τη μεγάλη διάρκεια των επεισοδίων)! Ακόμη, οι διαφημίσεις που πέφτουν σ΄αυτό το σήριαλ είναι λίγες, τόσο που δεν κουράζομαι ίσα-ίσα κι αυτές ακόμη με ξεκουράζουν αφού μου δίνουν το χρόνο να βγω στο μπαλκόνι για ένα τσιγάρο.
Βέβαια δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν στους θεατές τους οι παραγωγοί : πως οι φτωχοί δεν έχει νόημα να σηκώνουν κεφάλι;;; Πως όπως κι αν έχουν τα πράγματα, πάντοτε οι πλούσιοι δικαιώνονται όσο κι αν φταίνε; Γιατί σίγουρα καυτηριάζει έντονα τις κοινωνικές διακρίσεις ανάμεσα σε πλούσιους & φτωχούς κι αυτό η αλήθεια μου ..."κάθεται λιγάκι στο λαιμό"! Για την ακρίβεια λιγάκι παραπάνω ή μάλλον πολύ παραπάνω! Είναι προφανές πως προσφέρουν ομορφιά, πολυτέλεια & δράμα στο λαό με σκοπό να του περνάνε τέτοια μηνύματα: "μην κάνετε τον κόπο να διεκδικήσετε το δίκιο σας εφόσον είστε φτωχοί, άδικος κόπος"... Φυσικά αυτά στους Έλληνες δεν πιάνουν!
Εν κατακλείδι, πραγματικά κουκλιά οι πρωταγωνιστές (Κενάν, Λάμια, Τζαβιντάν) αλλά ως γυναίκα, το άριστα με τόνο θα το δώσω δικαιωματικά στον περήφανο κι επιβλητικό αλλά πολύ γλυκό ταυτόχρονα, στον ελκυστικότατο "Χουσείν Κενάν Γκιούν": παίδαρος!!!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΣΕΞ !!!

Ναι, λένε ψέματα! Πως δήθεν ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα... Φυσικά & όχι! Εμείς οι ίδιοι σκοτώνουμε τον έρωτα, όταν δε βάζουμε το μυαλό μας να σκεφθεί, όταν φερόμαστε ανώριμα, όταν παραλείπουμε πράγματα που θα μας ανανέωναν... Και σίγουρα όταν αφήνουμε το σεξ στην άκρη ή έστω, όταν αφηνόμαστε να ρουτινιάσουμε στο σεξουαλικό τομέα. Γιατί; Γιατί δλδ όταν έχουμε μόνο σχέση να βάζουμε τα δυνατά μας να έχουμε καλές επιδόσεις, φαντασία, κ.λ.π. ενώ στη μετά γάμου εποχή να βαριόμαστε ακόμη & να κάνουμε έρωτα;;;
Παρατηρείστε τα (ομολογουμένως ελάχιστα) υγιή ζευγάρια που γνωρίζετε: δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως διαφαίνεται στη σχέση τους η ...ερωτική-σεξουαλική τους ευμάρεια! Εννοώ φυσικά πως για να πάει καλά ένας γάμος*, απαραίτητα-απαραίτητη προϋπόθεση είναι το συχνό & καλό SEX !
Γιατί πώς να το κάνουμε κιόλας: εάν έχεις εκτονωθεί & με το παραπάνω σεξουαλικά, έ, τότε όοοοοολα τα άλλα (προβλήματα, ρουτίνα, κ.λ.π.) σου φαίνονται πολύ πιό ανούσια ή έστω πιό εύκολα στο να επιλυθούν ή να τα αντέξεις! Σωστά; Ενώ αντίθετα, αν είσαι ανικανοποίητη/ος, τότε όλα σου φαίνονται χειρότερα γύρω σου, πιό δύσκολα, πιό σοβαρά.

Γι΄αυτό λοιπόν κι εσείς οι παντρεμένες/οι ΜΗΝ παραμελείτε ΠΟΤΕ αυτό το συγκεκριμένο συζυγικό σας καθήκον. Εξάλλου, ακριβώς γι΄αυτό θεωρείται καθήκον κι όχι για να το σκέφτεστε & να βαρυγκομάτε! Γιατί τότε, όχι σε μεγάλο χρονικό διάστημα, θα βρεθεί σίγουρα άλλη/ος να σας αντικαταστήσει & να τα εκπληρώσει κι εσείς το μόνο που θα κάνετε θα είναι να κλαίγεστε & να κατηγορείτε στους γύρω σας τον/την καλό/ή σας ως άπιστη, e.t.c. Δεν είναι όμως καλύτερα αντί αυτού, να βάζετε σεις τα δυνατά σας, να του πετάτε πχ τα μάτια έξω αντί για καμμιά άλλη;;;! Έ;
...................................................................

Φιλιά γλυκά & τα μάτια σας όχι τέσσερα, αλλά 1004!

* το επίπεδο επικοινωνίας ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως είναι το 1ο γιατί εδώ που τα λέμε, όσο καλό κρεββάτι-τραπέζι-καρέκλα-μπαλκόνι κ.λ.π κι αν κάνεις μαζί του/ης, αν του μιλάς & δε σε πιάνει ή εσύ λες "α" κι εκείνος καταλαβαίνει "ω" τότε ΜΗΝ κάνεις ποτέ το λάθος να φτάσεις στην εκκλησία-δημαρχείο μαζί του, θα τον έχεις βαρεθεί πριν ακόμη λήξει ο μήνας με τα ...μέλια!
Ετικέτες , 2 σχόλια | | edit post
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


ΑΝΤΙΟ ΓΙΑΓΙΑ...
Σήμερα το πρωί πέθανε μια υπέροχη γυναίκα, η γιαγιά του άντρα μου. Δεν ήταν νέα, 85 ετών ήταν, έτσι δεν μπορούμε να πούμε "κρίμα, δεν έζησε". Είχε παιδιά, εγγόνια & η μικρή μου κόρη ήταν το 13ο δισέγγονό της. Όμως στην ψυχή ήταν πολύ νέα! Νέα κι όμορφη! Πάντοτε χαμογελαστή, αισιόδοξη, σκόρπιζε γύρω της μόνον αγάπη! Ποτέ δεν την είχα ακούσει πραγματικά να λέει κακή κουβέντα για κανέναν. Ζούσε μόνη της σε ένα σπιτάκι πολύ κοντά στις κόρες της γιατί δεν ήθελε να τις επιβαρύνει μέχρι & τα στερνά της...
Δόξα τω Θεώ δεν ταλαιπωρήθηκε, έφυγε πολύ ήσυχα. Προ μίας εβδομάδος μπήκε κοτσονάτη στο νοσοκομείο με την πιό απλή διάγνωση: γαστρεντερίτιδα. Χθες είχαν ολοκληρωθεί όλες τις οι εξετάσεις, οι γιατροί απεφάνθησαν πως είχε πλέον συνέρθει εντελώς & πως σήμερα το πρωί θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι της... Αλλά ξαφνικά η γιαγιούλα χθες το βραδάκι άρχισε να κλαίει & να παρακαλάει: "σας παρακαλώ, αν μ΄αγαπάτε πηγαίντε με στο σπίτι μου, από κει θέλω να φύγω. Θα πεθάνω, το ξέρω, είδα στον ύπνο μου το Χριστό να μου χαμογελάει, να μου ανοίγει μια πόρτα & να μου δείχνει να πάω δίπλα του να μπούμε μαζί μέσα"...
Ο γιατρός γέλασε & την κορόιδεψε:'τί΄ναι αυτά που λες γιαγιά; Δεν έχεις τίποτα, αύριο το πρωί θα είσαι στο σπίτι σου πάλι, θα μας θάψεις όλους εσύ!"
...................................................................
Σήμερα το πρωί μετά από μια πολύ ήσυχη βραδιά στο νοσοκομείο, μάζεψε με την μία της την κόρη τα ρουχάκια της χαρούμενη γιατί έπαιρνε εξιτήριο. Κατεβαίνει η κόρη της 2 λεπτά στο κυλικείο να πάρει η γυναίκα έναν καφέ κι όταν γύρισε βρήκε όλους τους γιατρούς του νοσοκομείου πάνω απ΄το κρεββάτι της γιαγιάς να προσπαθούν να τη συνεφέρουν. Ανακοπή. Δύο φορές την επανέφεραν με τον απινιδωτή αλλά ο Κύριος είχε άλλα σχέδια για κείνη. Την ήθελε πλέον κοντά του! Και κείνη έφυγε χαμογελώντας γιατί το ήξερε...
Καλό ταξίδι γλυκιά & υπέροχη γιαγιά μας! Μας λείπεις ήδη πολύ... Σ΄αγαπάμε!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ







ΡΟΔΟΣ, ΝΗΣΙ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ!!!

Πραγματικά! Ζω εδώ 12 χρόνια τώρα αλλά από ότι φαίνεται δε θα το χορτάσω ποτέ αυτό το μαγευτικά πανέμορφο νησί! Και πώς να το χορτάσω άλλωστε όταν η ομορφιά του είναι ατελείωτη;;;
Το ΣΚ που μας πέρασε αποδράσαμε σε ένα από τα καταπληκτικά ξενοδοχεία του νησιού εκτός πόλεως (για όσους έχουν έρθει: στη Λίνδο) & πραγματικά περάσαμε τόσο τέλεια που λέγαμε χθες με τον άντρα μου ότι ήταν σα να λείψαμε 10 μέρες αντί για δύο!
Στις φωτος η θέα που αντικρύζαμε από το δωμάτιό μας ... χρειάζονται λόγια;

Γι΄αυτό λοιπόν φίλοι/ες μου, ακόμη & αν δεν μπορείτε να πάτε διακοπές τώρα (όπως εμείς που το ερχόμενο Σάββατο βαφτίζουμε τη μπεμπούλα μας κι έχουμε τρέξιμο), κάντε τη χάρη στον εαυτό σας κι αποδράστε έστω σε ένα κοντινό προάστιο, σε ένα ξενοδοχείο της αρεσκείας σας. Θα ξεφύγετε από όλους & όλα, θα αλλάξετε παραστάσεις, θα αναζωογονηθείτε! Μήπως το χρωστάτε αυτό στον εαυτό σας;! Εγώ πάντως 12 χρόνια τώρα δεν παραλείπω αυτές τις μίνι αλλά τόσο δροσιστικές αποδράσεις!

Μάλιστα, σας καλώ να έρθετε ούτως ή άλλως το Σάββατο 31 Ιουλίου στις 18:00 για να παρευρεθείτε στη βάφτιση της μικρής μας κουκλίτσας. Θα γίνει σε ένα εξίσου υπέροχα μαγικό εξωκκλήσι που βρίσκεται μάλιστα μέσα στη θάλασσα (το αυτοκίνητο δεν πάει μέχρι εκεί, περπατώντας πάνω από γέφυρα & προβλήτα θα πάμε) , τους Αγίους Αποστόλους Φαληρακίου. Και φυσικά μετά θα φάμε & θα πιούμε ποτάκι με τους φίλους μας στην πισίνα του καινούριου διαμαντιού της αλυσίδας ξενοδοχείων Atlantica Hotels, στο Holiday's Village στα Κολύμπια της Ρόδου.
Τί λέτε; Θα μας κάνετε την τιμή; Θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε!

Φιλιά,
Στέλιος & Μαρία
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Συμπέρασμα;

"...Τα παιδιά είναι κοινωνικό ζήτημα υψίστης σημασίας, συμφωνώ.... Θα μιλήσουμε για τα παιδιά αργότερα. Για την ώρα ας ασχοληθούμε με τα κέρατα. Oμολογώ πως το κέρατο είναι η αδυναμία μου. Είναι μια έκφραση πολύ άσχημη, έκφραση ουσάρων, πολύ αγαπητή στον Πούσκιν. Το λεξικό του μέλλοντος όμως θα τη διαγράψει. Τί είναι λοιπόν τα κέρατα; Ω, τί χονδροειδής πλάνη! Περί τίνων κεράτων πρόκειται; Και γιατί μιλάμε για κέρατα; Στην ελεύθερη ένωση δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Τα κέρατα είναι φυσική συνέπεια του γάμου. Είναι να πούμε, το μέσον, που επανορθώνει το λάθος του γάμου. Είναι μια διαμαρτυρία. Απ΄αυτή την άποψη δεν έχει τίποτα το ταπεινωτικό... Και αν τότε, -υπόθεση εντελώς παράλογη- παντρευόμουνα στ΄αλήθεια, θα ήμουνα πολύ ευτυχής να αποκτήσω τα τρισκαταραμένα κέρατά σας. Θα έλεγα στη γυναίκα μου: "Αγάπη μου, ως τώρα σ΄αγαπούσα μόνο, από δώ & πέρα όμως, θα σ΄εκτιμώ βαθύτατα γιατί μπόρεσες να υψώσεις φωνή διαμαρτυρίας! "
Γελάς; Γελάς γιατί δεν έχεις τη δύναμη να ξεπεράσεις τις προλήψεις. Καταλαβαίνω πολύ καλά που να με πάρει ο διάβολος, πόσο δυσάρεστο είναι να σε κερατώνει η γυναίκα σου στο νόμιμο γάμο, αλλά αυτό είναι μια αισχρή συνέπεια, ενός αισχρού δεσμού που εξευτελίζει & τον άντρα & τη γυναίκα. Όταν όμως τα κέρατα φυτρώνουν φανερά, όπως συμβαίνει στον ελεύθερο γάμο, παύουν να υπάρχουν πια, γίνονται ακατανόητα & δεν ονομάζονται πλέον κέρατα. Αντίθετα, μ΄αυτόν τον τρόπο, η γυναίκα δείχνει πόσο μας εκτιμάει γιατί δε στεκόμαστε εμπόδιο στην ευτυχία της & μας θεωρεί πολύ εξελιγμένους αφού δε θυμώνουμε καθόλου για τον καινούριο άντρα που βρήκε. Ο διάβολος να με πάρει, σκέφτομαι όμως καμμιά φορά, πως αν παντρευόμουνα, (ελεύθερα ή νόμιμα αδιάφορο), θα έφερνα εγώ ο ίδιος στη γυναίκα μου έναν εραστή, εφόσον θ΄αργούσε να τον βρει μόνη της! "Αγάπη μου, θα της έλεγα, σ΄αγαπώ βέβαια, αλλά θέλω να μ΄εκτιμάς κιόλας, επιμένω σ΄αυτό!"
Δεν έχω δίκιο;
................"

Από το συγκλονιστικό βιβλίο "Έγκλημα & Τιμωρία" του Φ. Ντοστογιέφσκυ, Κεφάλαιο Πρώτο του Πέμπτου Μέρους.

Δικές μου σκέψεις;
Τελικά τα ίδια θέματα ταλανίζουν ανέκαθεν τους ανθρώπους από τη στιγμή που οργανώθηκαν σε "πολιτισμένες" κοινωνίες!
H δική μου γνώμη για την περίπτωση της φίλης μου στο προηγούμενο post ;
Να μην πάρει καταρχήν βιαστικές αποφάσεις κι έπειτα να μην κάνει τίποτε που δε θα την αντιπροσωπεύει...
Εγώ πάντως επιμένω να πιστεύω πως ο έρωτας μπορεί να κρατήσει! Αρκεί να φροντίζουμε να τον τιμάμε όπως του αξίζει! Αρκεί να μην ξεχνάμε εμείς πρώτοι πως είμαστε ερωτευμένοι, αρκεί να μη θεωρούμε τον άνθρωπό μας δεδομένο. Και φυσικά να κάνουμε & καμμιά ...σκανταλιά, έτσι για να τον τσιγκλάμε λιγάκι!
UPDATE:
Απόψε είναι μια υπέροχα δροσερή βραδιά καλοκαιριού! Από κείνες που σε κάνουν να θέλεις να κάνεις σχεδόν τα πάντα, να ονειρευτείς, να ερωτευτείς, να ζήσεις! Ας ζήσουμε λοιπόν!
Φιλιά & ερωτευτείτε, ομορφαίνει η ζωή μας έτσι!
Ετικέτες 4 σχόλια | | edit post
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΜΙΑΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗΣ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗΣ...
ή αλλιώς
"Κι όμως η γη γυρίζει?!"

Γενικά μιλώντας:
Είσαι μαζί του πάνω-κάτω μια δεκαετία. Από ΈΡΩΤΑ ΤΡΕΛΛΟ! Τα μισά εξ αυτών παντρεμένοι. Τέκνα δύο. Και νόμιζες πως όλα πάνε καλά μεταξύ σας! Πως ειδικά στον ερωτικό τομέα είστε super ! Καλύτερα κι από καινούριο ζευγαράκι! Νόμιζες...

Εδώ κι ένα χρόνο περίπου έχεις μια αδιόρατη αίσθηση πως κάτι συμβαίνει. Κάτι τα ωράρια δουλειάς του που χτυπάνε μονίμως κόκκινο, κάτι τα περίεργα ψιθυριστά τηλεφωνήματα, κάτι κάποια ψέματα που τον έπιασες να σου λέει, κάτι, κάτι, κάτι. Εξ΄αρχής τον ρωτάς ευθέως & πολύ ήρεμα, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ σε βγάζει τρελλή! Όμως η κατάσταση όσο περνά ο καιρός χειροτερεύει. Καμμία σημασία πια δε σου δίνει! ΕΣΕΝΑ που για πάρτη σου κάποτε κυριολεκτικά πέθαινε! Όχι μόνο αυτός δηλαδή, ολόκληρος ο αντρικός περίγυρος. Και μπορεί να πέρασαν δεκα-κάτι χρονάκια & να μην είσαι πια 25 αλλά & στα 37 σου γμτ θεά είσαι, το βλέπεις καθημερινά στα αντρικά βλέμματα γύρω σου. Τί στην ευχή, ΓΙΑΤΙ;;; Αυτό ήταν με τον έρωτα; Μας τελείωσε;;;

Και δε σου πάει να αρχίσεις τις παρακολουθήσεις, τα ψαξίματα, τις κατινιές! Ούτε με σφαίρες! Ξέρεις πως δεν έχει τίποτε το σοβαρό, πως πραγματικά μόνο ξενοπηδάει, ωστόσο αυτό ούτε το καταδέχεσαι, ούτε μπορείς ή θέλεις να το ανεχτείς! Τί στην ευχή να κάνεις τώρα; Κι έχεις κάνει τόοοοοσες θυσίες για κείνον, έχεις αλλάξει ολόκληρη τη ζωή σου. Ούφ! Πώς είναι καλύτερα να συμπεριφερθείς;
Να το παίξεις κορόιδο & να τον αφήσεις να δεις πότε θα βαρεθεί & θα σταματήσει κάνοντας κι εσύ ταυτόχρονα τη ζωούλα σου; Κι αν δε βαρεθεί; Αν είναι τέτοιος ο χαρακτήρας του & μετά απ΄αυτή βρει κάποια άλλη; Εσύ δε γουστάρεις να ζεις μέσα στην υποκρισία, ποτέ δεν το έκανες!
Και τα παιδιά; Τί είναι καλύτερο για τα παιδιά; Να τα αφήσεις να μεγαλώνουν μέσα στο ψέμα; Με έναν μπαμπά & μια μαμά που ο καθένας θα έχει τις γκομενοδουλίτσες του (όχι, εσύ μέχρι τώρα ποτέ δεν τις είχες, όμως αν πρόκειται να κάνεις υπομονή δε θα μονάσεις κιόλας!) κι απλά διατηρεί & την "οικογένεια" του για "τα μάτια του κόσμου"; Αυτά που πάντοτε κορόιδευες;! Ή απλά να κλείσεις ένα ωραιότατο ραντεβού σε ένα δικηγόρο & μετά να γυρίσει μια μέρα εκείνος στο σπίτι & να λείπεις μαζί με τα παιδιά; Πάντως τις υστερίες, τα κλάματα, τα ψέματα δεν τα μπορείς, ούτε κατά διάνοια!

Μα πού πήγαν τόσα όνειρα, τόσος έρωτας, τόσο πάθος, τόση αγάπη, τόση καψούρα;;; Τόσο ήταν;
Ψάχνεις να βρεις τα λάθη σου, αλλά όσο κι αν πίστευες πως για ένα χωρισμό πάντοτε φταίνε & οι δύο, τώρα δεν μπορείς ειλικρινά να βρεις πού φταις! ΠΟΥΘΕΝΑ!!!
Σκέφτεσαι πως μπορείς μια χαρά να του κάνεις αντίποινα μια που τόσο καλά τον ξέρεις: είναι τόσο κτητικός απέναντί σου, θα ζηλέψει τόσο που θα σαλτάρει. Θα κινήσει γη & ουρανό για να σε ξανακερδίσει. Όμως εσύ θα τον θέλεις πια;;;

Ψεύτη! Κάποτε μου είχες υποσχεθεί πως θα είσαι ερωτευμένος μαζί μου & στα 80 σου! Και είσαι μόνο 45!...
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ = ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΔΙΚΙΑ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, IQ-ΡΑΔΙΚΙΟΥ!
Σήμερα (ή μάλλον χθες) το πρωί καθόμουνα στο μπαλκόνι μου απολαμβάνοντας τον καφέ με το τσιγάρο μου στην αναζωογονητική πρωινή δροσούλα. Όχι όμως για πολύ... Απέναντι ακριβώς ερχόταν μια ηλικιωμένη κυρία για να ανοίξει το μαγαζί της, ένα πρακτορείο προ-πό. Ξαφνικά την ακούω να φωνάζει. Έξω από το πρακτορείο της σε συγκεκριμένο σημείο βγάζουν κάθε βράδυ κάτι τεράστιες μαύρες σακκούλες απορριμάτων, φαντάζομαι γεμάτες χαρτούρα. Η ηλικιωμένη λοιπόν κυρία είχε αρχίσει να φωνάζει γιατί πάνω στα δικά τους σκουπίδια εντόπισε ξαφνικά μία μικρή σακκούλα από S-market γεμάτη κι αυτή με σκουπίδια...! Όχι λυτή (αυτό θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση), δεμένη. Αφουγκράστηκα για να καταλάβω γιατί φώναζε: η γριά απλά ενοχλήθηκε γιατί λέει "αυτά δεν είναι δικά τους σκουπίδια"...!
Εντωμεταξύ ήρθε κι ο υπάλληλός της κι άρχισε να το συζητά ιδιαιτέρως μεγαλόφωνα μαζί του:
-(Γριά):Ποιός λές να μας τα έβαλε εδώ;
-(Υπάλληλος):Πού να ξέρω;
-(Γ):Αυτά δεν είναι δικά μας σκουπίδια!
-(Υ):Το ξέρω, αλλά τί να γίνει;
-(Γ):Αυτή θα τα έβαλε!!! (Με κακία)
Δείχνει προς το μέρος του διπλανού της σπιτιού όπου ενοικιαστές είναι μια οικογένεια αλβανών... Κι αρπάζει η ανεκδιήγητη τη σακκούλα & τη ρίχνει μέσα στην αυλή της διπλανής!!!!!!!!!! Το πιστεύετε;;; Χωρίς να ξέρει εάν είναι όντως δικά τους, έτσι απλά! Επειδή η διπλανή της είναι αλβανή, προτιμά να τα φορτώνει σ΄αυτή...

Έ, δεν άντεξα, της την είπα της γριάς. Με ποιά λογική δλδ αποφασίζει πως τα είχε βάλει η κοπέλα από την αλβανία; Και γιατί να μην τα είχε βάλει απλά η ελληνίδα γειτόνισσά της από την άλλη πλευρά του κτιρίου;;;
Μου φαίνεται εντελώς ανόητο να γίνονται φασαρίες για τέτοια πράγματα (& τί έγινε δλδ αν κάποιος της άφησε μια μικρή σακουλίτσα σκουπιδιών; Και όχι, δεν ήταν δικά μου, εγώ έχω αγοράσει δικό μου κάδο απορριμάτων & είμαι ήσυχη) κι επίσης μου κάνει για μεγάλη αδικία το να επιρρίπτουμε/φορτώνουμε στους έρημους τους μετανάστες οτιδήποτε στραβό γίνεται που μας ενοχλεί. Σε κάτι τέτοιες φάσεις είναι που φανερώνουμε το πραγματικό μας επίπεδο, την κουλτούρα μας, την ανθρωπιά μας! Κρίμα όμως, γιατί τη συγκεκριμένη γριά την είχα μέχρι σήμερα σε μια σχετική εκτίμηση...