ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ





Μωρών Ευαγγέλια, μέρος 1ο.

Θυμάμαι όταν πριν 2-3 χρόνια τέτοια εποχή που είχε έρθει η Σμαραγδούλα στη ζωή μας, ένιωθα τόσο χαρούμενη κι ολοκληρωμένη που νόμιζα πως ήταν τα πιό ευτυχισμένα Χριστούγεννα της ζωής μου! Έπεφτα έξω… Φέτος είναι! Φέτος που έχουμε & το 2ο μωρούλι μας!!!
Είχα γράψει τότε ένα post για το πόσο με συντάρασσε ο ερχομός του πρώτου μου παιδιού, τώρα τα πράγματα είναι το ίδιο όμορφα, μαγικά, αλλά επί δύο…!
Είναι πραγματική μαγεία να μεγαλώνεις δύο μικρά αγγελούδια, να τους μαθαίνεις χίλια-δυο πράγματα, να τους χαρίζεις χαρά, να τα ντύνεις με πανέμορφα ρουχάκια, να τα χαϊδεύεις τρυφερά, να τους λες παραμυθάκια, να ψάχνεις εκπαιδευτικά παιχνίδια να τους αγοράσεις, να τα ακούς να ξεκαρδίζονται, να, να, να…
Έτσι λοιπόν πλέον η ζωή μου/μας έχει αποκτήσει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα, έχει γίνει πολύ πιο ουσιαστική. Φυσικά όμως όλα αυτά έχουν & την άλλη τους πλευρά, το κόστος τους. Πολύ περισσότερη κούραση, την οποία όμως όχι μονάχα δεν τη σκέφτεσαι αλλά την παρέχεις κι εντελώς αγόγγυστα με απίστευτη προθυμία. Σα να εκπαιδευόσουν μια ζωή για να κάνεις τελικά αυτό…Ο χρόνος σα να λιγόστεψε ξαφνικά απίστευτα, δε φτάνει ποτέ για να αφιερώσεις λίγο στον εαυτό σου, παρά μόνο το βράδυ αργά που τα αγγελούδια σου έχουν πλέον ταξιδέψει στην αγκαλιά του Μορφέα…
Όμως όταν πριν κάνεις παιδιά τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, έχεις ζήσει αυτά που θέλεις & έχεις πια καταλήξει με ωριμότητα πως πλέον θέλεις όντως να γίνεις μαμά/μπαμπάς & μάλιστα με σύντροφο τον άνθρωπο που έχεις πλάι σου, τότε όλα έρχονται απολύτως φυσιολογικά, όμορφα, ήρεμα & γλυκά! Αυτό που λέμε η φυσική τάξη πραγμάτων…

Έτσι ζω κι εγώ τα τελευταία 4 τουλάχιστον χρόνια αυτό το μαγικό παραμύθι παρακαλώντας τίποτε να μην αλλάξει, τίποτε να μην πάει στραβά, να κρατήσει για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Επειδή λοιπόν αυτό το παραμύθι έχει & τις τραγελαφικές του στιγμές, θα αρχίσω από σήμερα & μια που σ΄αυτή τη φάση της ζωής μου τα παιδιά μου-η οικογένειά μου αποτελούν το νούμερο ένα θέμα που με απασχολεί, να καταγράφω εδώ μέσα διάφορα περιστατικά της καθημερινότητάς μας που για μένα έχουν ενδιαφέρον, γέλιο, ή θεωρώ πως είναι απλά ευχάριστα αν τα διαβάσει κάποιος.

----------------------------------------------------------------------------------

Το μωρό εδώ & 1,5 μήνα περίπου μπορεί πλέον & κάθεται μόνο του, όχι για πολύ ώρα (κουράζεται) αλλά κάθεται. Βρίσκομαι λοιπόν εγώ στην κουζίνα πλένω τα μπιμπερό για να τα βάλω για αποστείρωση, έχω αφήσει τη μπεμπούλα στη μέση του καναπέ στο καθιστικό κι έχω πει στη «μεγάλη» τη Σμαραγδούλα που κάθεται δίπλα στο μωρό & κοιτάζει τη «Barbie & τους 3 σωματοφύλακες» στην τηλεόραση να προσέχει την αδερφούλα της. Όπως έχουμε πει το ρόλο της «μεγάλης αδερφής που προσέχει το μωρό αδερφάκι της» τον έχει πάρει πολύ στα σοβαρά παρότι η ίδια είναι μόλις 3,5 χρόνων, τόσο που πλέον έχω να λέω ότι η διαφορά ηλικίας 3 χρόνων ανάμεσα στα αδερφάκια είναι η ιδανική! Γατί το μεγάλο παιδί δεν έχει μεγαλώσει πολύ ώστε να αποκτήσει δικά του ενδιαφέροντα, είναι στη φάση ακόμη που παίζει πολύ & βλέπει-αντιμετωπίζει το μωρό σαν κουκλίτσα που η ίδια έχει την ευθύνη του! Πλένω λοιπόν εγώ «τρέχοντας» τα μπιμπερό έχοντας φυσικά δίπλα μου το babyfone για να ακούω τι γίνεται μέσα.

Σμαράγδα: - Μαμάααααα, τρέξε, το μωρό μας έπεσε …
Εγώ: (αφήνω να πέσει το μπιμπερό που κρατώ στα χέρια μου & τρέχω πανικόβλητη, αλλά μέχρι να φτάσω προσπαθώ αλλόφρων να σκεφτώ & τη ρωτώ):
- …… Έπεσε Πολύ???……………………!

Φτάνοντας στο καθιστικό βλέπω πως απλά η μπεμπούλα κουράστηκε να κάθεται κι αποφάσισε να ξαπλώσει στο πλάι, η Σμαραγδούλα όμως που είναι υπεύθυνο παιδάκι & πραγματικά την προσέχει νιώθει την ανάγκη να με ενημερώσει για την αλλαγή που προέκυψε, ώστε να δω αν είναι ανάγκη να επέμβω προς σωτηρία του βρέφους! Κι εγώ που πλέον έχει πάει η καρδιά μου στη θέση της συνειδητοποιώ τι ρώτησα πριν λίγο την κόρη μου & γελώ μόνη μου!

Φιλάκια γλυκά σε όλες τις μανούλες-ήρωες του κόσμου αλλά & σε όλους σας,
Μαρία
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




ΤΑ ΠΑΙΔίΑ ΠΑΙΖΕΙ!

Στην παρούσα φάση της ζωής μου περνώ από επιλογή μου τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου μέσα στο σπίτι φροντίζοντας τα μικρά! Κάτι που αφενός μεν με γεμίζει αγάπη & χαρά αλλά αφετέρου με κάνει να ψιλοβαριέμαι... Οπότε ο αρτοπαρασκευαστής για μένα τώρα είναι σωτήρια ανακάλυψη!!! Αφού λοιπόν δοκίμασα αρκετές συνταγές διαφορετικών ειδών ψωμιού (εκτός από την πρώτη του μαύρου ψωμιού όλες οι άλλες πέτυχαν) είπα τώρα να ανέβω επίπεδο (έμπειρη γαρ) & να προσπαθήσω να φτιάξω κανένα τσουρέκι! Κι εδώ ξεκίνησε ο ξεκαρδιστικός μου μαραθώνιος! Γιατί το εγχειρίδιο του δικού μου αρτ/στή δεν έχει "τσουρεκοσυνταγή" κι έπρεπε πάλι να ψάξω & να αυτοσχεδιάσω. Μου έδωσε & η κολλητή μου του δικού της, αλλά στο δικό μου μηχάνημα απέτυχαν παταγωδώς:
* Πρώτη απόπειρα προχθές, παρα-παραφούσκωσε κι ήρθε & κόλλησε στα τοιχώματα πάνω του μηχανήματος... Ψήθηκε δε πολύ (σχεδόν κάηκε για να είμαι ειλικρινής) γύρω & κάτω ενώ το πάνω μέρος που ακουμπούσε στο καπάκι του ...φούρναρη φυσικά έμεινε ωμό κι έκανε τρύπα στη μέση!!
Εγώ απτόητη είπα δεν πειράζει, θα επαναλάβω τη διαδικασία με μικρότερη δόση & θα πετύχει! (είπαμε, είμαι αισιόδοξο παιδάκι!)
* Το ίδιο βράδυ λοιπόν ξαναπροσπάθησα με δόση αυτή τη φορά για 750 γραμμάρια αντί του ενός κιλού. Κι επειδή βέβαια ήμουν κι απολύτως σίγουρη πως αυτή τη φορά θα είχα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, το άφησα να ψηθεί κι εγώ την έπεσα για ύπνο (σβήνει μόνο του το μηχάνημα)! Τρέχω το πρωί να ...θαυμάσω το δημιούργημά μου, τί να δώ; Μια σόλα είχε φυτρώσει μέσα στον αρτοπαρασκευαστή: μαύρη, σκληρή, απαίσια... Δεν μπορεί αυτό να ήταν το θεσπέσιο τσουρέκι που ονειρευόμουν πως θα είχε γίνει. Τα νεύρα μου τσατάλια. Αλλά φυσικά εκτός από αισιόδοξο πλάσμα είμαι & πεισματάρικο κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω να με καταβάλει, εγώ θα το νικούσα & θα έφτιαχνα το πιό ωραίο τσουρέκι που φτιάχτηκε ποτέ σε αρτο-αποτέτοιο.
* Το μεσημέρι λοιπόν σήμερα μόλις κοιμήθηκε το μωρό εγώ που είχα σκοτωθεί να φτιάξω νωρίς το ψωμί για να προλάβω μετά με την ησυχία μου να ...δημιουργήσω απερίσπαστη, ξεκίνησα τρίτη προσπάθεια. Εννοείται πάλι έπλεα σε πελάγη σιγουριάς για το εξαίσιο αυτή τη φορά αποτέλεσμα! Τήρησα δε τη συνταγή κατά ...γραμμάριο (ναι, μετά τον αρτ/στή πήγα εννοείται & αγόρασα μια ψηφιακή ζυγαριά ακριβείας για την κουζίνα μου)! Εκεί λοιπόν που καθόμουν το απόγευμα με τον άντρα μου & παίζαμε με τα πιτσιρίκια αναμένοντας το πολυπόθητο ...καμπανάκι λήξεως του μηχανήματος, άρχισε να μυρίζει το σπίτι έντονα καμμένο! Τρέξαμε στην κουζίνα & είδαμε το μείγμα πάλι να έχει φουσκώσει τόσο πολύ, μα τόσο πολύ που είχε ξεχειλίσει από το δοχείο του & είχε χωθεί σε όλα τα κενά του μηχανήματος συμπεριλαμβανομένου & του χώρου πάνω στις αντιστάσεις ψησίματος!... Ε, για να πω την αλήθεια, αν δεν ήταν στο σπίτι εκείνη τη στιγμή ο άντρας μου για να ...σώσει το μηχάνημα, εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να καθήσω (& με τα νεύρα που είχα από τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες) να το καθαρίσω, θα πετούσα & τον αρτ/στή μαζί. Αντ΄αυτού ο καλός μου με την υπομονή που τον διακρίνει το καθάρισε μια χαρά! Και ψοφήσαμε & στο γέλιο όταν σε κάποια φάση που είχαν γεμίσει τα χέρια του ζύμη σα τσίχλα είπε "τσουρέκια μας τα έκανε το μίγμα για τσουρέκι σου"!!!
* Τί; Νομίζατε πως αυτό ήταν; Όχι βέβαια, σιγά μην αφήσω εγώ ένα ανεγκέφαλο μηχάνημα να με νικήσει! Μόλις έφυγε ο Σ. από το σπίτι το απόγευμα (μη γίνουμε κι εντελώς ...ρόμπα) εγώ σφαίρα ξανά να ...ζυμώσω. Τελευταία φορά είπα όμως στον εαυτό μου! Ε, επιτέλους, αυτή η τελευταία προσπάθεια έφερε τελικά ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα αφού το τσουρέκι μου & μοσχοβολάει & γεύση υπέροχη έχει! Για όνομα πια, τόσα υλικά χαμένα! Το κακό ξέρετε όμως ποιό είναι; Πως αυτή τη φορά αυτοσχεδίασα, οπότε αν θελήσω να το επαναλάβω, χλωμό έως κατάχλωμο το βλέπω να ξαναπετύχει εύκολα... Και δεν υπάρχει περίπτωση να ξανααρχίσω τα πειράματα. Enough is enough! Τώρα έχουν τα κέικς σειρά! Κι ελπίζω σ΄αυτά να είμαι πιό τυχερή. Το υπέροχο είναι που ευτυχώς πήρε & η κολλητή μου (την επηρέασα φυσικά) αρτο-τέτοιο & ρίχνουμε τρελλό γέλιο όλη μέρα στα τηλέφωνα να λέμε η μία στην άλλη τα ...δεινά της! Αλλά είπαμε: για τη φάση που ζω τώρα (& η κολλητή μου επίσης) εκτόνωση φοβερή είναι το όλο σκηνικό με το μηχάνημα αυτό! Μετά θα δω τί θα πάρω!
Φιλιά γλυκά σας! Και μην με παρεξηγείτε που & χάθηκα & κανένα σοβαρό θέμα δεν αγγίζω: είπαμε, είμαι αλλού τώρα & για μερικούς μήνες ακόμη...
Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ










ΖΥΜΩΣΑ!
Και χωριάτικο & ολικής αλέσεως ψωμί μάλιστα! Κι έγιναν ΥΠΕΡΟΧΑ!!!
Όχι, δεν είμαι μαζοχίστρια... Αγαπώ πολύ την οικογένειά μου βέβαια, αλλά αγαπώ & τα χεράκια μου κι επειδή δεν μου αρέσει να τα ταλαιπωρώ (το είχα κάνει 2-3 φορές & ήταν ...πίκρα), θέλω όμως να προσφέρω στους αγαπημένους μου ζεστό, μυρωδάτο, αχνιστό, καθαρό ψωμάκι, ΑΓΟΡΑΣΑ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΤΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗ! Aυτόν της φωτογραφίας. Όχι, δεν είναι πανάκριβος (60ευρουδάκια) ωστόσο είναι πραγματικά εκπληκτικό μηχάνημα!!!
Ρίχνεις απλά μέσα στη φόρμα του τα υλικά της συνταγής, τον προγραμματίζεις (αν θέλεις να έχει σκουρόχρωμη κόρα, αν θέλεις να ξεκινήσει το ζύμωμα κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή μέσα στις επόμενες 23 ώρες), εσύ πας τη βόλτα σου / στη δουλειά σου/ μανικιουρίστα σου κι ο αρτ/στής κάνει κυριολεκτικά το θαύμα του! Μόνος του ζυμώνει, φουσκώνει, ματαξαναζυμώνει, ψήνει & κρατά & ζεστό το καρβέλι ή το κέικ σου! Επιπλέον επιστρέφοντας στο σπίτι, μοσχοβολά από την είσοδο! Συν του ότι φτιάχνει & ζύμη πίτσας, τσουρέκι, ακόμη & μαρμελάδες!!! Εxtra "συν" το ότι δεν έχεις χίλια-δυό κουζινικά μαραφέτια μετά για πλύσιμο παρά μόνο τον κάδο του παρασκευαστή & τις κούπες-κουτάλες-μεζούρες πάλι του παρασκευαστή που όμως όλα μπαίνουν πλυντήριο (αν & τον κάδο καλύτερα πλύντε τον με το σφουγγάρι για να κρατήσει περισσότερο η αντικολλητική επίστρωση) ! Α, αυτή τη φορά η net shopping therapy που έκανα άξιζε με χίλια! Σας συνιστώ την αγορά αρτ/στή ανεπιφύλακτα: για να τρώτε έτσι πολύ πιό υγιεινά, πιό καθαρά, ψωμάκι χωρίς χρωστικές, συντηρητικά(από κατεψυγμένες ζύμες), χωρίς πρόσθετα! Kαι φυσικά, αν θέλεις, (σήμερα που υπάρχουν παντού ανάλογα καταστήματα) φροντίζεις & τα υλικά που θα χρησιμοποιήσεις (βασικά το/α αλεύρι/α) να είναι & βιολογικά!
Ο άντρας μου, η κόρη μου, ο πεθερός μου & η πεθερά μου (όχι, δε μένουμε μαζί, δίπλα μένουμε) λάτρεψαν το ψωμί "μου"! Στο οποίο εγώ το μόνο που έκανα ήταν να ακολουθήσω τη συνταγή στο χωριάτικο & να αυτοσχεδιάσω στο "μαύρο"! Πέταξα βέβαια -για να είμαι απολύτως ειλικρινής ένα καρβέλι του ενός κιλού ψωμί ολικής αλέσεως (το είχα κάνει πολύ αλμυρό & ούτε είχε φουσκώσει), αλλά πώς θα μάθαινα; Αφού συνταγή για μαύρο δεν είχα, από το νετ κατέβασα μία η οποία βγήκε αποτυχία. Αλλά κι αυτό σε καλό μου βγήκε γιατί μετά πείσμωσα, κατέβασα κι άλλες, αλλά βασικά αυτοσχεδίασα & το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά αξιολογότατο!!! Σας παραθέτω μάλιστα & τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΓΗ για να τη φτιάξετε & να με ...μακαρίζετε. Σας την κάνω δώρο για τα γενέθλιά μου που πέρασαν προ λίγων ημερών (έκλεισα τα 37! Ε, και; Πάμε για άλλα 37 ακόμη ομορφότερα!) θα είναι πολύ καλύτερο κι από άρτο της εκκλησίας, ειλικρινά! Φτιάξτε το!
Ψωμί ολικής αλέσεως:
Υλικά για κάδο αρτ/στή μεγάλο, του κιλού (κάποια μοντέλα έχουν 2 μικρούς):
350ml χλιαρό νερό
½ κούπα λάδι
½ κούπα γάλα σε θερμοκρασία δωματίου
1 κ.σ. φυτίνη
1 ½ κούπα αλεύρι ολικής αλέσεως
½ κούπα αλεύρι για χωριάτικο ψωμί
1 ½ κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
½ κούπα καλαμποκάλευρο
1 κ.σ.* κανέλα
1 κ.γ.* γαρίφαλλο
1 κ.σ. σκόνη κακάο
1 κ.γ. ρίγανη
1 κ.σ. κύμινο
1/2 κούπα σουσάμι μαύρο
½ κούπα σουσάμι λευκό
1 1/2 φακελάκι ξηρή μαγιά
2 κ.σ. ζάχαρη
1 κ.γ. αλάτι

* κ.σ. = κουταλιά σούπας &
* κ.γ. = κουταλιά του γλυκού

Απολαύστε το μαζί με αγαπημένα σας πρόσωπα!
Γλυκά φιλιά,
Μαρία.
Ετικέτες 3 σχόλια | | edit post
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


ENA "EYXAΡΙΣΤΩ" ΣΤΗΝ ΤΡΟΧΑΙΑ & ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΡΟΔΟΥ!

Επειδή αφενός ποτέ δεν μου άρεσε να είμαι αχάριστη κι αφετέρου θεωρώ πως οφείλουμε να επιβραβεύουμε την καλή θέληση & τις προσπάθειες που γίνονται από κάποιους για το καλό του τόπου (άρα όλων μας), θέλω σήμερα να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην Τροχαία & στη δημοτική αρχή της πόλης που μένω!

Επιτέλους, ένας από τους δρόμους που αποτελούσαν σχεδόν καθημερινή καρμανιόλα, ΜΟΝΟΔΡΟΜΗΘΗΚΕ! Και μάλιστα παρά τις αντιδράσεις ορισμένων στενόμυαλων που σκέπτονται μονάχα την πάρτι τους. Κι εμένα μπορεί να μη με βολεύει όταν έρχομαι από τη δουλειά μου στη Βασιλέως Ηρακλείου για να παρκάρω στο σπίτι μου αυτή η μονοδρόμηση, ωστόσο δεν είναι δυνατό να εθελοτυφλώ & να μην κατανοώ πως η οδός αυτή είναι πάαααρα πολύ στενή για αμφίδρομη κίνηση των οχημάτων & σε συνδυασμό με τις απότομες στροφές γίνεται τρομερά επικίνδυνη...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ λοιπόν & πάλι όσους νιάστηκαν έμπρακτα για το καλό όλων μας & φρόντισαν να τη μονοδρομήσουν! Ήταν κάτι που το είχα ζητήσει κι εδώ στις 15 Οκτωβρίου 2007 κι ευτυχώς εισακούστηκα.

Γιατί πρέπει εμείς πρώτοι να νιαστούμε τον τόπο μας, για να αρχίσει να γίνεται το όνειρο πραγματικότητα...! (Eξάλλου εγώ πλέον δε θα μένω εκεί, ωστόσο χαίρομαι πραγματικά που συνέβαλα λιγάκι στο να αποτραπούν τα σχεδόν καθημερινά ατυχήματα!)
Εύγε κύριε διοικητά & κύριε δήμαρχε!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ, ΈΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

"ΒΡΕΦΗ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ
Τα κέρδη των ιδιωτικών μαιευτικών κλινικών έχουν αυξηθεί μέσα στην τελευταία πενταετία πάνω από 230%!

Βάλτε αυτό το γεγονός δίπλα στις τραγικές μορφές των γονιών που έχασαν τα βρέφη τους λόγω “έλλειψης υποδομών” σε ιδιωτικά μαιευτήρια, που εντέχνως καταλήγουν στην “αργοπορία του ΕΚΑΒ” ως αιτία θανάτου και έχετε την παρανοϊκή πραγματικότητα της Βιομηχανίας των γεννήσεων στη χώρα. 230% αύξηση κερδών που κανείς δεν αγγίζει. Χρηματιστήριο, Σουΐτες τοκετού, ευημερία. Από την άλλη, μεταφορά νεκρών νεογνών με κούριερ, κατεστραμμένες οικογένειες που με τη βοήθεια των “έμπιστων” γιατρών τους καταλογίζουν ευθύνες στην κρατική μηχανή, χωρίς να αναρωτιόνται ΓΙΑΤΙ πληρώνουν τα υπέρογκα ποσά σε ιδιώτες, όταν σε περίπτωση επιπλοκής το νεογνό θα πρέπει να μεταφερθεί σε ΔΗΜΟΣΙΟ νοσοκομείο για νοσηλεία.

Βαρύτατες (όπως πάντα) οι ευθύνες του κράτους, διότι εντέλει με ποιά κριτήρια δίδονται οι άδειες λειτουργίας στα ιδιωτικά μαιευτήρια; Με κριτήρια ξενοδοχειακού συγκροτήματος; Αν ναι, τότε ας αναλάβει ο ΕΟΤ την αδειοδότηση και εμείς να γεννάμε στο Hilton ή στη θαλπωρή του σπιτιού μας με τη μαμή. Οι ευθύνες όμως του ΕΚΑΒ στις συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι άλλοθι κερδοσκοπίας και ανικανότητας. Το κράτος (ή άλλοι φορείς) αναγκάζεται να δαπανεί τεράστια ποσά με κύριο ρόλο την ύπαρξη ειδικών οχημάτων διακομιδής νεογνών από ιδιωτικά μαιευτήρια σε δημόσια νοσοκομεία (!).

Στην Αθήνα υπάρχουν δυο κινητές μονάδες νεογνών. Η μία έχει ως έδρα το νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία και η άλλη την κεντρική υπηρεσία του EKAB. Έχουν ως αντικείμενο τις διακομιδές νεογνών από ιδιωτικά μαιευτήρια προς τα νοσοκομεία παίδων καθώς και προς τις μονάδες προώρων των δημοσίων μαιευτηρίων. Είναι μάρκας MERCEDES και στον εξοπλισμό τους διαθέτουν φορείο με θερμοκοιτίδα. Επανδρώνονται από δύο διασώστες και έναν ιατρό. Τα οχήματα αυτά έχουν δοθεί προς χρήση στο EKAB από το σύλλογο "Το χαμόγελο του παιδιού".

Ενώ η απλούστατη συνθήκη λειτουργίας θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον η ύπαρξη πλήρους υποδομής αντιμετώπισης προβλημάτων τοκετού σε συνδυασμό βέβαια με κινητές, κατάλληλα εξοπλισμένες μονάδες. Η απληστία σε όλο της το μεγαλείο.

Ο τοκετός ως “ασθένεια”
Το marketing αυτής της βιομηχανίας έχει έναν πυλώνα: Την εμφάνιση της γέννας που είναι μια απολύτως φυσική διαδικασία, ως ασθένεια. Ως γνωστό, στην ασθένεια ο πολίτης είναι ανυπεράσπιστος και δεν υπολογίζει κόστος προκειμένου να τελεσφορήσει η όποια ιατρική διαδικασία. Επιπλέον είναι αδύναμος να ελέγξει την αξία της “υπηρεσίας” που λαμβάνει εκτός αν είναι ο ίδιος ειδικός. Ποιό ζευγάρι όμως θα σκεφθεί το κόστος όταν ακούσει το κλισέ “οι παλμοί του εμβρύου πέφτουν, πρέπει να προχωρήσουμε σε καισαρική” κατά τη διάρκεια της εξέτασης; Ακόμα για την «επιτάχυνση» του τοκετού χρησιμοποιούνται εκτός νοσοκομείου φάρμακα που απαγορεύονται εντός νοσοκομείου, γιατί προκαλούν ταχυκαρδίες ή βραχυκαρδίες, που έχουν σχέση με την εγκεφαλική λειτουργία.

Η βιομηχανία των καισαρικών
Στην Ελλάδα γύρω στο 32% των γυναικών γεννάνε με καισαρική, ενώ ο μέσος όρος στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι 9-13%” μας ενημερώνει ο σύλλογος μαιών – μαιευτών. Εκτός από τις περιπτώσεις που υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, κανείς δεν ενημερώνει το ζευγάρι για τις συνέπειες που έχει η καισαρική τόσο στη γυναίκα όσο και στο έμβρυο και μπορούν να το συνοδεύουν ακόμα και μετά την ενηλικίωση! (Προτείνουμε το βιβλιο του Oden Mitchel εκδόσεις ΡΕΩ για το θέμα). Κι εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι μόνο στην Ελλάδα η απόφαση για καισαρική τομή μπορεί να ληφθεί μόνο από ένα γιατρό, ενώ στο εξωτερικό χρειάζεται να αποφασίσει ομάδα δυο – τριών επιστημόνων (ΣΜΜΕ).

Η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο, το ίδιο και το νεογνό. Στόχος η μεγιστοποίηση του κέρδους, η ελαχιστοποίηση της απασχόλησης ανθρωπίνου δυναμικού, η αύξηση “παραγωγής”.

Γνωστός γυναικολόγος, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, καταγγέλλει προς «Το Βήμα» ότι για το αυξημένο ποσοστό των καισαρικών τομών στην Ελλάδα ευθύνονται και άλλοι λόγοι «πιο… ωφέλιμοι».
«Πολλοί επιλέγουν την καισαρική τομή ­ προβάλλοντας κάποιο πρόβλημα υγείας της γυναίκας ή του παιδιού ­ επειδή συνήθως διαρκεί λιγότερη ώρα από τον φυσιολογικό τοκετό. Η καισαρική τομή διαρκεί κατά μέσον όρο 20 λεπτά, ενώ ο φυσιολογικός τοκετός μπορεί να κρατήσει και ένα 24ωρο. Τη λύση αυτή επιλέγουν κυρίως γυναικολόγοι που συνεργάζονται με ιδιωτικά μαιευτήρια, καθώς δεν βρίσκονται όλες τις ώρες “μέσα”. Συνήθως πηγαίνουν όταν έχουν κάποιον τοκετό. Αν για παράδειγμα τους τύχει δύσκολος τοκετός, θα προτιμήσουν να κάνουν στη γυναίκα καισαρική τομή για να “τελειώσουν” γρηγορότερα. Επιπλέον μέσα στις τρεις ώρες που ενδέχεται να διαρκέσει ένας φυσιολογικός τοκετός μπορούν να κάνουν τρεις καισαρικές τομές. Αντιθέτως, στα κρατικά νοσοκομεία οι γιατροί είναι μισθωτοί και όχι συνεργάτες. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται αρκετές ώρες στο νοσοκομείο. Δεν βιάζονται να φύγουν».

«Αλλοι γιατροί» συνεχίζει «υπολογίζουν την εγκυμοσύνη από την τελευταία περίοδο της γυναίκας και όχι από την ημέρα της σύλληψης. Αυτό έχει το εξής αποτέλεσμα: η γυναίκα φαίνεται ότι βρίσκεται στη 40ή εβδομάδα κυήσεως ενώ στην πραγματικότητα είναι στην 38η εβδομάδα. Ετσι ο γιατρός έχει το πλεονέκτημα να χειριστεί την υπόθεση όπως τον εξυπηρετεί. Στη συνέχεια μπορεί να κάνει ψεύτικη πρόκληση τοκετού (σ.σ.: η μήτρα της γυναίκας, καθώς είναι ανώριμη, δεν κάνει τις απαιτούμενες συσπάσεις) βάζοντας ενδεχομένως μικρότερη ποσότητα φαρμάκου και οδηγείται στην καισαρική τομή».

Ετσι επιτυγχάνεται και η έμμεση μείωση ανθρωπίνου δυναμικού εκτός από τους Γιατρούς που ούτως ή άλλως είναι “συμβεβλημένοι”. Οι επιστήμονες μαίες, που είναι πέντε χιλιάδες στην Ελλάδα, δεν αξιοποιούνται, ετεροαπασχολούνται, υποαπασχολούνται, περιθωριοποιούνται, παροπλίζονται. Κι ας έχουν τετράχρονες σπουδές, εμπειρία και το πτυχίο τους είναι ισότιμο με τα πτυχία των μαιών σ’ όλη την Ευρώπη.

Σε αντίθεση με τις Ελληνίδες, πολλές Βρετανίδες εξακολουθούν να γεννούν όπως οι πρόγονοί τους. Μάλιστα, η δεύτερη μεγαλύτερη ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία της Βρετανίας έπαψε να δικαιολογεί τις δαπάνες των καισαρικών τομών, αφενός διότι δεν μπορούσε να ελέγξει το ακριβές κόστος τους, αφετέρου για να συμβάλει στη μείωση του ποσοστού που υπολογίζεται ότι ανέρχεται στο 19%. Στην Ελλάδα το ποσοστό των καισαρικών τομών εκτιμάται ότι αγγίζει το 47,3%! Οπερ σημαίνει ότι οι μισοί τοκετοί στη χώρα μας γίνονται με αυτή τη μέθοδο. Παρ’ ότι το θέμα είχε θίξει ο πρώην υπουργός Υγείας κ. Αλ. Παπαδόπουλος μιλώντας στη Βουλή στις αρχές του 2001, προκαλώντας μεγάλο θόρυβο, η εικόνα δεν βελτιώθηκε στο ελάχιστο. Μάλλον το αντίθετο συνέβη… Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα που δημοσιεύθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιθεώρηση Δημόσιας Υγείας (European Journal of Public Health) τον περασμένο Μάιο. H έρευνα, η οποία βασίστηκε σε στοιχεία που συγκέντρωσαν οι συντάκτες της από δύο κρατικά και ένα ιδιωτικό μαιευτήριο της Ελλάδας, διενεργήθηκε από ομάδα επιστημόνων της London School of Economics (LSE), με επικεφαλής τον καθηγητή κ. H. Μόσιαλο.

Στην Ελλάδα δυστυχώς, πολλοί τομείς της ιδιωτικής δραστηριότητας με τεράστιους τζίρους είναι ανεξέλεγκτοι. Γεγονός που πολλαπλασιάζει την απληστία εις βάρος της δημόσιας υγείας ακόμα και των ανυπεράσπιστων παιδιών! Δείτε και την ολοκλήρωση της Βιομηχανίας Τοκετών όπως την περιγράφει ο ΣΜΜΕ στο Ριζοσπάστη παρουσιάζοντας τα “εναλλακτικά προϊόντα κερδοφορίας”:

Η ιδιωτικοποίηση της περιγεννητικής φροντίδας, τονίστηκε, κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια, που βέβαια βγαίνουν από τις τσέπες των πολιτών, της ίδιας της ελληνικής οικογένειας: Στα δημόσια μαιευτήρια γεννάνε κατά 85% γυναίκες πρόσφυγες, ενώ τα ιδιωτικά, που έχουν εμφάνιση πολυτελών ξενοδοχείων, είναι πανάκριβα και πληρώνονται συνήθως με στερήσεις ή από κάποια ιδιωτική ασφάλιση, επειδή εργάζεται εκεί ο γιατρός που παρακολουθεί τη μητέρα. Η πολιτεία – υπογραμμίστηκε – δεν ενημερώνει πως ο τοκετός δεν είναι ασθένεια και δε χρειάζεται ολική νάρκωση…

Ο μητρικός θηλασμός δεν προωθείται, αντίθετα στα νοσοκομεία ταΐζουν τα νεογέννητα με ζαχαρωμένο νερό και ξένο γάλα, με αποτέλεσμα να εθίζονται σ’ αυτά! Τεράστια ποσά ξοδεύονται για τη διαφήμιση του ξένου γάλακτος για τα νεογέννητα, παρότι απαγορεύεται στη χώρα μας και έξω χορηγείται μόνο με συνταγή γιατρού (που γράφει το λόγο για τον οποίο το παιδί δε θηλάζει). Γιατί το μητρικό γάλα είναι η καλύτερη και η πιο πλήρης τροφή και δε συγκρίνεται με αυτό των γαλακτοβιομηχανιών. Κι ενώ σε νοσοκομεία άλλων χωρών προωθείται ο μητρικός θηλασμός, εδώ δίνονται εξ αρχής λανθασμένες οδηγίες στις μητέρες και υποβαθμίζεται ο ρόλος της μαίας.

Στη χώρα μας ενώ υπάρχουν μεγάλες ανάγκες και ελλείψεις, οι μαίες παροπλίζονται. Νεαρές μαίες έχουν αποσπαστεί σε νομαρχίες και γραφεία υπουργών. Σε δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και δεν προσλαμβάνονται, ενώ στα ιδιωτικά μαιευτήρια, που δεν ελέγχονται, εκβιάζονται να δεχτούν πράγματα που δεν πρέπει.
Στο μεταξύ στον τόπο μας κάνουν θραύση οι προκλητοί τοκετοί (συνήθως η φράση: «Ελάτε αύριο να σας ξεγεννήσουμε»), τα φάρμακα και η νάρκωση χρησιμοποιούνται κατά κόρο, οι γυναίκες δεν είναι ενημερωμένες για το τι πρέπει να προσέξουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι 97% των γυναικών στη Γαλλία γεννάνε χωρίς να τις «κόψουν», ενώ το 98% στην Ελλάδα – αντίθετα – τις «κόβουν» όπως επισημάνθηκε.

Μίζες σε γιατρούς από ασφαλιστικές εταιρείες
* H ασφαλιστική κάλυψη των νεογνών μετατρέπεται σε παζάρι για μεγαλύτερες προμήθειες σε ιδιωτικές μαιευτικές κλινικές
Νέες μεθόδους για να αυξήσουν τα κέρδη της επιχείρησης και τα έσοδα των γιατρών, εις βάρος των πελατών τους, έχουν «εφεύρει» ορισμένες ιδιωτικές μαιευτικές κλινικές. Σε συνεργασία με ασφαλιστικές εταιρείες «προσφέρουν» νοσοκομειακή κάλυψη των νεογνών. Επίσης, δίνουν τη δυνατότητα στις οικογένειες να δημιουργήσουν τον «κουμπαρά» των παιδιών τους. H προμήθεια της κλινικής φθάνει τα 200 ευρώ, εκ των οποίων τα μισά αποδίδονται στον γιατρό που… μεσολαβεί.

Δεν είναι λίγοι οι γονείς που ακούγοντας τη συγκεκριμένη… προσφορά αγανάκτησαν. Μίλησαν για «καινούργια κόλπα-έσοδα των γιατρών των ιδιωτικών μαιευτηρίων με επίσημες μίζες ακόμη και από ασφάλειες νεογέννητων» και αναρωτήθηκαν: «Από πού θα φυλαχτούμε;». Και δεν έχουν άδικο… Το κόστος του φυσιολογικού τοκετού σε ιδιωτικό μαιευτήριο ξεκινά από 2.000 ευρώ, αν η αμοιβή του γιατρού δεν ξεπεράσει τα… 500 ευρώ και η γυναίκα δεν κάνει επισκληρίδιο αναισθησία. Το ποσόν ανεβαίνει αν η γυναίκα γεννήσει με καισαρική τομή ή νοσηλευθεί σε τρίκλινο, δίκλινο ή μονόκλινο θάλαμο."

Πηγή: www.tovima.gr

Ποιότητα υπηρεσιών ανύπαρκτη...!
Λόγω των υψηλών τιμοκαταλόγων των ιδιωτικών μαιευτηρίων και δη των μεγάλων, θα περιμέναμε να υπάρχει τουλάχιστον μια βασική εξασφάλιση των πελατών, όπως άλλωστε και στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα (που είναι και ασυγκρίτως οικονομικότερα). Διαβάστε την ΕΠΩΝΥΜΗ καταγγελία που ακολουθεί και βγάλτε τα συμπεράσματα σας:

"Ιδιωτικά ναι, μαιευτήρια όχι!
Φίλοι μου για σας. Παρακαλώ βοηθήστε με να διαδώσουμε την παρακάτω ιστορία σε όσους περισσότερους μπορούμε. Το θέμα είναι αρκετά σοβαρό και νομίζω ότι αφορά πολλούς από εσάς ή φίλους σας. Τίτλος της ιστορίας «Όλα μπορεί να συμβούν» Την Πέμπτη 15/11/2007 η σύζυγός μου γέννησε το δεύτερο παιδί μας σε γνωστό μαιευτήριο των Αθηνών, γνωστό και ως «ξενοδοχείο πολυτελείας» (θα σας πω παρακάτω γιατί δεν αναφέρω το όνομα του). Δυστυχώς μας έκατσε το λαχείο να γνωρίσουμε την «άλλη πλευρά» του εν λόγω ιδρύματος που διαφέρει δραματικά από το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα με το οποίο πλασάρεται στον κόσμο. Επιλέξαμε μονόκλινο δωμάτιο και όλα πήγαιναν καλά μέχρι και την Κυριακή το απόγευμα. Βγήκαμε από το δωμάτιο για να περπατήσει η λεχώνα, όπως της είχε συστήσει ο ιατρός της και λείψαμε περίπου 15 λεπτά. Όταν επιστρέψαμε διαπιστώσαμε ότι είχαν κάνει «φτερά» το laptop μου, η φωτογραφική μηχανή, πορτοφόλια και πιστωτικές κάρτες. 19:30 της Κυριακής! Με τρομακτική άνεση! Μέσα από το δωμάτιο! Με φουλ βάρδια! Ενημερώσαμε αμέσως το προσωπικό του ορόφου και αυτό με τη σειρά του ενημέρωσε την ασφάλεια του κτηρίου. Η αντίδραση ήταν άμεση (sic). Ο πρώτος σεκιουριτάς εμφανίστηκε μετά από 20 λεπτά (!), άνετος, κυριλέ, και όταν τον ενημέρωσα για το γεγονός αντί να σημάνει συναγερμό, προσπαθούσε να πείσει ότι δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στο μαιευτήριο, ότι πρέπει να θυμηθούμε μήπως τα είχαμε βάλει κάπου και το είχαμε ξεχάσει και γενικά έδωσε πολύτιμο χρόνο σε όποιον τα είχε πάρει να μπορέσει να τα απομακρύνει. Εμφανίζεται ο υπεύθυνος της ασφάλειας του μαιευτηρίου ο οποίος δίνει εντολή σε υφιστάμενο του να με πάει «μια βόλτα» σε όλους τους ορόφους μήπως και δούμε κάτι! Λες και ο κλέφτης θα κυκλοφορούσε με το laptop ανα χείρας διαλαλώντας το κατόρθωμά του!. Όταν του είπα ότι μάλλον πρέπει να βάλουν ανθρώπους τους στις εξόδους του κτηρίου, με έγραψε κανονικά και όπως θα δείτε παρακάτω αυτό ήταν σαφής εντολή της διοίκησης να « μην διαταραχτεί το κλίμα του νοσοκομείου»! Πήγαμε τελικά να δούμε τις κάμερες στο φυλάκιο της εταιρίας σεκιούριτι όπου διαπίστωσα ότι καμία από τις εξόδους του μαιευτηρίου δεν καλύπτεται από κάμερα και η μόνη που μπορούσε κάτι να δείξει ήταν μία που έδειχνε το πάρκινγκ! Και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να μην μπορείς να δεις αριθμό αυτοκινήτου! Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα ότι είχα παρατηρήσει ότι σε κάθε όροφο υπάρχει κάμερα που καλύπτει την είσοδο προς τα δωμάτια και θα σας πω πως το θυμόμουνα. Το Σάββατο το βράδυ, όταν πήγα στο μαιευτήριο γύρω στις 00:30, διαπίστωσα έκπληκτος ότι έφτασα στο δωμάτιο της γυναίκας μου ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ διασχίζοντας σχεδόν όλο το κτήριο. Προβληματίστηκα από το γεγονός και τότε ψάχνοντας τον όροφο διαπίστωσα ότι υπάρχει κάμερα που κάλυπτε την είσοδο του ορόφου και ηρέμησα θεωρώντας ότι τουλάχιστον κάποιος παρακολουθεί ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Τζίφος όμως. Όταν ζήτησα από τους υπεύθυνους ασφαλείας να δούμε την καταγραφή της κάμερας του ορόφου μας πήρα τις εξής απαντήσεις: ο ένας μου είπε ότι οι κάμερες δεν δουλεύουν γιατί τους «έχουν απαγορέψει νομοθετικά (sic) να έχουν κάμερες! , ο άλλος μου είπε ότι δουλεύουν αλλά δεν αποθηκεύουν τις καταγραφές(!!). Ακόμα και η κάμερα που δείχνει την είσοδο στο θάλαμο που φυλάσσονται τα βρέφη ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ μου είπαν! Δηλαδή μπαίνω, διαλέγω μωρό όπως ακριβώς το θέλω, φεύγω και αν δεν με πιάσουν ΓΙΑ ΣΑΣ! Αποφασίσαμε να φωνάξουμε την αστυνομία. Προσοχή. Εμείς, όχι το μαιευτήριο. Ήρθαν όντως δυο αστυφύλακες, κατέγραψαν το συμβάν και από εκείνη τη στιγμή άρχισε το πανηγύρι. Ξαφνικά λες και είχαμε λέπρα. Δεν τόλμαγε κανένας από το (εξαιρετικό μέχρι εκείνη την ώρα) προσωπικό. Για να φέρουν φαγητό στη λεχώνα έπρεπε να τους ενημερώσουμε εμείς και μας δικαιολογούνταν ότι «δεν ήθελαν να μας ενοχλήσουν»! Φυσικά από την διοίκηση ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ενώ όλοι στο νοσοκομείο «έπεφταν από τα σύννεφα» και μας διαβεβαίωναν ότι πρώτη φορά συμβαίνει τέτοιο γεγονός σε όλα τα χρόνια λειτουργίας του και που λογικά θα έπρεπε να κινητοποιήσει άπαντες, δεν μας πήραν ούτε ένα τηλέφωνο να ηρεμήσουν τουλάχιστον την λεχώνα που όπως καταλαβαίνετε είχε φρικάρει με όλα αυτά. Να δείξουν τουλάχιστον ότι κάνουν κάτι. Ότι υπάρχουν και έχουν ενοχληθεί από το γεγονός. Ή για να ακριβολογούμε, έκαναν αισθητή τη παρουσία τους περνώντας γραμμή στο προσωπικό να μας αντιμετωπίζει σαν να φταίγαμε εμείς για ότι συνέβη! Την άλλη μέρα το πρωί και αφού περιμέναμε οι αφελείς ότι κάποιος θα έρθει από την διοίκηση να μας μιλήσει, έφτασε μεσημέρι και έπρεπε να αδειάσουμε το δωμάτιο, να πληρώσουμε και να φύγουμε. Αποφασίζω να ζητήσω να δω τον γενικό διευθυντή. Μετά από 5 φορές που το ζήτησα στην προϊσταμένη του ορόφου, ήρθαν δύο κυρίες και μου είπαν ότι ο κος ταδε θα μας δεχτεί (sic) στο γραφείο του. Πήγαμε μαζί με την γυναίκα μου στον κύριο τάδε ο οποίος όμως δεν ήταν γενικός διευθυντής αλλά νομικός σύμβουλος. Διαπίστωσα ότι φυσικά ήταν πλήρως ενημερωμένος για το γεγονός, είχε φέρει μάλιστα και κάτι εκπαιδευόμενους βοηθούς που ψάχνανε νόμους και συμβόλαια και μας είπε ότι «η μόνη ευθύνη που φέρει το μαιευτήριο είναι για απώλειες μέχρι 88 ευρώ!» Γιούπι! Αναγνώρισε δηλαδή ότι κάτι μπορεί να κλάπηκε αλλά «ας προσέχατε να μην φέρνατε αντικείμενα αξίας στο θάλαμο». Όταν του επισήμανα ότι δεν είναι το θέμα τα υλικά που κλάπηκαν αλλά η παντελής έλλειψη ασφάλειας στην εταιρία του, η άθλια αντιμετώπιση μας από το προσωπικό μετά το συμβάν και η ταλαιπωρία που περάσαμε έφτασε στο σημείο να μας βάλει τις φωνές, να πιάσουν την γυναίκα μου τα κλάματα και να γίνει χαμός. Ζητάω επιτακτικά να δω τον γενικό διευθυντή. Συναντάμε τελικά τον κύριο γενικό στο γραφείο του. Θα σας πω μόνο μια ατάκα του για να δείτε σε τι επίπεδα κυμάνθηκε η κουβέντα. Κος Γενικός: Όλα μπορούν να συμβούν κύριε μου. Ακόμα και οι δίδυμοι πύργοι έπεσαν οπότε όλα μπορούν να συμβούν. Τι να κάνουμε. Σοκ. Αφού μας ενημέρωσε ότι ΘΑ κάνει έρευνα για το θέμα (μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω δεν μας έχει ενοχλήσει κανείς για πληροφορίες κλπ) και αφού εκθείασε τα (ανύπαρκτα) μέτρα ασφαλείας της εταιρίας που διοικεί ( έχουμε πλήρες σύστημα παρακολούθησης (!), 35 σεκιουριτάδες (αν πάτε και δείτε έστω και 2 εκτός από αυτούς που φυλάνε το πάρκινγκ να μου τρυπήσετε την μύτη) και ότι δεν έχει ξαναγίνει ότι η επιχείρησή του είναι «τόπος χαράς» και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαταραχτεί το καλό κλίμα και η ηρεμία και ότι (κύριε ελέησον) δεν έχει χαθεί ποτέ παιδί από εδώ(!) κλπ κλπ με απείλησε ότι αν βγει κάτι παραέξω θα «σας κυνηγήσω»! Παραδέχτηκε δε ότι είναι αδύνατον να μπορέσουν να ελέγξουν τις χιλιάδες των εισερχόμενων στο μαιευτήριο δηλαδή με λίγα λόγια «ENTER AT YOUR OWN RISK!». Με ευχαρίστησε δε για την ενημέρωση που του κάναμε και που θα τους βοηθήσει να βελτιώσουν το (κατά τα άλλα άψογο) σύστημα ασφαλείας τους! Όταν πολύ ευγενικά του είπα ότι ούτε οι κάμερες δουλεύουν ούτε σεκιουριτάδες υπάρχουν, μας έβαλε και αυτός τις φωνές κατηγορώντας μας ότι τον προσβάλουμε και ότι δυσφημούμε την εταιρία του. Κι όλα αυτά χωρίς ούτε ένα συγγνώμη. Τελικά του επισήμανα ότι αδυνατούμε να πληρώσουμε γιατί μας έκλεψαν τις πιστωτικές, μας είπε ότι θα βοηθήσει να εκδοθεί άμεσα νέα πιστωτική (!). Γυρίζοντας στο δωμάτιο διαπιστώνουμε ότι έχουν αρχίσει και μοιράζουν κλειδιά στα μονόκλινα και να εμφανίζονται από το πουθενά σεκιουριτάδες. ΟΛΕ! Το σύστημα λειτούργησε! Πήρα το παιδί και έφυγα. Φυσικά και δεν πλήρωσα. Και δεν με εμπόδισε κανένας! Το χειρότερο από όλα είναι ότι διαπιστώνεις πόσο ανίσχυρος είναι κανείς απέναντι στις εταιρίες – τέρατα. Τα συμπεράσματα δικά σας. (Τάσος Καζάκος, Ελεύθερος Τύπος)"

Εγώ βρήκα το παραπάνω υπέροχο κι ενημερωτικότατο άρθρο στο blog της Αριάδνης κι εκείνη το βρήκε στο Οlympia.gr . To θεωρώ σχεδόν υποχρέωσή μου να το αναδημοσιεύσω!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


...Φτου, Ξελευθερία"!!!
Απολύτως σωστή η έκφραση "καλή λευτεριά" που λένε στις εγκύους! Πραγματικά έτσι αισθάνθηκα από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά τη γέννα: ελευθερία κινήσεων βασικά αφού δεν έχεις όλη αυτή την τεράστια (πλέον στον 9ο μήνα) κοιλιά να δυσχεραίνει τις κινήσεις σου, ακόμη & την αναπνοή σου! Γέννησα λοιπόν ξημερώματα 29ης Μαίου κι αποκτήσαμε άλλο ένα υγιέστατο κοριτσάκι, καρμπόν κι αυτό στην εμφάνιση με τον μπαμπούλη του...! Ο οποίος μάλιστα χαζομπαμπάς, επέμενε να είναι αυτή τη φορά μέσα στο χειρουργείο κατά τον τοκετό κι έκοψε μόνος του τον ομφάλιο λώρο μόλις γεννήθηκε το μωρό!!! Απίστευτα μαγική στιγμή, από αυτές που & οι δυό μας θα θυμόμαστε πάντοτε!

Η "μεγάλη" μου κόρη (μέχρι χθες ήταν μικρή!) αντιμετώπισε εξαρχής το μωρό τόσο όμορφα & με τόση αγάπη & τρυφερότητα που ούτε στα πιό τρελά μου όνειρα δεν το περίμενα! Σαν κουκλίτσα την έχει την μπέμπα! Την κουνάει στο καρότσι για να κοιμηθεί, της μιλάει γλυκά, με βοηθάει & γενικά όλο το πακέτο της καλής πραγματικά συμπεριφοράς! Στην αρχή μάλιστα που φέραμε το μωρό στο σπίτι, όταν αυτό έκλαιγε, έκλαιγε & η Σμαραγδούλα με δάκρυα & με ρωτούσε "τί έχει το μωρό μας μαμά;"...!

Βέβαια από κούραση ή μάλλον αϋπνία, πέρασα δύσκολα. Ευτυχώς οι γονείς μου είχαν έρθει για βοήθεια -όπως τους ζήτησα- κι εγώ το μόνο που είχα να σκεφτώ 2 μήνες τώρα ήταν ο θηλασμός του βρέφους! Πραγματικά δεν υπάρχει πιό γλυκιά στιγμή στη ζωή μιας γυναίκας από αυτή που κρατάει το νεογέννητο στην αγκαλιά της & το θηλάζει! Δεν περιγράφονται με λόγια τα συναισθήματα που σου γεννιούνται, είναι από τις μαγικές στιγμές που δίνουν αξία στη ζωή μας! Και το βλέπεις μέρα με την ημέρα να μεγαλώνει (τώρα πλέον η μπέμπα μόλις τη θηλάσω αρχίζει τα χαμόγελα!) κι αισθάνεσαι ακόμα πιό υπέροχα & πιό χαζομαμά...

Το κακό δύο μήνες τώρα που είχα εδώ τους δικούς μου ήταν οι διαρκείς έλεγχοι που μου κάναν σε όλα, αλλά σε όλα όμως! Πότε θα ταΐσω τη Σμαράγδα, πόσο θα την ταΐσω, τί, πως, τί θα της φορέσω, όλα... Κι εγώ που έχω μάθει τόσα χρόνια τώρα να ζω μόνη μου & να μη δέχομαι παρεμβάσεις από κανέναν, παρότι ήμουν προετοιμασμένη για όλο αυτό, ένιωθα συνήθως σε "πόλεμο" μαζί τους. Ξέρω φυσικά πόσο με αγαπάνε & πως δεν το κάνουν με κακία, ωστόσο όταν έχεις μάθει μόνη σου & ξαφνικά οι γονείς σου αρχίζουν να επεμβαίνουν σε όλα, κάποια στιγμή αρχίζεις να χάνεις την υπομονή σου. Από αυτή την άποψη, ο τίτλος του ποστ έχει διπλό νόημα για μένα: ξελευθερία από την κύηση αλλά & ξελευθερία από τους γονείς μου που πλέον έφυγαν πάλι! Φυσικά & τους αγαπώ κι εγώ & τους το είπα όταν έφευγαν, αλλά η νοοτροπία τους απέχει πάαααρα πολύ από τη δική μου, οπότε το ρητό μακρυά κι αγαπημένοι έχει νόημα στην περίπτωσή μας. Ελπίζω αυτό να μας γίνει μάθημα & να μη γίνουμε κι εμείς έτσι (το ίδιο καταπιεστικοί) στα παιδιά μας αργότερα!

Το μωρό τώρα, ευτυχώς είναι ένα γλυκύτατο πλασματάκι, πολύ-πολύ ήσυχο, τόσο που μόλις ξυπνήσει για να φάει, αντί να κλάψει αρχίζει να πιπιλάει τα χεράκια του!!! Με κάνει να νιώθω σα να ξαναγεννήθηκα το ότι απέκτησα πάλι μωρό..! Και μάλιστα, επειδή αυτή τη φορά έχω προηγούμενη εμπειρία που την απέκτησα μεγαλώνοντας τη Σμαραγδούλα, αυτό το μωρό πραγματικά το απολαμβάνω κάθε στιγμή! Στην 1η μου κορούλα πριν 3 χρόνια είχα μονίμως άγχος για όλα, ακόμη & για το πως θα την κρατώ στην αγκαλιά μου, ενώ τώρα που δεν αγχώνομαι για τίποτα μπορώ & ζω πραγματικά την κάθε στιγμή μαζί της!

Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε με τον άντρα μου είναι όντως ευλογία, ωστόσο εγώ έτσι αισθάνομαι: απίστευτα τυχερή κι ευλογημένη! Είμαστε αγαπημένοι, υγιείς, τρελλά ερωτευμένοι (ΝΑΙ, όσο ανέφικτο κι αν ακούγεται μπορεί να υπάρχει έρωτας σε ένα ζευγάρι όσα χρόνια κι αν περάσουν!!!), αγκαλιάζουμε τα 2 πανέμορφα παιδάκια μας! Μακάρι να κρατήσει η αίσθηση αυτή & μακάρι ειλικρινά να τη ζήσουν όλοι οι άνθρωποι, γιατί δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο...

Σας φιλώ όλους γλυκά & σας εύχομαι καλές βουτιές (κι εμείς αρχίσαμε τα μπανάκια)!
Μαρία.

PS: Σας αφιερώνω το τραγουδάκι του Μύρωνα Στρατή που μου κόλλησε τελευταία "Πάνω απ΄όλα"! Αν προλάβω θα το βάλω για σας μουσική υπόκρουση!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




Ένας Άντρας, Δύο Κόρες & Εγώ!!!

Το post θα αναπτυχθεί με την ...πρώτη ευκαιρία! Βλέπετε, με νεογέννητο μωράκι στην οικογένεια, ο ελεύθερος χρόνος είναι πραγματικά ελάχιστος!
Φιλάκια σας,
Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ





ENA ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

"Περίεργος ο τίτλος του post", θα μου πείτε. Θα δείτε όμως πως δεν είναι & τόσο...
Έβλεπα απόψε ένα επεισόδιο του γνωστού "Sex & the City", στο οποίο τα κορίτσια-φίλες που πρωταγωνιστούν διαπαργαματεύονταν το θέμα του "τρίο". Θέμα που στις μέρες μας & στη χώρα μας έχει πάρει -έστω & ανομολόγητα- μεγάλες διαστάσεις. Κάπου λοιπόν μέσα στο επεισόδιο, η σεμνή της παρέας (& ίσως η πιό αφελής σε άλλα ζητήματα) η Σάρλοτ, είπε τη σοφή ατάκα: "πόσο καλά ξέρουμε τελικά αυτούς με τους οποίους κοιμόμαστε;;;"
Άσχετα με το θέμα του επεισοδίου, η ατάκα αυτή με έβαλε σε μεγάλες σκέψεις κι εμένα! Πολλά ερωτήματα ξαφνικά άρχισαν να δημιουργούνται & στο δικό μου μυαλό: τί σημασία έχουν τελικά τα χρόνια τα οποία μπορεί να ζεις με κάποιον; Μπορείς ποτέ να είσαι 100% σίγουρος/η πως ο σύντροφός σου είτε σε "κερατώνει" συστηματικά, είτε όποτε του δοθεί η ευκαιρία, είτε ακόμη & πως μια φορά μόνο, έχει υποπέσει στον πειρασμό; Άλλωστε, & για να ευθυμήσω λιγάκι το θέμα μου, όπως λέει κι ένα άλλο σοφό ρητό, "ο κερατάς το μαθαίνει πάντοτε τελευταίος", σωστά;!
Αλλά ας εξετάσουμε το θέμα πιό ρεαλιστικά: σύμφωνα με τελευταίες στατιστικές ένας στους τρεις συνανθρώπους μας δηλώνουν πως έχουν απατήσει τουλάχιστον μία φορά το έτερόν τους ήμισυ... Ποσοστό συντριπτικά μεγάλο για το δικό μου (μονογαμικά σκεπτόμενο) μυαλό, αλλά από την άλλη, αν λάβουμε υπόψη & τη φύση του ερωτήματος (το ότι δλδ δεν είναι σε όλους εύκολο να παραδεχτούν μια απιστία), ποσοστό που θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερο! Άρα;
Άρα αγαπημένοι μου φίλοι, θα θυμηθώ τώρα με πικρία την άλλη σοφή ατάκα της παλιάς μας ελληνικής ταινίας: "έχουμε γίνει εδώ μέσα, Σόδομα & Γόμορα!" της αείμνηστης Σαπφού Νοταρά...
Και θα σπεύσω να συμβουλεύσω όλους & όλες σας (& τον εαυτό μου φυσικά!), να ΜΗΝ εμπιστεύεστε ειδικά σ΄αυτό το τόσο σοβαρό πραγματικά θέμα κανέναν & καμμία, όσο κι αν τον αγαπάτε & η καρδούλα σας σας λέει πως σας είναι πιστός/ή, όσο κι αν θέλετε να πιστεύετε πως δεν σας απατάει! Για χίλιους δύο λόγους, είναι απόλυτη ανάγκη να παίρνετε ΠΑΝΤΟΤΕ τις προφυλάξεις σας! Γιατί δεν είναι μόνο το AIDS που καιροφυλακτεί μα εκατοντάδες άλλα εξίσου σοβαρά νοσήματα που μπορεί ξαφνικά να βρεθείτε να τα κουβαλάτε & να σας έρθει σα σκαμπίλι ουρανοκατέβατο & να αναρωτιέστε μετά από πού τα οικονομήσατε!!! Γιατί στο κάτω-κάτω η υγεία είναι ένας τομέας που δε σηκώνει παιχνίδια ή επιπολαιότητες, αφού αν μια φορά πάθεις κάτι μπορεί να το πληρώνεις μετά πολύ ακριβά για μια ολόκληρη ζωή!
Κι έπειτα, γιατί να εφησυχάζουμε & να αφήνουμε τη δική μας υγεία στην πιθανή ωριμότητα & υπευθυνότητα του συντρόφου μας, αλλά να μην αναλαμβάνουμε οι ίδιοι τις ευθύνες μας & να μην προστατεύουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας; Εξάλλου, ο σύντροφός μας εάν είχε αυτή την υπευθυνότητα που εμείς μπορεί να θέλουμε να του προσδίδουμε, δε θα είχε ίσως καν ενσκύψει σε κανέναν πειρασμό της μιας βραδιάς, ωστόσο για δείτε γύρω σας/μας, από παντού ξεφυτρώνουν σεξουαλικά σκάνδαλα. Ακόμη & αυτοί που θεωρούνται οι πιό πιστοί, ή πιό υπεράνω υποψίας, τελικά αποδεικνύονται ανάξιοι εμπιστοσύνης, δυστυχώς!
Ξέρω, τώρα θα μου πείτε τα γνωστά & τετριμμένα: "ναι, αλλά είναι άλλη η αίσθηση χωρίς την προφύλαξη", "το προφυλακτικό ίσως μειώνει την ερωτική απόλαυση", κ.λ.π. Κι εγώ σας απαντώ "ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ"!!! Όλα μια ιδέα & μια συνήθεια είναι! Βρείτε άλλους τρόπους να μεγενθύνετε την απόλαυσή σας, πειραματιστείτε, στο sex δεν πρέπει να υπάρχουν ντροπές! Κι εντέλει, τί να το κάνω εγώ να έχω την τέλεια αίσθηση κατά τη διάρκεια του sex αν είναι να ξυπνήσω το πρωί με χλαμύδια, ή σύφιλη ή κονδυλώματα ή δεν ξέρω κι εγώ τί;;; Και να πληρώνω μετά (είτε με παροδικές αλλά επίπονες θεραπείες, είτε για μια ζωή) την ανευθυνότητα του συντρόφου μου αλλά & τη δική μου ευπιστία & αφέλεια που νόμιζα πως μπορούσε να μου ήταν πιστός;! Και στο κάτω-κάτω, μακάρι να μου είναι πιστός πάντοτε, εγώ έχω τίποτα να χάσω αν λαμβάνω & τα μέτρα μου σαν καλή κι ενημερωμένη πολίτης της σημερινής μας "αλαλούμ" κοινωνίας;;; Όχι πέστε μου: έχω;
Γι΄αυτό λοιπόν φίλοι μου, όσο κι αν σας ταρακουνάω ή σας βάζω ιδέες, ή ακόμη & σας θυμώνω με το σημερινό μου post, εσείς τα μάτια σας όχι απλά 14 αλλά χίλια τέσσερα! "Προσέχουμε για να έχουμε" που λένε! ΄Οχι τίποτα άλλο δλδ, αλλά για να μη μας περνάνε μετά & για ...λαλάκες!
Φιλάκια σε όλους/ες κι εύχομαι να σας προβλημάτισα έστω λιγάκι!
Την Καλημέρα μου!

UPDATE:
Μετά από σχόλιο του φίλου Nikiplos, παραθέτω ένα συγκλονιστικό πραγματικά link που πρέπει όλοι να διαβάσετε...
http://zwhaggelou.blogspot.com
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ!
Από χθες το πρωί ξυπνάω πρησμένη στα χέρια, στα πόδια, ακόμη & στο πρόσωπο... Όχι, δεν έχω πάθει κανενός είδους ασφυξία ούτε με τσίμπησαν μέλισσες ή άλλα ζουζουνοειδή. Απλά ο οργανισμός μου ετοιμάζεται για τη μεγάλη στιγμή! Το ίδιο ακριβώς μου συνέβαινε & πριν 3 χρόνια λίγο πριν γεννήσω την κόρη μου. Ξεκίνησα να πρήζομαι & σε 2 περίπου εβδομάδες γέννησα! Κάπως έτσι νομίζω θα γίνει & τώρα & το περιμένω με απίστευτη λαχτάρα & χαρά! Ναι, έχω τρέλλα με τα μωράκια, ναι, μόνο που σκέπτομαι πως θα μοσχοβολάει πάλι το σπίτι "μωρουδίλες" αδημονώ! Όχι, δεν έχω την παραμικρή αγωνία για τη διαδικασία της γέννας (εδώ δεν είχα την 1η φορά, τώρα θα έχω;), ξέρω πως όλα θα πάνε μια χαρά & λίαν συντόμως θα κρατώ πάλι στην αγκαλίτσα μου ένα τρυφερό τόσο δα κορμάκι! Αυτό το κορμάκι που εδώ & 2-3 μήνες με έχει τρελλάνει στις κλωτσιές! Όλο μου το "είναι" έχει κυριευτεί από λαχτάρα να το δω επιτέλους αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι, να το σφίξω στην αγκαλιά μου, να το θηλάσω, να δω σε ποιόν από τους δυό μας θα μοιάζει, αν θα μοιάζει στη Σμαραγδούλα, κ.λ.π.
Ξέρω βέβαια πως στην αρχή τουλάχιστον θα έχει πολύυυυ τρέξιμο & αϋπνία για μένα, θυμάμαι τις πρώτες 40 μέρες μετά τη γέννα της 1ης φοράς είχαν γεμίσει τα πόδια μου μελανιές γιατί από τη νύστα περπατούσα & κουτουλούσα πάνω στα έπιπλα, αλλά γι΄αυτό έχω καλέσει πάλι ενισχύσεις: θα έρθουν οι γονείς μου από τη Λάρισα & θα μείνουν μέχρι να σαραντίσω. Έ, όσο να πεις, μια μαμά σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη: δεν μπορεί βέβαια εκείνη να θηλάσει το μωρό, μπορεί όμως μια χαρά να μαγειρέψει, να συμαζέψει το σπίτι (αφού θα έρχεται καθημερινά κόσμος για να δει το μωρό), να το αλλάξει καμμιά πάνα. Έπειτα ο καιρός περνάει γρήγορα, εγώ θα ανακάμψω, οι γονείς μου θα φύγουν, εμείς θα ηρεμήσουμε πάλι & θα μπορώ πια να ρυθμίσω εγώ το ωράριο του μωρού! Ναι, με συμβουλή του παιδίατρου έτσι έκανα & την πρώτη φορά: παρότι τα μωρούλια ξυπνάνε για να φάνε & το βράδυ (έτσι εξηγείται η αϋπνία των μαμάδων) μόλις πέρασαν οι 40 πρώτες κρίσιμες μέρες, είχα αφήσει τη μικρή 2 βράδια να τσιρίζει...! Το πστεύετε; Κι όμως το έκανα! Μπορεί να έκλαιγα κι εγώ μαζί της, ωστόσο δεν υπέκυψα & δεν τη θήλασα παρά στις 6 το πρωί. Αυτό ήταν: το 3ο βράδυ δεν ξαναξύπνησε πριν αρχίσει να ξημερώνει! Κι έτσι κι εγώ η καϋμένη κατάφερα να ξανακερδίσω σιγά-σιγά τις χαμένες μου ώρες ύπνου! Την ίδια τακτική φυσικά σκοπεύω να ακολουθήσω & τώρα! Πείτε με σκληρή, άκαρδη, δε με ενδιαφέρει: αφού εγώ είδα πως την προηγούμενη φορά με την πρώτη μου κορούλα η τακτική αυτή είχε αποδώσει τόσο καλά, δε σκοπεύω να την αλλάξω τώρα, όχι τίποτε άλλο, αλλά γιατί δεν είμαι & μαζόχα...!
Κι ύστερα θα έχει πιάσει για τα καλά το καλοκαιράκι & θα μπορούμε να αρχίσουμε να πηγαίνουμε & για κανένα μπανάκι που τόσο τα αγαπώ! Και η Σμαραγδούλα επίσης! Ο μπαμπάς μας βέβαια θα ψιλοκατσουφιάζει (ένα περίεργο πράγμα: σχεδόν όλοι οι νησιώτες να μην αγαπούν τα μπάνια, ενώ εμείς οι στεριανοί να λατρεύουμε τη θάλασσα!) αλλά τώρα είναι στη φάση που παίζει τρελλά με την κόρη του (η ηλικία των 3 χρονών βλέπετε είναι ιδιαίτερα ελκυστική!) οπότε κι αυτός θα το διασκεδάζει!
Αυτά τα νέα μας αγαπημένοι μου φίλοι, δεν ξέρω αν θα προλάβω να σας ξαναανεβάσω post πριν τα "γεννητούρια", αν & ακόμη είναι σχετικά νωρίς: στις 19/5ου κατά το γυναικολόγο μου μπαίνω στο μήνα μου, εγώ όμως επειδή & την 1η φορά μόλις μπήκα στον 9ο γέννησα, είπα να σας ενημερώσω από τώρα για να είμαι καλυμμένη. Εύχομαι σε όλους & όλες σας να περνάτε πολύ-πολύ όμορφα, να μην αφήνετε τις αναποδιές ή τους κομπλεξικούς να σας "τσιτώνουν", να χαμογελάτε πολύ & να είστε γενικά αισιόδοξοι για όλα!
Σας φιλώ πολύ γλυκά,
Με Αγάπη,
Μαρία.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




Η Συνταγή της Ευτυχίας!

Ναι, υπάρχει! Ναι, είναι απλή κι εφαρμόσιμη! Ναι, τη γνωρίζω! Όχι, ούτε εγώ την εφαρμόζω πάντοτε (θνητή γαρ). Το παλεύω όμως! Και είναι το πολύ απλό τρίπτυχο:
Να Ζεις, Ν΄ Αγαπάς, Να Γελάς!
΄Ολη η σοφία όλων των ανθρώπινων φυλών ανά τους αιώνες, νομίζω πως συνοψίζεται τελικά σ΄αυτές τις 3 συμβουλές:

ΝΑ ΖΕΙΣ!
Κι όταν λέμε να ζεις, δεν ενοούμε βέβαια να περνάς απλά τις μέρες σου επί της γης. Ενοούμε να ζεις έντονα, διασκεδαστικά, να ρουφάς στην κυριολεξία τη μαγεία των στιγμών που απαρτίζουν τη ζωή σου, να φροντίζεις να κάνεις αυτά που σου αρέσουν κι όχι αυτά που σου επιβάλλουν. Να μην αφήνεσαι απλά να δουλεύεις, να τρως, να κοιμάσαι, να ξυπνάς & πάλι από την αρχή, αλλά να επιλέγεις ΕΣΥ αυτά που σε ευχαριστούν περισσότερο στη ζωή σου, (έξοδοι, ταξίδια, εκδρομές, συναντήσεις με φίλους κι αγαπημένους, παιχνίδια με τα παιδιά σου) & να τα κάνεις πράξη όσο πιό συχνά μπορείς! Γιατί εκεί βρίσκεται το νόημα, η ουσία, η αυτοεκπλήρωση!
Μην αφήνεσαι να μιζεριάζεις με πράγματα ανούσια, μη σε παίρνει από κάτω όταν κάποιος "σου την κάνει", προχώρα, ξέχνα τις αναποδιές, συνέχισε, ξεκόλλα, πάρε βαθειές ανάσες για να σου περάσει ο θυμός, στρέψε την προσοχή σου εκεί που θέλεις ΕΣΥ! Μην ξεχνάς ποτέ πως μπορεί ανά πάσα στιγμή & από χίλιες αιτίες να εκπνεύσεις (ξέρω, βάρβαρο αλλά τόσο αληθινό) & σίγουρα δε θα ήθελες όταν γίνει αυτό να πεις "& τί κατάλαβα; Τί έζησα;..."

Να Αγαπάς!
Τους πάντες! Ξεκίνα οπωσδήποτε από τον εαυτό σου! Ξέχνα τα "πεταχτά" σου αυτάκια που σε χαλάνε όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, τα λίγα παραπανίσια κιλά σου, το μέτριο ανάστημά σου, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να "σου τη δίνει" στην εικόνα σου, αγάπα καταρχήν τον εαυτό σου για τα καλά του κι όχι για όσα εσύ βλέπεις άσχημα (άλλωστε ΌΛΟΙ έχουν & άσχημα!) & να δεις πόσο γρήγορα θα αρχίσουν τότε να σε αγαπούν & οι γύρω σου! Είναι σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία: όταν η δική μας αγάπη για τον εαυτό μας τελειώνει, τότε αυτομάτως & αντανακλαστικά πέφτει στο ελάχιστο & η στάθμη της αγάπης των άλλων για μας! Απολύτως λογικό βέβαια, γιατί πώς να μας αγαπήσει κάποιος/α όταν βλέπει/νιώθει πως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας;
Έπειτα, αφού τα βρεις με σένα τον ίδιο, ξεκίνα να αγαπάς όλο τον κόσμο γύρω σου! Είναι εύκολο κι ας νόμιζες μέχρι χθες το αντίθετο: ΌΛΟΙ έχουμε μέσα μας καλά & άσχημα στοιχεία, πάψε να εστιάζεις στα άσχημα/εκνευριστικά/κουραστικά στοιχεία των γύρω σου, προσπέρασέ τα σα να μην υπάρχουν κι εσύ επικεντρώσου μονάχα στα όμορφα! Στην καλή τους καρδιά, στη φιλοτιμία τους, στο χιούμορ τους, στην εξυπνάδα τους, στη γλύκα τους, σε ό,τι τέλος πάντων έχει ο καθένας τους που σε ελκύει & σε κάνει να νιώθεις όμορφα μαζί τους! Μόλις το καταφέρεις, θα δεις πόσο πιό όμορφα θα νιώσεις κι εσύ ακαριαία, αλλά & πόσο πιό ζεστές θα γίνουν οι σχέσεις σου με τους γύρω σου! Εξάλλου, όλοι αυτό επιζητούν/με: τη θαλπωρή & την ασφάλεια μια αληθινής & ουσιώδους σχέσης, είτε με το έτερόν μας ήμισυ, είτε με το/η φίλο μας, είτε με τα αδέρφια μας! Δεν είναι καθόλου δύσκολο να την αποκτήσουμε, απλά χρειάζεται να κάνουμε εμείς την αρχή!

Να Γελάς!
Εδώ πια τί να πω; Όλοι ξέρουμε πως "το γέλιο δίνει ζωή", πως η ζωή χωρίς χαρά είναι στάσιμη & βασανιστική, πως όταν γελάμε ξαλαφρώνουμε από οτιδήποτε δυσάρεστο μπορεί να κουβαλάμε στα εσώψυχά μας! Αυτό είναι λοιπόν που πρέπει & να κάνουμε: βγάλτε από τη ζωή σας οποιονδήποτε μπορεί να σας γεμίζει πίκρα, απομακρύνεται από το περιβάλλον σας τους κακεντρεχείς & χαιρέκακους ανθρώπους, προσεγγίστε με περισσότερη θέρμη τα άτομα που νιώθετε πως σας κάνουν να χαμογελάτε ευχάριστα! Και χαλαρώστε & τη δική σας στάση ζωής! Μη διστάζετε να ξεσπάσετε σε ένα δυνατό κι εκτονωτικό γέλιο όταν ακούσετε κάτι έξυπνο κι αστείο, αφεθείτε να ξεκαρδιστείτε όταν το έχετε ανάγκη & σας βγαίνει, το γέλιο είναι πραγματικά η αποτοξίνωση της καρδιάς μας από κάθε τί βλαβερό κι επιζήμιο! Κυνηγήστε το, απολαύστε το!

Σας φάνηκε δύσκολη η "Συνταγή της Ευτυχίας"; Δε νομίζω. Δοκιμάστε να βάλετε το τρίπτυχο αυτό σα σκοπό της ζωής σας & θα δείτε τελικά πόσο εύκολο ήταν να το καταφέρετε & να κατακτήσετε τη δική σας ευτυχία! Γιατί η ευτυχία τελικά μπορεί να είναι μόνο στιγμές -όπως λένε κάποιοι- για μένα όμως είναι & τρόπος ζωής, τρόπος σκέψης, τρόπος θεώρησης των πραγμάτων...
Εξάλλου, αφού η ζωή μας είναι τόσο μικρή, γιατί να τη γεμίζουμε με μιζέρια αντί να φροντίζουμε να την κάνουμε πιό όμορφη & πιό γλυκιά;

Σας φιλώ όλους γλυκά & σας εύχομαι από την καρδιά μου λιγότερα νεύρα & περισσότερη χαρά!!!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Για έναν ανεξήγητο λόγο ποτέ δεν άντεχα να ακούσω λαϊκά. Μέχρι που πριν λίγο άκουσα αυτό από τον Πλούταρχο
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ & ΚΑΛΑ!!!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




UPDATE προηγούμενου post περί Barbeque...

Καλημέρα & Καλό Απρίλη σε όλους/ες μας!
Οφείλω μετά το προηγούμενο post να σχολιάσω πως 2 είναι κατά τη γνώμη μου οι λόγοι για τους οποίους & εγώ (όπως & πολλές άλλες ελληνίδες σύζυγοι/σύντροφοι) "λούζονται" τέτοια συμπεριφορά από τον καλό τους:
1. Πως οι μαμάδες των καλών μας, όταν τους ανέτρεφαν κατά το οθωμανικό πρότυπο φρόντιζαν να έχουν τους "κανακάρηδές" τους σε πλήρη αποχή από πάσης φύσεως δουλειά επί του νοικοκυριού, μην τυχόν & τους ...κοπεί η μέση από την κούραση! Με αποτέλεσμα βέβαια, αυτά τα έξυπνα παλληκάρια αργότερα να θεωρούν κεκτημένο τους δικαίωμα το να εθελοτυφλούν μπροστά στις εργασίες που πρέπει να γίνουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Γιατί ήξεραν φυσικά πως θα βρεθεί το "κορόιδο" η σύντροφος να επιληφθεί των πάντων... Και καταντήσαμε έτσι εμείς οι γυναίκες, (της γενιάς μου τουλάχιστον) να είμαστε πράγματι νοικοκυρές, μάνες, σύζυγοι & εργαζόμενες... Φρίκη δλδ!

2. Από την άλλη, εξίσου σημαντικός λόγος που αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει, είναι η δική μας (των γυναικών) ανοχή! Επειδή ακριβώς ερωτευόμαστε κι αγαπάμε αληθινά κι επειδή ξέρουμε τον ξέγνοιαστο τρόπο κατά τον οποίο ανατράφηκαν οι καλοί μας, ντρεπόμαστε έπειτα εμείς να "πατήσουμε πόδι" για να τους αλλάξουμε συνήθειες & να τους δώσουμε την ώθηση που χρειάζονται για να αναλάβουν τις ευθύνες & του σπιτιού εξίσου με μας... Μέγα λάθος βέβαια, αλλά δυστυχώς το κάνουμε! Εδώ είναι που διαφαίνεται άλλωστε & ο γνωστός συναισθηματισμός των γυναικών!

Παρόλα αυτά, επειδή ούτε ηλίθιες είμαστε αλλά ούτε & μαζόχες, πλέον κι εμείς έχουμε αρχίσει να "ξυπνάμε" από το λήθαργο του υπερπροστατευτισμού απέναντί τους ("μην μου κουραστεί το πουλάκι μου") αναζητήσαμε & βρήκαμε άλλες μεθόδους, ώστε & το σπίτι να είναι καθαρό & τακτοποιημένο κι εμείς πιό ξεκούραστες: έτσι νομίζω ελάχιστες κοπέλες σήμερα δεν παίρνουν στα σπίτια τους τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα μια οικιακή βοηθό για καθαριότητα,σίδερο κι όλα τα σχετικά. Και πολύ καλά κάνουμε!!! Οκ, δε θέλεις κύριε να λερώσεις τα χεράκια σου με σκόνες, απορρυπαντικά & τα συναφή; Αφού δεν είσαι σε θέση να κατανοήσεις πως αυτά όλα είναι πράγματα ανούσια κι ανιαρά μεν, αναγκαία δε για την υγιεινή του δικού μας σπιτιού αλλά & της ψυχολογίας μας, αφού δεν ενοείς να δεις πόσο εξίσου με εμάς (αφού μάλιστα κι εμείς εργαζόμαστε όλες σήμερα) είσαι κι εσύ υπεύθυνος για το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το σκούπισμα, το σφουγγάρισμα κι όλα τα συμπαρομαρτούντα, ε, τότε το τραβάει ο οργανισμός σου το εξοδάκι!!! Πλήρωνε λοιπόν κάθε τόσο μια γυναίκα να έρχεται να κάνει όλα όσα εσύ δεν μπορείς ή δε θέλεις! Εξάλλου κι αυτές οι έρημες να ζήσουν πρέπει, κι εμείς (οι άλλες έρημες) να ξεκουραστούμε λιγάκι θέλουμε, οπότε το λύσαμε έτσι μια χαρά το θέμα! Ε, μα; Τί νομίζατε; Πως παντρευόσαστε τη μαμά σας; Ή πως εσείς είστε οι "αγάδες" κι εμείς τα κορόιδα που θα τους υπηρετούν αγόγγυστα; Με λάθος τρόπο σκέψης σας ανέθρεψαν, αλλά δεν πειράζει, εμείς γι΄αυτό ήρθαμε στη ζωή σας, για να σας δώσουμε μια χείρα βοηθείας να τον αλλάξετε! Οκ; Κι όσο για τη δική μας μεγαλύτερη κατά πολύ συνεισφορά στο barbeque, δεν πειράζει, αφού τουλάχιστον ξέρουμε πως π.χ. αύριο θα έρθει η γυναίκα να καθαρίσει το σπίτι, έ σας κάνουμε δώρο το τηγάνισμα των ορεκτικών & τα συναφή...! Χαλάλι σας, αρκεί τουλάχιστον μετά την μπυρίτσα που θα πιείτε στο barbeque να μας χαλαρώσετε κι εμάς λιγάκι. Ξέρετε εσείς τον τρόπο!!!
Φιλάκια βρε άτιμα & ένα ΜΠΡΑΒΟ μέσα από την ψυχή μου σε όσους έχουν ανακαλύψει τον πραγματικό άντρα μέσα τους, αυτόν που δε φοβάται ούτε την ποδιά να φορέσει ούτε & να μαγειρέψει για να ικανοποιήσει μια φορά κι αυτός σε θέματα ουρανίσκου την καλή του!

*ΥΣ: Μην μου πείτε πως δεν του πάει του κυρίου στη φωτο η ποδιά πάαααρα πολύ;!!!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ




To Barbeque!

Μια που η Άνοιξη σε λιγάκι φτάνει, είπα σήμερα να σας θυμίσω τη συνηθισμένη διαδικασία των Barbeques, που είναι κατεξοχήν φαινόμενο της εποχής! Ίσως γελάσετε με ότι διαβάσετε, όμως στη δική μου περίπτωση τα πράγματα όντως έτσι γίνονται… Τα συμπεράσματα (καλά ή άσχημα) δικά σας!
Μόλις ένας άνδρας λοιπόν δηλώσει εθελοντής να «μαγειρέψει» barbeque, η αλυσίδα γεγονότων ακολουθεί ως εξής:

1. Ο άνδρας βγάζει την ψησταριά και τα κάρβουνα.
2. Η γυναίκα πλένει τη σχάρα.
3. Η γυναίκα πάει στο μπακάλικο.
4. Η γυναίκα πάει στο χασάπικο.
5. Η γυναίκα πάει στο ζαχαροπλαστείο ή ακόμη χειρότερα φτιάχνει το γλυκό.
6. Η γυναίκα ετοιμάζει τη σαλάτα και τα λαχανικά.
7. Η γυναίκα ετοιμάζει τα κρέατα για το ψήσιμο.
8. Η γυναίκα βάζει σε ένα δίσκο τα κρέατα με τα σχετικά μπαχαρικά και τα εργαλεία του ψησίματος.
9. Η γυναίκα φέρνει τη σχάρα καθαρή και το δίσκο στον άνδρα που είναι ξαπλωμένος δίπλα στην ψησταριά απολαμβάνοντας την μπύρα του.
10. Ο άνδρας βάζει το κρέας πάνω στη σχάρα.
11. Η γυναίκα μπαίνει στο σπίτι να στρώσει το τραπέζι .
12. Η γυναίκα ρίχνει μια ματιά στα λαχανικά που βράζουν & τηγανίζει τις πατάτες & τα υπόλοιπα ορεκτικά.
13. Η γυναίκα ετοιμάζει το επιδόρπιο.
14. Η γυναίκα ξανά βγαίνει έξω να πει στον άνδρα της ότι καίγεται το κρέας.
15. Ο άνδρας βγάζει το κρέας που παραψήθηκε από τη σχάρα και το πάει στη γυναίκα του.
16. Η γυναίκα ετοιμάζει τα πιάτα και τα βάζει στο τραπέζι.
17. Ο άνδρας βάζει να πιούνε.
18. Η γυναίκα ξεστρώνει το τραπέζι και ετοιμάζει τον καφέ.
19. Η γυναίκα σερβίρει τον καφέ και το επιδόρπιο.
20. Μετά το γεύμα, η γυναίκα μαζεύει το τραπέζι και το τραπεζομάντηλο.
21. Η γυναίκα βάζει πλυντήριο πιάτων, πλένει τις πιατέλες και συμμαζεύει την κουζίνα.
22. Ο άνδρας αφήνει την ψησταριά όπως είναι γιατί …ακόμη καίγονται τα κάρβουνα!
23. Ο άνδρας ρωτάει τη γυναίκα του αν χάρηκε που ΔΕΝ μαγείρεψε σήμερα!
24. Με ένα απορημένο ύφος ο άνδρας βγάζει συμπέρασμα ότι οι γυναίκες δεν είναι ποτέ ευχαριστημένες…
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ



"Σ΄ΌΠΟΙΟΝ ΑΡΈΣΟΥΜΕ,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ..."

Σοφόν το άσμα!
Ετικέτες 0 σχόλια | | edit post
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ


Είναι Τρελλός αυτός ο Ρωμιός...
ή αλλιώς: Πώς σε αναγκάζουν να κάνεις "παζάρι"!


Έχω χαθεί τελευταία, το ξέρω. Είμαστε όλοι καλά, απλά αυτή την περίοδο ανακαινίζουμε ένα παλιό μας σπίτι & δε φαντάζεστε για τί τρέξιμο σας μιλάω! Δεν προλαβαίναμε που δεν προλαβαίναμε (κυριολεκτώ) ούτε να φάμε, τώρα που πρέπει να ξεκλέβουμε χρόνο για να πηγαίνουμε & στα μαγαζιά & να συντονίζουμε τα συνεργεία, τώρα να δείτε πανικός... Αλλά γι΄αυτό θα σας πω παρακάτω, πρώτα θα σας πω τα νέα μου!

Η κοιλίτσα μου πια παραστρογγυλεύει! Μπήκα χθες στον 6ο μήνα, το μωράκι μέσα μου δίνει ρεσιτάλ υπερκινητικότητας, το άλλο απ΄έξω μου (η Σμαραγδούλα) τα ίδια, οπότε όλα καλά! Έχω πάρει μόνο 4 κιλάκια μέχρι στιγμής & χαίρομαι πολύ: στην προηγούμενη εγκυμοσύνη είχα βάλει συνολικά 12 & πάλι 10 μέρες μετά τη γέννα λόγω & του θηλασμού δεν μου είχε μείνει ούτε 1 παραπανίσιο κιλό, οπότε τώρα αν συνεχίσω έτσι (που δε σκοπεύω να αφεθώ) μόλις γεννήσω θα είμαι στα κιλά μου αν όχι & λιγάκι πιό αδύνατη! Μου αγόρασα μάλιστα (δώρο στον εαυτό μου την ημέρα του Βαλεντίνου, μην με πείτε ψώνιο!) ένα καινούριο ελλειπτικό όργανο γυμναστικής & το κατευχαριστιέμαι! Πάντοτε λάτρευα τη γυμναστική (το νούς υγιής εν σώματι υγιές το πιστεύω), tennis, μπάσκετ, voley, ποδόσφαιρο & γυμναστήριο ήταν τα αγαπημένα μου, στα οποία μάλιστα συμμετείχα ενεργά, οπότε τώρα ελλείψει χρόνου γυμνάζομαι έστω στο σπίτι. Μάλιστα την Πρωτοχρονιά είχαμε πάρει στη μικρή το ποδήλατο της Fisher Price που συνδέεται με την TV & το παιδί κάνει πετάλι & ταυτόχρονα παίζει παιχνίδια στην οθόνη & έχουμε πολύυυυ γέλιο! Μπροστά η κόρη με το ποδηλατάκι της & πίσω η μαμά με το ελλειπτικό της! Και χαίρομαι ακόμη περισσότερο γιατί ελπίζω έτσι να της εμφυσήσω την αγάπη μου για γυμναστική, μια που αν πάρει από τον μπαμπά της & σ΄αυτό δεν πρόκειται να γυμναστεί ποτέ στη ζωή του το παιδί! Βέβαια μην τον αδικώ τον καλό μου: μια χαρά διατηρεί τη φόρμα του (οκ, χωρίς τη γράμμωση), απλά αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς λόγω δουλειάς (έχει δική του εταιρεία μηχανοργάνωσης) σχεδόν δεν προλαβαίνει ούτε να φάει. Έχει πλάκα που μιλάμε καμμιά 10αριά φορές την ημέρα στο τηλέφωνο, αλλά από αυτές τις περισσότερες μία δεν μπορεί εκείνη τη στιγμή ο ένας & λέει στον άλλο "σε παίρνω εγώ σε λιγάκι", μία ο άλλος... Φυσικά το προτιμώ χίλιες φορές από ένα διάστημα στο παρελθόν που δουλεύαμε μαζί όλη μέρα! Γιατί τότε είχε καταντήσει η ζωή μας όλη η δουλειά & οι πελάτες, ενώ τώρα τουλάχιστον λείπουμε & λιγάκι ο ένας στον άλλο κι έχουμε & να πούμε τα νέα της ημέρας μας!

Τα της ανακαίνισης τώρα! Ανακαινίζουμε όλο το σπίτι (όχι αυτό που μένουμε ευτυχώς), από κουζίνα & μπάνιο, μέχρι πλακάκια, κουφώματα εσωτερικά κι εξωτερικά, ταπετσαρίες τοίχων κι ό,τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε. Εδώ όμως ήταν που άρχισε το μεγάλο σοκ: στη Ρόδο όλα μα όλα ανεξαιρέτως τα καταστήματα πουλάνε τα είδη τους -άγνωστο γιατί- σχεδόν σε διπλές τιμές (σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα πολύ παραπάνω) από ότι τα αντίστοιχα-ίδια είδη σε άλλες πόλεις της Ελλάδος! Αυτό πώς σας φαίνεται;

Το θέμα είναι πως ακιβώς & λόγω της δουλειάς μας, εμείς ειδικά (κι εγώ με την Πληροφορική ασχολούμαι αφού διατηρώ εκπαιδευτήριο πληροφορικής) δεν υπήρχε περίπτωση να μη ρίχναμε μια έστω ματιά στο Internet για οτιδήποτε από τα παραπάνω χρειαζόμαστε. Κι εδώ ήταν η μεγάλη έκπληξη! Τα ίδια είδη (έπιπλα μπάνιου, κουφώματα, ακόμη & πλακάκια) των ίδιων εταιρειών τα βρήκαμε στα e-shops μεγάλων καταστημάτων στην Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, στις μισές τιμές τουλάχιστον από ό,τι μας τα πουλούσαν εδώ! Το πιστεύετε; Αφού στο τέλος αγανάκτησα τόσο από την αισχροκέρδεια των εδώ καταστηματαρχών που πήγα σε κάποιον από αυτούς με τα links τυπωμένα των ίδιων προΙόντων που σας λέω πως τα βρήκα σε πολύ-πολύ χαμηλότερες τιμές & του την είπα! Ε, μα έχει & η ανοχή τα όριά της! Συγκεκριμένα μια μπανιέρα υδρομασάζ αυτός μας την έδινε 1000 ακριβώς ευρώ παραπάνω, ενώ ένα πανέμορφο πλακάκι μπάνιου, που για την ακρίβεια στο site www.katoikianet.gr (που μάλιστα δε χρεώνει μεταφορικά αλλά τα στέλνει δωρεάν σε όλη την ελληνική περιφέρεια!) εγώ το βρήκα με 14€ το τετραγωνικό, αυτός μας το έδινε 54€/m2... Nαι, καλά διαβάσατε, μιλάμε για 40€/m2 διαφορά!!! Όταν μπήκα από τον δικό του Η/Υ λοιπόν στο net & του τα έδειξα, πήγε στην αρχή να μου πει κάτι αηδίες περί κινέζικων προϊόντων, κ.λ.π. αλλά τελικά μάλλον ντράπηκε (είναι & γνωστός του άντρα μου ο τύπος) & μας ομολόγησε πως & τα δικά του όλα κινέζικα είναι κι ας τα πουλάει "στα ψώνια" ως ιταλικά! "Αφού" λέει, "ΌΛΕΣ πλέον οι μεγάλες, ιταλικές & μη εταιρείες έχουν τα εργοστάσιά τους λόγω βέβαια των πολύ φθηνών εργατικών χεριών στην Κίνα"! Τόσο καλά!

Και σας ρωτώ: φταίω εγώ λοιπόν που αρνούμαι να με εκμεταλλεύονται στην κυριολεξία, τους πάω τα links & ή μου τα δίνουν στις τιμές που τα βρίσκω εκεί (έστω, λίγο παραπάνω λόγω & των μεταφορικών) ή τα παραγγέλνω από το Internet?! Μωρέ net & πάλι net! Eδώ μιλάμε για τεράστιες διαφορές, στα 2 σπίτια, αν αγοράζεις από Αθήνα, φτιάχνεις άλλο ένα τσάμπα! Μ@λάκες είμαστε?
Αναρωτιέμαι όμως, επειδή δεν είναι η 1η φορά που αντιμετωπίζω το θέμα (τα ίδια είδα & πέρσι με κάτι ηλεκτρικά είδη που αγοράσαμε, όπως βέβαια & πολλές φορές με επώνυμες εταιρείες ειδών ένδυσης), ΚΑΝΕΙς δεν τους ελέγχει;;; Τόση πια ασυδοσία; Τέτοιος αντιεπαγγελματισμός; Άν πάω τώρα εγώ & τους καταγγείλω στο συνήγορο του πολίτη ή στο ΙΝΚΑ θα φταίω εγώ ή οι ίδιοι που τόσο αναίσχυντα προσπαθούν να με κατακλέψουν; Βέβαια δεν το κάνω (κακώς κατά τη δική μου εκτίμηση) αφού είναι όλοι γνωστοί του ροδίτη συζύγου μου, αλλά είμαι σίγουρη πως εάν το κάναμε όλοι μας, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα είχαν αναγκαστεί να δουλεύουν με περισσότερη εντιμότητα!

Τέλος πάντων, εγώ πια τα έχω παραγγείλει όλα στις τιμές που ήθελα, τα γράφω όμως αυτά για να σας "πονηρέψω" κι εσάς: πλέον το Internet γι΄αυτό υπάρχει! Κάντε μια αναζήτηση του είδους που σας ενδιαφέρει & θα δείτε πόσο εύκολο πλέον είναι να αγοράσετε από το φθηνότερο κατάστημα ανά την Ελλάδα (τουλάχιστον, γιατί εγώ πχ τις ταπετσαρίες που είναι τόσο στη μόδα, αλλά εδώ ακόμη τις πουλάνε πανάκριβες, τις βρήκα σε ένα ωραιότατο e-shop της Αγγλίας με ούτε το ένα δέκατο της εδώ τιμής τους & ξέρετε πια πόσο έχει πέσει & η ισοτιμία της λίρας με το ευρώ)! Κρίμα είναι τώρα που έχουμε με το Internet τη δυνατότητα να συγκρίνουμε τιμές ανά τον κόσμο, να τους επιτρέπουμε να συνεχίζουν να μας κλέβουν!
Άντε, σας φιλώ γλυκά! Κι εσείς ευχηθείτε μου να προλάβουμε να τελειώσουμε την ανακαίνιση σε κανένα δίμηνο, πριν γεννήσω δηλαδή!

ΥΣ 1: Όχι βέβαια, στη φωτο δεν είμαστε εμείς.
ΥΣ 2: Για τις Απόκριες φέτος (σνιφ) χλωμό το βλέπω να ντυθώ... Με την κοιλιά μόνο σε στολή Οβελίξ θα μπορούσα να μπω! Εσείς όμως που μπορείτε, μην παραλείψετε! Όπως & να το κάνουμε είναι διασκεδαστικότατο έθιμο, γι΄αυτό σας εύχομαι να το κατευχαριστηθείτε!
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

"Πατήστε πάνω στην εικόνα, είναι δωράκι πρωτοχρονιάτικο για να γελάσετε!"

2009, Η κόρη μου!
Οι γιορτές κύλησαν όμορφα σε εντελώς οικογενειακό κλίμα! Φάγαμε πραγματικά πολύ βέβαια, παρότι είμαστε λάτρεις του καλού, μα όχι του πολύ φαγητού. Ωστόσο δε γινόταν διαφορετικά, αφού η αγαπημένη μου πεθερά μας έκανε πάλι το τραπέζι μαζεύοντας όοοολη την οικογένεια (για την ακρίβεια τις 4 οικογένειες) τόσο τα Χριστούγεννα όσο & την Πρωτοχρονιά στο σπίτι της, όπου είχε μαγειρέψει η γυναίκα του κόσμου τα καλά (& φυσικά φρόντιζε επιμελώς να μας ξαναγεμίζει τα πιάτα πριν καλά-καλά αυτά προλάβουν να αδειάσουν). Εκεί κάναμε & τις ανταλλαγές των δώρων & τα μικρά ξεσάλωσαν, εντελώς όμως! Ξαναμμένα που βρέθηκαν όλα μαζί στο σπίτι της λατρεμένης τους γιαγιάς έτρεξαν κι έπαιξαν αυτές τις μέρες, όσο δεν παίζουν νομίζω ούτε όλο το χρόνο μαζί…
Η γλυκιά μου Σμαραγδούλα δείχνει ακόμη πιο χαρούμενη κι ευτυχισμένη τελευταία (καλά, θα συντελούν σ΄αυτό & τα τόσα καινούρια παιχνίδια που έλαβε ως δώρα). Είναι τώρα σε μια υπέροχη ηλικία (30 Οκτώβρη έκλεισε τα δυόμιση χρόνια της), γεμάτη ζωντάνια, απίστευτη ενεργητικότητα, χαρά & …φυσικά μέσα στην αντίδραση! Γελάμε πάαααρα πολύ με τα «κατορθώματά» της & το άτιμο βλέποντας εμάς να ξεκαρδιζόμαστε γελάει έπειτα κι αυτό προσποιητά κι έχει ακόμη πιο πολύ πλάκα!!!
Αυτή τη στιγμή προσπαθώντας να βάλει μόνη της ένα παιδικό dvd να δει (καταλάβατε τώρα εσείς τι τραβάει το dvd player) χτύπησε λιγάκι το κεφαλάκι της κι αμέσως έτρεξε δίπλα μου με σκυμμένο κεφάλι, δείχνοντάς μου με το χεράκι της την κορυφή του κεφαλιού της & λέγοντάς μου: «θα το φιλήσεις μανούλα;!»… Αυτή είναι πάγια τακτική μας: όταν κάπου χτυπήσει λιγάκι τρέχει ψευτοκλαίγοντας να της φιλήσουμε το πονεμένο σημείο «για να περάσει»! Περιέργως αυτό το γλυκό κολπάκι πιάνει, προφανώς για καθαρά ψυχολογικούς δικούς της λόγους, αφού αυτομάτως σταματάει τη γκρίνια!
Α, πόσο υπέροχα είναι όντως τα παιδιά! Είναι πανέξυπνα, αλλά & τόσο πονηρούλικα & αγνά ταυτόχρονα που σε μαγεύουν… Κι επειδή (τώρα το συνειδητοποιώ) καιρό έχω να γράψω για την κοράκλα μου, επιτρέψτε μου το παρόν post να λάβει χαρακτήρα περιγραφικό των τελευταίων της προόδων!
Καταρχήν θα πω για τις εξελίξεις στην ομιλία της! Κάνει πια κανονικότατες συζητήσεις, επιχειρηματολογεί, καλοπιάνει (Ναι, είναι τρομερά διπλωμάτισσα, αλλά πώς να μην είναι το παιδί με τέτοιο μπαμπά σα δάσκαλο!!!), ρωτάει για τα πάντα, παρακαλάει (της αρέσει πολύ να δείχνει ευγενική), αυτοπροβάλλεται & φυσικά απαιτεί! Οπωσδήποτε η άρθρωσή της δεν έχει ακόμη καθαρίσει εντελώς (το γράμμα ξι για παράδειγμα δεν μπορεί ακόμη να το πει), αυτό όμως είναι & το πολύ χαριτωμένο στις ηλικίες αυτές! Ιδού μερικές από τις φρασούλες της (με την απαραίτητη σε σας μετάφραση δίπλα), οι οποίες ηχούν στ΄αυτιά μας σαν την πιο γλυκιά μουσική του κόσμου:
«έψηψη (έκπληξη)», «πίπηγκας (πρίγκηπας)», «ψιψιδάκια (τσιμπιδάκια)», «κόκκινη σκουφίτσα (οκ, αυτό το καταλάβατε)», «ζε σε καλώ (σε παρακαλώ)», «Μαραζούλα (Σμαραγδούλα)», «αφού είμαι κοκυρά (νοικοκυρά) μπαμπά!», « πίποτα (τίποτα)», «ψύπνησα (ξύπνησα)», «κουλασάν (κρουασάν)» !!!

Γελάσατε; Και πού να είστε από μια μεριά να τη βλέπετε live να κάνει τις σκανταλιές της, γεμάτη νάζι, μισοκλείνοντας τα ματάκια, να τραγουδάει (όλη μέρα όμως!), να χορεύει, να ζητά συγνώμη (ναι & αυτό το μάθαμε ήδη, μόνο που πάντοτε το θυμάται αμέσως αφού κάνει κάτι που ξέρει πως δεν έπρεπε!), να ζωγραφίζει αλλά & να γράφει (από τότε που της έδειξε το καλοκαίρι η μητέρα μου να γράφει & καλά «αυγουλάκια» δλδ το γράμμα όμικρον, το έχει μάθει & ζωγραφίζει ίσα με 50 αυγουλάκια ημερησίως!), να γράφει «γάμμα» στον Άη-Βασίλη, να μας εξετάζει με πολύ σοβαρό ύφος με το παιχνίδι στηθοσκόπιο & μετά να κάνει ιατρική διάγνωση & να μας δίνει δήθεν χάπια, να, να, να !!! Βέβαια το κορίτσι είναι & πολύ καλή νοικοκυρά: «μαγειρεύει» με τις κουτάλες της, μας προσφέρει τσάι ή καφέ περιμένοντας έπειτα & το απαιτούμενο σχόλιο πως μας άρεσε πολύ για να καμαρώνει χαρούμενη, «στρώνει» το κρεβατάκι της αλλά & το δικό μας (μόνο που μόλις το τελειώσει έπειτα σκαρφαλώνει πάνω & χοροπηδά κατενθουσιασμένη), τακτοποιεί το καθιστικό (αφού όλη μέρα φέρνει σ΄αυτό παιχνίδια από το δωμάτιό της & τα αραδιάζει παντού, κάθε απόγευμα έχει μάθει πως πρέπει να τα ξαναπάει όλα πίσω στο χώρο της, ευτυχώς!) & τόσα άλλα που θα μπορούσα να γράφω πραγματικά για μέρες…(ξέρω, καθόλου «χαζομαμά» δεν είμαι, μα η αλήθεια είναι πως το ευχαριστιέμαι τόσο πολύ)!
Και φυσικά πετάει & κάτι φράσεις σε ανυποψίαστες στιγμές, εξαιρετικά πετυχημένες: «μαμά, μπαμπά, ο ουρανός έσπασε!» (μια μέρα στο αυτοκίνητο που παρατηρούσε τα σύννεφα στον ορίζοντα), «μαμά (ή μπαμπά κατά περίπτωση) σ΄αγαπάω τόοοσο πολύ!» (κάθε φορά που έχει κάνει ζημιά), «το πόδι μου τλέχει γάλα!» (προχθές που μάτωσε για 1η φορά στη γαμπίτσα όταν έξυσε η ίδια μια παλιά γρατσουνίτσα της), «μη χουριέσαι (=στεναχωριέσαι) μανούλα, θα φάει το λυκό (=γλυκό) η Μαραζούλα !» (σε φάση που δεν ήθελε να φάει το φαγητό της, αλλά ήθελε το γλυκό!), «το μωρό μας κολυμπάει στη θάλασσα τώρα!» (στο γυναικολόγο όταν άκουσε το θόρυβο του υπέρηχου) & τόσα άλλα που πραγματικά λυπάμαι που δεν τα θυμάμαι όλα!!!

Γενικά είμαστε όλοι μια χαρά! Μάθαμε & το φύλλο του μωρού, ΚΟΡΙΤΣΙ πάλι! Σαφώς κι εγώ στην αρχή δεν πολυενθουσιάστηκα γιατί ήθελα αγοράκι αυτή τη φορά (όχι τίποτα άλλο, αλλά για να έχω ελπίδες να μου μοιάζει λιγάκι…), ο Στέλιος μου όμως καθόλου δε στεναχωρήθηκε (μάλλον γιατί εκείνος έχει ήδη έναν υπέροχο γιο, όπως & μια κοράκλα ακόμη από τον πρώτο του γάμο). Τελικά βέβαια κι εγώ το φιλοσόφησα πως έτσι είναι καλύτερα για τη Σμαραγδούλα μου, αφού θα έχει μια αδερφούλα με την οποία θα έχουν μεγαλώσει μαζί για να τα λένε αργότερα! Δεν πτοούμαι λοιπόν, ας γεννηθεί υγιές κι αυτό με το καλό & νομίζω πολύ θα μου άρεσε να έκανα κι ένα 3ο παιδί κι ας έβγαινε κι εκείνο κόρη!
Προς το παρόν έχω άλλες έγνοιες: επειδή είμαι σίγουρη πως η μεγάλη μου θα ζηλέψει αρχικά (όπως κάθε υγιές συναισθηματικά παιδάκι) με την έλευση του μωρού σε μερικούς μήνες, κάνω ήδη προετοιμασία για να τη βοηθήσω να το δεχθεί όσο γίνεται πιο ομαλά! Της μιλώ συχνά για την «αδερφούλα της που θα είναι στην αρχή μικρή & θα έχει την ανάγκη μας επειδή δε θα μπορεί ούτε γάλα να πιεί μόνη της, αλλά που θα τη βοηθήσουμε εμείς να μεγαλώσει γρήγορα για να παίζει με τη Σμαραγδούλα», της «θυμίζω» πως όπως έκανα & σε κείνη έτσι & στο μωρό θα πρέπει να το ταΐζω από το στήθος μου για μερικούς μήνες γιατί δε θα μπορεί να φάει τίποτε άλλο, της ζητώ να μου αλείφει στην κοιλίτσα την κρέμα για την ελαστικότητα του δέρματος (το κάνει με χαρά!) & βέβαια σκοπεύω όταν γεννηθεί το δεύτερο αγγελούδι μου να ζητώ από τη Σμαράγδα να με «βοηθά» με το μωρό για να νιώθει έτσι υπεύθυνη κι αυτή προς εκείνο & να χαίρεται που δε θα την παραγκωνίζω! Και ίδωμεν…
Άλλη σημαντική μας πρόοδος είναι πως μετά από «αγώνα» & ξενύχτια δυόμιση περίπου εβδομάδων «κόψαμε» πια την κούνια! Πλέον κοιμάται μια χαρά στο δικό της κρεβατάκι στο οποίο μάλιστα δεν επιτρέπει να κοιμηθεί κανείς άλλος ..! Έτσι τώρα η κούνια στολίστηκε με κουκλάκια & «ξεκουράζεται» για να υποδεχθεί σε μερικούς μήνες το νέο μέλος της οικογένειας! Για το λόγο αυτό άλλωστε (όπως & γιατί η ζουζούνα μας είναι πολύ ψηλή για την ηλικία της & υπέφερε μέσα στην κούνια πια) φροντίσαμε από τώρα να τη μάθουμε να κοιμάται σε δικό της κρεβάτι, ώστε να μη συνδέσει αργότερα στη σκέψη της τον ερχομό του μωρού με την «αρπαγή» της «δικής της» κούνιας..! Με το ίδιο σκεπτικό κρύψαμε όλα τα μωρουδιακά παιχνίδια. Οπότε νομίζω, μέχρι τον Ιούνιο που θα γεννήσω (4 μηνών είμαι ήδη, απίστευτα γρήγορα τρέχει ο καιρός!) θα έχουμε κάνει μια αρκετά καλή προετοιμασία, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα σενάρια ζήλειας από αυτά που ακούμε/βλέπουμε να ακολουθούν το πρώτο διάστημα (για μετά δεν ανησυχώ καθόλου γιατί ξέρω πως θα έχει τη μικρή υπό την προστασία της!) μετά τη γέννηση ενός μικρότερου παιδιού. Από την άλλη ξέρω πως δεν είναι δυνατό να μη ζηλέψει καθόλου, ωστόσο σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, εάν αυτό συνέβαινε (εάν δλδ δε ζήλευε) τότε θα έπρεπε να στεναχωριέμαι, οπότε εγώ κάνω ήδη ό,τι μπορώ για να τη βοηθήσω να το δεχθεί εύκολα & γρήγορα & από κει & πέρα της έχω & την απαιτούμενη εμπιστοσύνη!

Αυτά τα νέα μας -εν πολλοίς- αγαπημένοι μου φίλοι!
Να σας πω μόνο ακόμη σχετικά με την κρίση στην οικονομία να προνοείτε αλλά να μην πολυαγχώνεστε! Από ό,τι φαίνεται, οι πολύ πλούσιοι έχουν να φοβηθούν πολλά περισσότερα από εμάς! Εμείς το πολύ-πολύ να κόψουμε το κάπνισμα, άντε & τα πολλά …παϊδάκια! Καλό για την υγεία μας θα είναι άλλωστε! Καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη & πραγματώσεις πολλών ονείρων να έχουμε όλοι μας!
Σας φιλώ γλυκά,
Μαρία!