ENA ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

"Περίεργος ο τίτλος του post", θα μου πείτε. Θα δείτε όμως πως δεν είναι & τόσο...
Έβλεπα απόψε ένα επεισόδιο του γνωστού "Sex & the City", στο οποίο τα κορίτσια-φίλες που πρωταγωνιστούν διαπαργαματεύονταν το θέμα του "τρίο". Θέμα που στις μέρες μας & στη χώρα μας έχει πάρει -έστω & ανομολόγητα- μεγάλες διαστάσεις. Κάπου λοιπόν μέσα στο επεισόδιο, η σεμνή της παρέας (& ίσως η πιό αφελής σε άλλα ζητήματα) η Σάρλοτ, είπε τη σοφή ατάκα: "πόσο καλά ξέρουμε τελικά αυτούς με τους οποίους κοιμόμαστε;;;"
Άσχετα με το θέμα του επεισοδίου, η ατάκα αυτή με έβαλε σε μεγάλες σκέψεις κι εμένα! Πολλά ερωτήματα ξαφνικά άρχισαν να δημιουργούνται & στο δικό μου μυαλό: τί σημασία έχουν τελικά τα χρόνια τα οποία μπορεί να ζεις με κάποιον; Μπορείς ποτέ να είσαι 100% σίγουρος/η πως ο σύντροφός σου είτε σε "κερατώνει" συστηματικά, είτε όποτε του δοθεί η ευκαιρία, είτε ακόμη & πως μια φορά μόνο, έχει υποπέσει στον πειρασμό; Άλλωστε, & για να ευθυμήσω λιγάκι το θέμα μου, όπως λέει κι ένα άλλο σοφό ρητό, "ο κερατάς το μαθαίνει πάντοτε τελευταίος", σωστά;!
Αλλά ας εξετάσουμε το θέμα πιό ρεαλιστικά: σύμφωνα με τελευταίες στατιστικές ένας στους τρεις συνανθρώπους μας δηλώνουν πως έχουν απατήσει τουλάχιστον μία φορά το έτερόν τους ήμισυ... Ποσοστό συντριπτικά μεγάλο για το δικό μου (μονογαμικά σκεπτόμενο) μυαλό, αλλά από την άλλη, αν λάβουμε υπόψη & τη φύση του ερωτήματος (το ότι δλδ δεν είναι σε όλους εύκολο να παραδεχτούν μια απιστία), ποσοστό που θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερο! Άρα;
Άρα αγαπημένοι μου φίλοι, θα θυμηθώ τώρα με πικρία την άλλη σοφή ατάκα της παλιάς μας ελληνικής ταινίας: "έχουμε γίνει εδώ μέσα, Σόδομα & Γόμορα!" της αείμνηστης Σαπφού Νοταρά...
Και θα σπεύσω να συμβουλεύσω όλους & όλες σας (& τον εαυτό μου φυσικά!), να ΜΗΝ εμπιστεύεστε ειδικά σ΄αυτό το τόσο σοβαρό πραγματικά θέμα κανέναν & καμμία, όσο κι αν τον αγαπάτε & η καρδούλα σας σας λέει πως σας είναι πιστός/ή, όσο κι αν θέλετε να πιστεύετε πως δεν σας απατάει! Για χίλιους δύο λόγους, είναι απόλυτη ανάγκη να παίρνετε ΠΑΝΤΟΤΕ τις προφυλάξεις σας! Γιατί δεν είναι μόνο το AIDS που καιροφυλακτεί μα εκατοντάδες άλλα εξίσου σοβαρά νοσήματα που μπορεί ξαφνικά να βρεθείτε να τα κουβαλάτε & να σας έρθει σα σκαμπίλι ουρανοκατέβατο & να αναρωτιέστε μετά από πού τα οικονομήσατε!!! Γιατί στο κάτω-κάτω η υγεία είναι ένας τομέας που δε σηκώνει παιχνίδια ή επιπολαιότητες, αφού αν μια φορά πάθεις κάτι μπορεί να το πληρώνεις μετά πολύ ακριβά για μια ολόκληρη ζωή!
Κι έπειτα, γιατί να εφησυχάζουμε & να αφήνουμε τη δική μας υγεία στην πιθανή ωριμότητα & υπευθυνότητα του συντρόφου μας, αλλά να μην αναλαμβάνουμε οι ίδιοι τις ευθύνες μας & να μην προστατεύουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας; Εξάλλου, ο σύντροφός μας εάν είχε αυτή την υπευθυνότητα που εμείς μπορεί να θέλουμε να του προσδίδουμε, δε θα είχε ίσως καν ενσκύψει σε κανέναν πειρασμό της μιας βραδιάς, ωστόσο για δείτε γύρω σας/μας, από παντού ξεφυτρώνουν σεξουαλικά σκάνδαλα. Ακόμη & αυτοί που θεωρούνται οι πιό πιστοί, ή πιό υπεράνω υποψίας, τελικά αποδεικνύονται ανάξιοι εμπιστοσύνης, δυστυχώς!
Ξέρω, τώρα θα μου πείτε τα γνωστά & τετριμμένα: "ναι, αλλά είναι άλλη η αίσθηση χωρίς την προφύλαξη", "το προφυλακτικό ίσως μειώνει την ερωτική απόλαυση", κ.λ.π. Κι εγώ σας απαντώ "ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ"!!! Όλα μια ιδέα & μια συνήθεια είναι! Βρείτε άλλους τρόπους να μεγενθύνετε την απόλαυσή σας, πειραματιστείτε, στο sex δεν πρέπει να υπάρχουν ντροπές! Κι εντέλει, τί να το κάνω εγώ να έχω την τέλεια αίσθηση κατά τη διάρκεια του sex αν είναι να ξυπνήσω το πρωί με χλαμύδια, ή σύφιλη ή κονδυλώματα ή δεν ξέρω κι εγώ τί;;; Και να πληρώνω μετά (είτε με παροδικές αλλά επίπονες θεραπείες, είτε για μια ζωή) την ανευθυνότητα του συντρόφου μου αλλά & τη δική μου ευπιστία & αφέλεια που νόμιζα πως μπορούσε να μου ήταν πιστός;! Και στο κάτω-κάτω, μακάρι να μου είναι πιστός πάντοτε, εγώ έχω τίποτα να χάσω αν λαμβάνω & τα μέτρα μου σαν καλή κι ενημερωμένη πολίτης της σημερινής μας "αλαλούμ" κοινωνίας;;; Όχι πέστε μου: έχω;
Γι΄αυτό λοιπόν φίλοι μου, όσο κι αν σας ταρακουνάω ή σας βάζω ιδέες, ή ακόμη & σας θυμώνω με το σημερινό μου post, εσείς τα μάτια σας όχι απλά 14 αλλά χίλια τέσσερα! "Προσέχουμε για να έχουμε" που λένε! ΄Οχι τίποτα άλλο δλδ, αλλά για να μη μας περνάνε μετά & για ...λαλάκες!
Φιλάκια σε όλους/ες κι εύχομαι να σας προβλημάτισα έστω λιγάκι!
Την Καλημέρα μου!

UPDATE:
Μετά από σχόλιο του φίλου Nikiplos, παραθέτω ένα συγκλονιστικό πραγματικά link που πρέπει όλοι να διαβάσετε...
http://zwhaggelou.blogspot.com

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ!
Από χθες το πρωί ξυπνάω πρησμένη στα χέρια, στα πόδια, ακόμη & στο πρόσωπο... Όχι, δεν έχω πάθει κανενός είδους ασφυξία ούτε με τσίμπησαν μέλισσες ή άλλα ζουζουνοειδή. Απλά ο οργανισμός μου ετοιμάζεται για τη μεγάλη στιγμή! Το ίδιο ακριβώς μου συνέβαινε & πριν 3 χρόνια λίγο πριν γεννήσω την κόρη μου. Ξεκίνησα να πρήζομαι & σε 2 περίπου εβδομάδες γέννησα! Κάπως έτσι νομίζω θα γίνει & τώρα & το περιμένω με απίστευτη λαχτάρα & χαρά! Ναι, έχω τρέλλα με τα μωράκια, ναι, μόνο που σκέπτομαι πως θα μοσχοβολάει πάλι το σπίτι "μωρουδίλες" αδημονώ! Όχι, δεν έχω την παραμικρή αγωνία για τη διαδικασία της γέννας (εδώ δεν είχα την 1η φορά, τώρα θα έχω;), ξέρω πως όλα θα πάνε μια χαρά & λίαν συντόμως θα κρατώ πάλι στην αγκαλίτσα μου ένα τρυφερό τόσο δα κορμάκι! Αυτό το κορμάκι που εδώ & 2-3 μήνες με έχει τρελλάνει στις κλωτσιές! Όλο μου το "είναι" έχει κυριευτεί από λαχτάρα να το δω επιτέλους αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι, να το σφίξω στην αγκαλιά μου, να το θηλάσω, να δω σε ποιόν από τους δυό μας θα μοιάζει, αν θα μοιάζει στη Σμαραγδούλα, κ.λ.π.
Ξέρω βέβαια πως στην αρχή τουλάχιστον θα έχει πολύυυυ τρέξιμο & αϋπνία για μένα, θυμάμαι τις πρώτες 40 μέρες μετά τη γέννα της 1ης φοράς είχαν γεμίσει τα πόδια μου μελανιές γιατί από τη νύστα περπατούσα & κουτουλούσα πάνω στα έπιπλα, αλλά γι΄αυτό έχω καλέσει πάλι ενισχύσεις: θα έρθουν οι γονείς μου από τη Λάρισα & θα μείνουν μέχρι να σαραντίσω. Έ, όσο να πεις, μια μαμά σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη: δεν μπορεί βέβαια εκείνη να θηλάσει το μωρό, μπορεί όμως μια χαρά να μαγειρέψει, να συμαζέψει το σπίτι (αφού θα έρχεται καθημερινά κόσμος για να δει το μωρό), να το αλλάξει καμμιά πάνα. Έπειτα ο καιρός περνάει γρήγορα, εγώ θα ανακάμψω, οι γονείς μου θα φύγουν, εμείς θα ηρεμήσουμε πάλι & θα μπορώ πια να ρυθμίσω εγώ το ωράριο του μωρού! Ναι, με συμβουλή του παιδίατρου έτσι έκανα & την πρώτη φορά: παρότι τα μωρούλια ξυπνάνε για να φάνε & το βράδυ (έτσι εξηγείται η αϋπνία των μαμάδων) μόλις πέρασαν οι 40 πρώτες κρίσιμες μέρες, είχα αφήσει τη μικρή 2 βράδια να τσιρίζει...! Το πστεύετε; Κι όμως το έκανα! Μπορεί να έκλαιγα κι εγώ μαζί της, ωστόσο δεν υπέκυψα & δεν τη θήλασα παρά στις 6 το πρωί. Αυτό ήταν: το 3ο βράδυ δεν ξαναξύπνησε πριν αρχίσει να ξημερώνει! Κι έτσι κι εγώ η καϋμένη κατάφερα να ξανακερδίσω σιγά-σιγά τις χαμένες μου ώρες ύπνου! Την ίδια τακτική φυσικά σκοπεύω να ακολουθήσω & τώρα! Πείτε με σκληρή, άκαρδη, δε με ενδιαφέρει: αφού εγώ είδα πως την προηγούμενη φορά με την πρώτη μου κορούλα η τακτική αυτή είχε αποδώσει τόσο καλά, δε σκοπεύω να την αλλάξω τώρα, όχι τίποτε άλλο, αλλά γιατί δεν είμαι & μαζόχα...!
Κι ύστερα θα έχει πιάσει για τα καλά το καλοκαιράκι & θα μπορούμε να αρχίσουμε να πηγαίνουμε & για κανένα μπανάκι που τόσο τα αγαπώ! Και η Σμαραγδούλα επίσης! Ο μπαμπάς μας βέβαια θα ψιλοκατσουφιάζει (ένα περίεργο πράγμα: σχεδόν όλοι οι νησιώτες να μην αγαπούν τα μπάνια, ενώ εμείς οι στεριανοί να λατρεύουμε τη θάλασσα!) αλλά τώρα είναι στη φάση που παίζει τρελλά με την κόρη του (η ηλικία των 3 χρονών βλέπετε είναι ιδιαίτερα ελκυστική!) οπότε κι αυτός θα το διασκεδάζει!
Αυτά τα νέα μας αγαπημένοι μου φίλοι, δεν ξέρω αν θα προλάβω να σας ξαναανεβάσω post πριν τα "γεννητούρια", αν & ακόμη είναι σχετικά νωρίς: στις 19/5ου κατά το γυναικολόγο μου μπαίνω στο μήνα μου, εγώ όμως επειδή & την 1η φορά μόλις μπήκα στον 9ο γέννησα, είπα να σας ενημερώσω από τώρα για να είμαι καλυμμένη. Εύχομαι σε όλους & όλες σας να περνάτε πολύ-πολύ όμορφα, να μην αφήνετε τις αναποδιές ή τους κομπλεξικούς να σας "τσιτώνουν", να χαμογελάτε πολύ & να είστε γενικά αισιόδοξοι για όλα!
Σας φιλώ πολύ γλυκά,
Με Αγάπη,
Μαρία.